Thundra islame (IV)

THUNDRA ISLAME

Nga Illiricum Sacrum

(Pjesa e katert)

IV- Mesimi i Klerit Katolik shqiptar mbi islamin

               Nga veprat e Mons. Louis-Gaston de Ségur, te cilat jane nderuar pothuajse te gjitha nga vete Papa Pius IX, lexojme :

« Et le grand Pape Pie IX, dans son encyclique de 9 novembre 1848 écrit ceci :

[...] "On voit maintenant dans quelle erreur sont ces esprits qui, abusant de la raison, et regardant les oracles de Dieu comme les pensées de l'homme, osent les soumettre à l'arbitrage de leur interprétation particulière; puisque Dieu lui-même a établi une autorité vivante pour fixer et enseigner le véritable et légitime sens de la révélation céleste, et mettre fin, par son jugement infaillible, à toutes les controverses... " (Oeuvres de Mgr de Ségur, tome III, pages 190-192) »

(Papa i madh Pius IX, ne letren enciklike de 9 Nentorit 1848 shkruan keshtu :

"Shihet tashti se ne çfare gabimi jane ato shpirtra, te cilat duke abuzuar me arsyen e tyre dhe duke i marre fjalet e Zotit sikur te ishin mendime njerzore, guxojne t'i interpretojne keto fjale sipas mendimit personal; Vete Zoti ka vendosur nje autoritet te gjalle [Papen] per te treguar dhe mesuar kuptimin e vertete te mesazheve hyjnore, dhe me ane te gjykimit te tij te pagabueshem t'i jape fund çdo lloj diskutimi...". Veprat e Mons. de Ségur, volumi 3, faqet 190-192).

«[...] L'infaillibilité de l'Église et des Conciles repose donc sur l'Infaillibilité de l'Église Romaine; l'infaillibilité de l'Église Romaine vient de Pierre, qui est son Docteur, son Pasteur infaillible; et c'est le Fils de Dieu lui-même qui a investi saint Pierre de ce pastorat et de cette divine infaillibilité. (Oeuvres de Mgr de Ségur, tome VI, page 241) »

(Pagabueshmeria e Kishes Katolike dhe e Koncileve mbeshtet pra mbi pagabueshmerine e Kishes se Romes; pagabueshmeria e Kishes se Romes vjen nga pagabueshmeria e pasardhesit te Shen Pjetrit, [Papes], i cili eshte Doktori dhe Bariu i saj i pagabueshem; vete Biri i Zotit ia ka dhene Shen Pjetrit kete detyre dhe kete pagabueshmeri hyjnore. Veprat e Mons. de Ségur, volumi 6, faqja 241).

«[...] Dans l'enseignement de l'Église, il y a deux choses très-distinctes :

1. L'exposition et la définition des vérités révélées ou inspirées; et cette partie de l'enseignement catholique nous oblige à croire, sous peine non-seulement de désobéissance, mais sous peine d'hérésie. L'ensemble de ces vérités révélées et définies fait l'objet de la foi proprement dite;

2. Tout le reste de l'enseignement de l'Église, qui exige de la part de tous les chrétiens sans exception non la foi, mais la soumission sincère, cordiale, intérieure et extérieure : cette obéissance, non moins que la foi, oblige sous peine de péché grave. Elle porte, sans aucune distinction, sur tout ce que l'Église enseigne, décrète, décide, ordonne, défend. La foi repose sur l'infaillibilité doctrinale proprement dite : l'obéissance sur l'autorité souveraine de l'Église et du Saint-Siège Apostolique.

Tout ce que l'Église décide et décrète, Notre-Seigneur le décide et le décrète par elle. Elle est la grande voix de Jésus-Christ au milieu du monde...

«[...] Non, l'Église ne peut errer en rien. Elle ne peut se tromper ni sur la dogme ni sur la morale, ni sur la sainteté des règlements et des réformes disciplinaires; elle ne peut se tromper sur l'étendu ni sur l'application de sa propre puissance; ce qu'elle enseigne, elle a, par cela seul qu'elle l'enseigne, le droit de l'enseigner ; ce qu'elle ordonne, elle a le droit de l'ordonner ; ce qu'elle condamne, elle a le droit de le condamner. De même qu'elle ne peut pas faire d'imprudence, elle ne peut pas empiéter sur les droits légitimes de qui que ce soit. Elle ne peut pas même le vouloir. Notre-Seigneur et l'Esprit-Saint, l'Esprit de vérité et de justice, sont là pour l'en empêcher; mais elle n'en a pas le moindre envie, ni le moindre besoin...

«[...] Donc, l'infaillibilité de Jésus-Christ est l'infaillibilité du Pape; et l'infaillibilité de Jesus-Christ et du Pape est l'infaillibilité du Concile et de l'Église....» (Oeuvres de Mgr de Ségur, tome VI, page 138-153).

