Gani Pllana: Pa hijen e hënës
të çmova, mik,të bëra zë për çdo gjë; të mora me vete,thashë jemi dy. dy koka, dy mendje,isha me ty përherë krenar. shpesh të telefonoj,ti po rri në heshtje: ua, ku më ike?pse nuk më bashkohesh?çfarë befasie,po më le edhe fajtor! ngadalë, or miku im,kujdes e mos nxito;mos ik nga shoqëria e familja...


























