Tahir Bezhani: Puhizë bjeshke
Duke ecur humbësirave të kohësVetmia ime ngacmonte heshtjenBuzëqeshjet ,të kalbta janë si leckaTelave të rrymës së shkuar rinoreEmetim fëminor i dëshirave të plakuraNë bebëza të lodhura, të rrudhuraHerë herë dilte tymi i verdhëE pabesuar,sa lehtë ndizej zjarriMajave të largëtaSi fije kashte në vera të thara...


