(Ne mesimin e Kishes Katolike dallojme dy pjese te ndara nga njera-tjetra :

1. Paraqitja dhe percaktimi [perkufizimi] i te vertetave te zbuluara ose te frymezuara nga Zoti; kjo pjese e mesimit te Kishes Katolike eshte e detyruar te besohet nga katoliku. Ne te kundert, ai jo vetem qe eshte fajtor me mekatin e pandegjueshmerise [rebelimit] por edhe me mekatin e rende te herezise [krim i rende kunder Fese]. Teresia e ketyre te vertetave te zbuluara dhe te percaktuara [perkufizuara] perben vete objektin e Fese katolike.

2. E gjithe pjesa tjeter e mesimit te Kishes katolike duhet te pranohet nga katoliku me nje bindje te sinqerte, te perzemert dhe te plote. Pra te pranohet me gjithe zemer, ne anen e mbrendshme, dhe te shprehet me fjale e gjeste, ne anen e jashtme. Ne te kundert, katoliku eshte fajtor me mekat te rende, mortar. Kjo pjese e mesimit kishtar perfshin pa asnje dallim gjithçka qe Kisha Katolike meson, dekreton, vendos, urdheron dhe mbron.

Pra besimtari katolik duhet te besoje me fene e tij pagabueshmerine doktrinale te mesimit te Kishes Katolike permendur ne piken 1., dhe te pranoje me bindjen e tij te plote autoritetin e mesimit te Selise se Shenjte Apostolike [te Papes] dhe te Kishes Katolike permendur ne piken 2.

Ne gjithçka qe Kisha Katolike vendos dhe dekreton, eshte vete Zoti yne Jezu-Krishti qe e vendos dhe e dekreton per te. Ajo eshte zeri i Jezu-Krishtit ne bote...

... Jo, Kisha Katolike nuk mund te gaboje ne asgje. Ajo nuk mund te gaboje as mbi dogmen [pagabueshmeria doktrinale], as mbi moralin [sjellja morale sipas ligjeve te Zotit dhe te Kishes] e as mbi shenjterine e rregullave dhe te reformave disiplinore; Ajo nuk mund te gaboje as mbi limitet e as mbi aplikimin e pushtetit te saj; ate qe Kisha meson, per vete faktin qe e meson, ajo ka te drejte t'a mesoje; ate qe Kisha urdheron, ajo ka te drejte t'a urdheroje; ate qe Kisha denon, ajo ka te drejte t'a denoje. Gjithashtu ajo nuk mund te beje asnje pakujdesi dhe nuk mund te shkele te drejtat legjitime te askujt. Ajo nuk mundet as t'a deshiroje kete gje...

... Pra, pagabueshmeria e Jezu-Krishtit eshte pagabueshmeria e Papes; dhe pagabueshmeria e Jezu-Krishtit dhe e Papes eshte pagabueshmeria e Koncilit dhe e Kishes Katolike.... Veprat e Mons. de Ségur, volumi 6, faqet 138-153).

Prandaj edhe lexuesi mund ta kete degjuar shprehjen e meposhtme :

« Roma locuta est, causa finita est; utinam aliquando finiatur error! » (Pape saint Innocent I, Serm. CXXXII).

(Roma ka folur, çeshtja eshte e mbyllur. Do Zoti qe edhe gabimi te mbaroje me ne fund. Papa shenjti Inocenti I, Sermoni 132).

Pra eshte e pamundur qe Papa, kur vepron si Perfaqesues i Jezu-Krishtit ne toke, te gaboje ne çeshtje fetare apo te mesoje herezi (mekat i rende kundra Fese) ne menyre publike, sepse ne kete rast Koncili ka te drejte te mblidhet pa thirrjen e Papes dhe te deklaroje se Papa ka humbur papatin, ka dale jashte Kishes Katolike, dhe per rrjedhoje nuk mund te jete me Pape. Kete gje e shkruan doktori i Kishes Katolike, shenjti Alfons-Maria de Liguori, veprat e te cilit jane te aprovuara nga Kisha Katolike. (Veprat dogmatike, volumi 2, faqe 165).

Fakti i siperpermendur vertetohet edhe nga leximi i betimit te shenjte papnor, e cila eshte nje ceremoni qe zhvillohet pas zgjedhjes se Papes. Ky betim eshte bere nga te gjithe Papet, duke filluar nga Papa shenjti Agathon, me 27 Qershor 678. Shume besojne se ky betim eshte bere edhe nga disa Pape para Papes Shen Agathon.

