Shahin Ibrahimi: Hutimi
Ecte si re e nxituar, pa vetëdijePo i lutesha fatit për jetimin e mjerë,Duke përkëdhelur ikonën e një ShënmërieTi çonte dhe atij pak diell në derë. Damarët e halleve i nxinin mbi ballëMe shikime më thoshin se ishte bërë pre gjahu,Koha ngrinte kurthe në çdo hapAskujt për zemrën e tij...

