Ne kete betim, Papa, Perfaqesuesi i Jezu-Krishtit ne toke, betohet para Zotit te Gjithpushtetshem se do te ruaje gjithmone, me te gjitha forcat, Fene shenjte Katolike dhe gjithçka qe Koncilet dhe Papet para tij kane perkufizuar [percaktuar] dhe dekretuar. Papa betohet se do te nxjerre jashte Kishes kedo, biles edhe vetvehten, qe mund te guxoje te kundershtoje kete betim. Gjithashtu Papa betohet se do te denoje me çkisherimin me te rende kedo, biles edhe vetvehten, qe do te guxoje te sjelle ndonje gje te re kunder pastertise se Tradites dhe Fese shenjte Katolike. Nuk po perkthej me shume por lexuesi qe kupton anglisht, mund te lexoje me gjate ne textin e meposhtem :

"I vow to change nothing of the received Tradition, and nothing thereof I have found before me guarded by my God-pleasing predecessors, to encroach upon, to alter, or to permit any innovation therein;

       "To the contrary: with glowing affection as her truly faithful student and successor, to safeguard reverently the passed-on good, with my whole strength and utmost effort;

       "To cleanse all that is in contradiction to the canonical order, should such appear; to guard the Holy Canons and Decrees of our Popes as if they were the divine ordinance of Heaven, because I am conscious of Thee, whose place I take through the Grace of God, whose Vicarship I possess with Thy support, being subject to severest accounting before Thy Divine Tribunal over all that I shall confess;

       "I swear to God Almighty and the Savior Jesus Christ that I will keep whatever has been revealed through Christ and His Successors and whatever the first councils and my predecessors have defined and declared.

       "I will keep without sacrifice to itself the discipline and the rite of the Church. I will put outside the Church whoever dares to go against this oath, may it be somebody else or I.

       "If I should undertake to act in anything of contrary sense, or should permit that it will be executed, Thou willst not be merciful to me on the dreadful Day of Divine Justice.

       "Accordingly, without exclusion, We subject to severest excommunication anyone -- be it Ourselves or be it another -- who would dare to undertake anything new in contradiction to this constituted evangelic Tradition and the purity of the orthodox Faith and the Christian religion, or would seek to change anything by his opposing efforts, or would agree with those who undertake such a blasphemous venture." (Papal Coronation Oath:  Liber Diurnus Romanorum Pontificum, P.L. 105, S 54.)

I shkrova te vertetat e mesiperme per t'i treguar lexuesit autoritetin e mesimit te Selise Shenjte dhe Kishes shenjte Katolike, perfshi ketu edhe denimin qe ajo ia ka dhene sektit djallezor islamik dhe te gjitha sekteve te tjera te rreme. Siç e permenda me siper, ky mesim i pagabueshem i Kishes Katolike nuk mund te ndryshoje kurre me.

« Veritas Domini manet in saeculum. » (Psaume 116:2)

(E verteta e Zotit qendron gjithmone. Psalmi 116:2)

«[...] Si quelqu'un dit qu'il peut se faire, sous l'influence du progrès des sciences, qu'on donne un jour aux dogmes proposés par l'Église, un autre sens que celui que leur a donné, et leur donne l'Église elle-même, qu'il soit anathème. (Vatican Council, 1870, Cap. IV, Can. 3.)

(Nese ndokush thote se nga influenca e zhvillimit te shkencave, mesimeve te pandryshueshme te Kishes Katolike do t'u jepet ne te ardhmen nje kuptim tjeter prej atij qe Kisha ia ka dhene apo ia jep sot, atehere ai qofte mallkuar. Koncili i Vatikanit, 1870, Kapitulli 4, Kanoni 3).

Duke u bazuar ne citimet e mesiperme por edhe ne ato qe do shkruaj me poshte, mund te thuhet pa me te voglin dyshim se zeri qe vjen sot nga autortetet me te larta te Vatikanit, - per ekumenizem, per respekt, dialog dhe mirenjohje ndaj judaizmit, islamit dhe  "religjioneve" te tjera te rreme jo-katolike, sekte keto te frymezuara nga vete djalli, dhe per shume herezi te tjera publike e skandaloze -, nuk mund te vije nga pasardhesi i Shen Pjetrit; ky ze pra nuk mund te vije nga Perfaqesuesi i Zotit tone Jezu-Krishtit ne toke; ky ze nuk mund te vije nga Kisha Shenjte Katolike.

« Adtendite a falsis prophetis qui veniunt ad vos in vestimentis ovium intrinsecus autem sunt lupi rapaces. A fructibus eorum cognoscetis eos. » (Matthew 7:15-16).

(Ruajuni nga profetet e rreme qe vijne te ju me veshjen e qengjit per perbrenda jane ujqer te uritur. Nga frytet e tyre do t'i njihni. Mateu 7:15-16).

« Sed licet nos aut angelus de caelo evangelizet vobis praeterquam quod evangelizavimus vobis anathema sit » (Galatians 1:8).

(Por edhe sikur nje engjell nga Qiellli t'ju vije dhe t'ju predikoje nje Ungjill tjeter prej atij qe une ju kam predikuar, atehere ai qofte mallkuar. Galatet 1:8).

« Unus Dominus una fides unum baptisma » (Ephesians 4:5)

Apostulli i kombeve, Shen Pali, ne letren e tij drejtuar Efezianeve shkruan se ka vetem nje Zot, nje Fé, nje Pagezim (Efezianet 4:5).

Pra ka vetem nje Zot te vertete, e Shenjterueshmia Trini, nje Fé te vertete, Feja Katolike, dhe nje Pagezim te vertete, Pagezimi i Kishes Katolike. Çdo lloj zoti, feje apo pagezimi tjeter vjen nga djalli. Feja islame, duke kundershtuar rrenjesisht Fene shenjte Katolike, vjen gjithashtu nga djalli.

Per te provuar kete te vertete kam dhene disa shembuj ne pjesen e pare te artikullit, keshtu qe nuk po zgjatem me gjate ketu. Lexuesi katolik mos te harroje nder te tjera edhe fjalet e doktorit te Kishes shenjte Katolike, shenjtit Alfons-Maria de Liguori. Ne veprat e tija te plota, volumi 17, ne shkrimin e titulluar "Te verteta e Fese", kapitulli 4, faqe 365, shenjti Alfons-Maria de Liguori nder te tjera shkruan se sekti i turpshem, [i poshter, i ndyre] i islamit ka qene shkaku i mallkimit te nje numri shume te madh shpirtrash (per perkthimin e shprehjes se shenjtit de Liguori "secte infâme", ashtu si dhe per perkthime tjera nga frengjishtja, kam shrytezuar fjalorin e Vedat Kokones, i botimit 1966, faqe 157, ku mbiemri "infâme" perkthehet : poshterues, i turpshem, i poshter, i ndyre).

Por si e ka pranuar dhe zbatuar kleri katolik shqiptar mesimin e pagabueshem te Papeve dhe Kishes shenjte Katolike Romane ?

Ne relacionin e Imzot Bardhit ne 1637 shkruhet qarte mbi rezistencen shqiptare kundra turqve. Mjerisht, kjo rezistence nuk behej ne te gjitha drejtimet dhe prej te gjitheve. Ajo qe ka shkaktuar demin me te madh ishte indiferenca e nje pjese te klerit katolik per te luftuar me pende e me predikime po me ate burreri e heroizem me te cilin luftuan popujt e Malesise se Madhe, te Dukagjinit e te Mirdites kundra pushtuesve te huaj. Kjo indiference dhe mesimdhenje e gabuar fetare, ne shume raste, eshte perseritur brez pas brezit, deri ne ditet tona. Per rrjedhoje, sot ata qe e quajne veten katolike, nuk u ben me pershtypje te pranojne se myslimanet besojne ne nje "Zot" me to; se eshte normale t'i urojne atyre çdo vit Bajramin apo Ramadanin; se eshte normale te ulen ne nje tavoline, me myslimanet, shizmatiket orthodoxe, e besimtare te tjere te sekteve te rreme, per te biseduar mbi respektin, paqen dhe harmonine fetare mes te gjitha besimeve, e te tjera skandale te renda si keto.

Katoliket harrojne 10 Urdherimet elementare te Fese shenjte katolike, e veçanerisht mbi gjithçka tjeter, Urdherimin e Pare :

Vetem nje Zot te adhurosh e te duash persosmerisht.

E Ky Zot nuk eshte as flamuri, as kombi, as shoqeria, as islami, as orthodoksizmi shizmatik, as shtepia, as familja, e as vehtja. Ky Zot eshte Jezu-Krishti, qe ka zgjedhur nje perfaqesues te Tijin mbi toke, Papen, dhe mbi Papen ka themeluar nje Kishe shenjte Katolike per te shpetuar shpirtrat; e jashte kesaj Kishe nuk ka shelbim (shpetim) per askend, por ka vetem lot, mjerim, erresire dhe mallkim te perjetshem.

Ne qofte se katoliket, krypa e tokes, nuk e mbajne ne çdo moment te jetes se tyre e deri ne vdekje kete Urdherim, mbi çdo gje tjeter, se bashku me Urdherimet e tjera te Zotit dhe te Kishes, atehere ata kane katolike veç emrin dhe jane si krypa qe humbe shijen e vet dhe nuk i duhet me gje kujt por veçse te hidhet ne toke e te shkelet prej njerezve me kembe :

« Vos estis sal terrae quod si sal evanuerit in quo sallietur ad nihilum valet ultra nisi ut mittatur foras et conculcetur ab hominibus » (Matthew 5:13).

(Ju jeni kripa e tokes. Por nese kripa humbe shijen e saj, me çfare do kriposim? Nuk i duhet me gje askujt, por eshte per t'u hjedhur ne toke dhe per t'u shkelur nga njerezit me kembe. Mateu 5:13).

« Për lirinë e vet, zotni, shqiptari ban fli shpinë, tokën dhe mjerisht edhe besimin". (At Gjergj Fishta O. F. M.)

Nese veshtrojme prapa nder shekuj çfare shohim: Nje Shqiperi me koke ne hi, nje popull te shkelur me kembe prej turqve, prej serbve, prej grekeve, prej malazezve, prej italianeve, prej gjermaneve, prej komunisteve, e me kryesorja, prej vete mendjemadhesise e injorances se tij shekullore.

I shkelur me kembe prej nje injorance te thelle fetare, sepse te duash Zotin persosmerisht duhet se pari ta njohesh persosmerisht, me aq sa eshte e mundur ne kete bote. Askush nuk duan ate qe nuk e njeh.

Ne Beslidhjen e Vjeter, Zoti i premtoi hebrenjve bekime te medha, ne qofte se ato do t'i mbanin Urdherimet e Tija hyjnore. Ne qofte se jo, mbi ta do te binin mallkime te medha te profetizuara nga profetet. E keshtu ndodhi. Historia e hebrenjeve ne pergjithsi ka qene nje mosmirenjohje, nje mendjemadhesi dhe nje kryefortesi e vazhdueshme kundra miresise, bekimeve dhe hireve te Zotit per to. Zoti deshiron qe njerezit te jene te lumtur, ashtu siç eshte Ai vete. Zoti deshiron qe njerezit te jene te shenjte dhe te persosur, ashtu siç eshte Ai vete.

« Sancti eritis quia et Ego sanctus sum » (Leviticus 11:45-46)

(Jini te shenjte sepse Une jam i shenjte. Levitet 11:45-46)

Zoti e di qe njerzit nuk mund te behen te shenjte pa ndihmen e Tij, por Ai i thote atyre ta deshirojne kete shenjteri dhe te bejne te gjitha perpjekjet per t'ia arritur ketij qellimi. Pastaj, ajo qe duket e veshtire per njerezit, eshte e lehte per Zotin :

« Ait illis quae inpossibilia sunt apud homines possibilia sunt apud Deum » (Luke 18:27)

(Jezusi i tha atyre : "Gjerat qe jane te pamundura per njerezit, jane te mundura per Zotin". Luka 18:27)

Zoti i ka dhene te gjithe njerezve qe lindin ne kete bote, pa perjashtim, nje deshire natyrale per te qene te lumtur. Shume e kerkojne kete lumturi, por jo te gjithe e kerkojne aty ku duhet ta kerkojne : ne Kishen shenjte Katolike qe Krishti Zot e ka themeluar per kete qellim :  per lavdi te Zotit dhe per shenjterimin e njerezve, duke bere qe ata te gjejne aty lumturine e tyre te shumedeshiruar. Shenjteria sjell nje lloj paqeje, gezimi dhe lumturie shpirterore e trupore qe nuk krahasohet me asnje gezim te perkohshem qe njerezit mund te gjejne ne kete bote.

Keshtu pra, Zoti qe eshte Shenjteri e pafundme dhe qe eshte kudo i pranishem, nuk mund te toleroje para Tij as me te voglin mekat apo shkelje te ligjeve te Tij te shenjta. Ne qofte se njerezit nuk e kuptojne kete gje por e kundershtojne ate, atehere ata jane krijesat me te mjera ne kete jete dhe ne jeten e perjetshme; ato do te provojne drejtesine e tmerrshme dhe te drejte te Zotit te gjithpushtetshem.

« Nolite errare Deus non inridetur quae enim seminaverit homo haec et metet » (Galatians 6:7-8)

(Mos e mashtroni vehten. Zoti nuk tallet. Ate qe ke mbjelle, ate edhe do te korresh. Galatet 6:7-8)

Keto fjale te Shen Palit u bene realitet ne mjerimet dhe mallkimet qe ndoqen e ndjekin edhe sot popullin çifut. Duke e pare ne nje kendveshtrim, ka shume ngjashmeri mes tyre dhe popullit shqiptar.

Ne vitin 1637, ipeshkvi Frang Bardhi shkruan mbi shqiptaret e Veriut se :

               «... Besojnë se turqit dhe gjithë besimi myslimanë shelbohen, dhe ne jemi nen turqit e nuk mundemi me u thanë haptaz dhe me ua heqë këtë nga mendja... »

E pra kur ipeshkvi nuk meson si duhet Fene tone shejte katolike nga frika e turkut, si do te sillen meshtaret e tjere ? Po populli ?

Kjo neglizhence e klerit katolik do vazhdoje edhe ne vitet ne vazhdim, dhe deri ne ate mase sa vete Papa do t'i shkruaje nje leter papnore klerit katolik shqiptar per te denuar abuzimet e renda.

Me 1 Gusht 1754, Papa Benedikti XIV shkruan nje leter enciklike te titulluar Quod Provinciale, drejtuar Kishes katolike ne Shqiperi. Ne kete leter Papa ngre zerin dhe denoncon nje skandal te rende ne token arberore : perdorimin e emrave turq e myslimane nga ana e besimtareve katolike per arsye perfitimi apo per t'i shpetuar persekutimit. Kjo mshehje e Fese shenjte katolike konsiderohet nga Papa si nje mungese burrerie dhe guximi, nje akt i cili nuk eshte larg nga akti i mohimi te Fese. Ai shton se keta besimtare katolike e bejne kete gje jo vetem per arsye perfitimi, por edhe per te krijuar pershtypjen se ato jane pjese e sektit islamik, gje qe eshte nje genjeshter ne çeshtje mjaft te rendesishme dhe qe perfshin nje mohim virtual te Fese katolike. Kjo fyen Zotin jashte mase dhe skandalizon te afermin se tepermi.

Papa shton se kjo situate behet me e rende kur shihet me dhimbje te madhe se as ipeshkevinjte, as meshtaret ne dioçeza e as misionaret nuk marrin ndonje mase per te ndaluar kete skandal te rende; biles disa prej tyre e perkrahin kete perdorim te emrave muslimane dhe i lejojne keto njerez edhe t'i afrohen Kungimit shenjte.

Keshtu Papa Benedikti XIV ndalon rreptesisht besimtaret katolike qe te marrin emra turqish apo myslimanesh per t'u konsideruar myslimane, duke mos pranuar asnje pretext, arsye apo rrethane qe mund ta justifikoje kete veprim.

Para se te vazhdoj me tutje po bej nje sqarim.

Meshtaret e vertete katolike duhet te nderohen dhe te respektohen sepse ata jane te shunguruar, kane shenjen e Sakramentit te Urdherit ne shpirtrat e tyre qe asnje besimtar laik nuk e ka, dhe i jane kushtuar Zotit perjetesisht ne nje menyre krejt te veçante. Prandaj eshte e vertete shprehja se meshtari eshte nje Krisht tjeter, sepse si Krishti, edhe ai i ofron Zotit Sakrificen e Meshes Shenjte, qe eshte vete Zoti jone Jezu-Krisht, Zot e Njeri bashke prezent ne Hosten Shenjte.

Por nga ana tjeter, ne qofte se besimtari katolik zbulon ndonje gabim, mekat, apo edhe herezi ne predikimet apo veprimtarine e tyre meshtarake, atehere ai e ka per detyre te flase (te shkruaj, te publikoje, etj.) jo kunder personave te caktuar, por kunder gabimit apo mekatit qe keta persona perhapin.

Besimtari katolik duhet ta beje kete gje per hir te dashurise per Zotin dhe per te afermin, duke shmangur keshtu skandalin qe rrezikon te korruptoje edhe besimtaret e tjere. Ai e ka per detyre te lajmeroje autoritet e larta te Kishes katolike ne menyre qe ato te nderhyjne me autoritetin qe Krisht Zot ia ka dhene asaj. Kjo eshte edhe praktika konstante e Kishes katolike ne keto çeshtje. Jane lehjet e qenit ato qe zgjojne bariun. Te njejten gje thote edhe don Félix Sarda y Salvany ne librin e tij te mirenjohur e shume aktual Le Libéralisme est un péché (Liberalizmi eshte mekat) :

« Il peut se présenter le cas d'un ministre tombé dans l'hérésie sans être officialement déclaré coupable par l'Église. Il convient alors d'agir avec une plus grande circonspection. Un ministre de l'Église, tombé dans une erreur contre la foi, ne peut être officiallement discrédité que par le chef hiérarchique ayant jurisdiction sur lui. Toutefois, sur le terrain de la polémique purement scientifique, on peut le combatre et le convaincre d'erreur, laissant toujours le dernier mot ou la sentence définitive à l'autorité seule infaillible du Maître universel. La grande règle, la seule règle en ces matières, dirions-nous volontiers, c'est la pratique constante de l'Église de Dieu, suivant cet adage d'un saint Père : Quod semper, quod ubique, quod ab omnibus. Eh bien! voici comment on a toujours procédé dans l' Église de Dieu. De simples fidèles, ont-ils remarqué chez un ecclésiastique des doctrines opposées à celles communément enseignées comme exclusivement bonnes et vraies; ils ont poussé contre elles le cri d'alarme dans leurs livres, de vive voix et dans leur brochures, réclamant ainsi du magistère infaillible de Rome la sentence décisive. Ce sont les aboiementsdu chien qui avertissent le berger. A peine s'il y a eu dans le catholicisme une hérésie qui n'ait point été démasquée et confondue tout d'abord de cette façon » (Liberalizmi eshte mekat, 1888, faqe 140.)

Duke u bazuar ne rregullen e siperpermendur, po paraqes me poshte disa citime te nxjerra nga shkrime te cilat pranohen nga opinioni publik se i perkasin disa klerikeve te njohur katolike shqiptare, shkrime te cilat bien ndesh me Magjisterin (mesimin) e pagabueshem te Papeve dhe te Kishes shenjte katolike.

Ne shume raste, e ndoshta ne shumicen e tyre, populli shqiptar ka ngritur flamurin e kuq me shqiponjen dykrenare mbi Kryqin e Krishtit Zot; ka formuar shtetin e tij (ne kohen mbas Kastriotit, perfshi ketu qeverine e Vlores, qeverine e Zogut, ate te Fan Nolit, etj. ) duke mos lartesuar Fene shenjte Katolike, si e vetmja Fe e vertete; ka nxjerre ligjet e tija duke mos u bazuar ne Ungjillin e Shenjte dhe doktrinen sociale te Krishtit Mbret ashtu siç ka mesuar gjithmone Selia Shenjte.

Ne nje fjalim para Parlamentit shqiptar me 13 Janar te vitit 1944, At Anton Harapi O.F.M. shprehet keshtu :

« Salus rei publicae suprema lex est! Ky âsht imperativi i ditës për të gjithë ata që ndjejnë përmbrenda si njerëz dhe si shqiptarë. Shpëtimi i çashtjes së përbashkët âsht bashkimi, por nuk kemi si të bashkohemi deri sa të mbajë sejcili të vetën. Ase kemi sakrifikue pikëpamjet t’ona, ase do të sakrifikojmë Shqipnin. Kjo âsht sakrifica shpirtnore e vetëmja për t’i a mrrijtë qëllimit...

« Nuk kemi si t’andrrojmë me ngrehë republikën e Platonit, kurse jemi ende në gjendjen primitive; nuk kemi sot si të kapërcejmë n’internacionalizëm kurse ende nuk e kemi formue si duhet ndërgjegjen kombtare. E pse atyne u âsht mbushë mendja se luftën e fitojnë udhëheqësit e së tretës internacjonale, nuk âsht kjo nji arsye, që na qysh tash t’i a nxjerrim sytë shoqishoqit dhe të krijojmë hekatomba shqiptare... sot do të jemi shqiptarë e vetëm shqiptarë, të zot të çveshemi e të harrojmë gjithshkafen, vetëm e vetëm për të shpëtue komb, shtet e popull »

Ne te kundert, Kisha shenjte Katolike me ane te ligjeve te saja shprehet se "Salus animarum suprema lex", qe perkthehet : "Shelbimi i shpirtrave eshte ligji me i larte". Te njejten gje shkruan edhe Papa Pius IX :

« Le Salut des âmes est pour nous la loi suprême. Pius IX, Denzinger 1847 »

(Shelbimi i shpirtrave eshte per ne ligji suprem. Papa Pius IX, Denzinger 1847)

Shprehja Salus rei publicae suprema lex est qe perkthehet "Mireqenia e republikes apo e shtetit eshte ligji suprem" ka qene e njohur ne ligjet pagane te legjislacionit romak, por ajo nuk ka qene kurre ligji i Kishes se Krishtit, Kishes shenjte Katolike. Ligji i Zotit eshte mbi çdo lloj ligji tjeter, sepse karriera e njeriut ne kete bote eshte te njohe, te doje dhe te sherbeje Zotin, e duke vepruar keshtu, te shelboje (te shpetoje) shpirtin e vet. (Shenjti Injac Loyola, Ushtrimet shpirterore).

Pa dyshim mireqenia e nje shteti katolik eshte nje hallke e rendesishme ne vetvehte por ajo eshte vetem nje hallke ndermjetese drejt qellimit final te njeriut : shelbimi i shpirtit. E ky ligj eshte ligji kryesor per te gjitha shoqerite, qeverite, shtetet e kombet.

Si eshte e mundur atehere qe katoliku te sakrifikoje besimin e vet, te harroje gjithshkafen dhe te zhvishet prej gjithçkaje, pra edhe prej Fese shenjte Katolike, vetem e vetem per te shpetuar kombin, shtetin dhe popullin?

Shen Pali ne letren e tij hebrenjve shkruan se pa Fé eshte e pamundur t'i pelqesh Zotit :

« Sine fide autem inpossibile placere...» (Hebrews 11:6)

(Pa Fe eshte e pamundur t'i pelqesh Zotit. Hebrejve 11:6)

Si nuk e kuptojme se vuajtjet dhe disfatat qe Shqiperia ka hequr dhe vazhdon t'i duroje prej shekujsh vijne prej mekateve te femijeve te saj?

Ne letren e tij papnore Mit Brennender Sorge te 14 Marsit 1944, Papa Pius XI shkruan se kushdo qe larteson racen, popullin, shtetin, apo nje forme te veçante te shtetit ose ndonje vlere baze te shoqerise njerezore (psh, lirine) ne nje rang gati hyjnor, atehere ai ndryshon dhe korrupton rendin apo hierarkine qe vete Zoti ka vendosur ne kete bote; ai qe e ben kete gje eshte larg prej Fese se vertete ne Zotin dhe prej konceptimit te jetes ashtu siç e meson kjo Fe e vertete [katolike] :

« Whoever exalts race, or the people, or the State, or a particular form of State, or the depositories of power, or any other fundamental value of the human community -- however necessary and honorable be their function in worldly things -- whoever raises these notions above their standard value and divinizes them to an idolatrous level, distorts and perverts an order of the world planned and created by God; he is far from the true faith in God and from the concept of life which that faith upholds ».

Si mund te enderrojne shqiptaret te ndertojne republiken e Platonit, pra nje shtet jokatolik e pagan, dhe te lene jashte Zotin, duke mos njohur me ligj Fene Katolike, si e vetmja Fé e shtetit?

Papa Shenjti Pius X, ne letren Jucunda Sane, shkruan se po tentohet perseri te trajtohen çeshtjet e botes duke lene jashte Krishtin Zot; po fillohet te ndertohet duke hedhur jashte "gurin e pare". Kete gje Shen Pjetri ia tha atyre qe kryqezuan Jezusin. E tashti, per here te dyte, ndertesa shkaterrohet e thyen kokat e ndertuesve. Jezusi, pavaresisht nga çdo gje tjeter, qendron dhe eshte "guri i pare" i shoqerise njerezore, duke vertetuar edhe nje here thenjen

" Nuk ka shpetim vetem ne Ate" (Act. IV, 11-12). (Pie X, Jucunda Sane, 12-3-1904).

« On a tenté à nouveau de traiter les affaires du monde en dehors du Christ; on a commencé à bâtir en rejetant la pierre angulaire. Pierre le reprochait à ceux qui crucifièrent Jésus. Et voici  qu’une seconde  fois la masse de l’édifice s’écroule en brisant la tête des constructeurs. Jésus  reste malgré tout la pierre angulaire de la société humaine, et de nouveau se justifie la maxime :  "Il n’est de salut qu’en Lui". (Act.  IV, 11-12). » ( Saint Pie X, Jucunda Sane, 12-3-1904).

« Les institutions humaines, publiques ou privées, doivent servir le Christ » (Pie XI, Quas Primas : 19)

(Institucionet njerzore, publike [shteti] ose private duhet te sherbejne Krishtin. Papa Pius XI)

«Les Chrétiens sont un dans la Foi et le Gouvernement » (Pie XII, Denzinger 2286)

(Katoliket jane nje ne Fé dhe qeveri. Papa Pius XII, Denzinger 2286)

«L’autorité civile doit être soumise à l’autorité de l’Église. Boniface VIII, D. 469 »

(Autoritetet civile duhet t'i nenshtrohen autoritetit te Kishes. Papa Bonifaci VIII, Denzinger : 469)

«Nous ne pouvons construire que sur la base de la Foi Catholique » (Clément V, Décrétales des Conciles Oecuméniques : 360)

(Ne mund te ndertojme vetem mbi bazen e Fese Katolike. Papa Klementi V, Dekretale te Koncileve Ekumenike : 360)

Qendrime te gabuara heretike dhe te denuara nga Selia e Shenjte gjenden edhe ne nje artikull tjeter te At Anton Harapit O.F.M., botuar ne revisten "Hylli i Dritës" Nr. VI. 1930, i titulluar "Tri zânamare ase harmonija nder elementa të nryshem në Shqypní".

Ne kete artikull lexojme :

«[...] Po ka edhe nji tjeter mnyrë se si mund rrnojn në paqë nierz me besime të nryshme, e kjo asht toleranca shtetnore-politike... Shteti shqyptar u deklarue afetar, per me muejtë kështu me shue e me fikë anmiqsit e kundershtimet, qi do të kishin bijtë, po t’ishte deklarue per njenin besim a per tjetrin. Porse shteti jonë, tue u deklarue afetar, nuk u deklarue ateist, si gabueshem kann muejtë me kujtue disa, por me kaq diftoi se nderon të gjitha persuazjonet fetare të myslimanvet edhe të kristjanvet, e perpara shteti nuk ka preferencë as njeni besim as tjetri, pse shteti asht afetar d.m.th. i paanshem kundrejt besimvet.

«[...] Madje u lypen flije e flije të mëdha per me dalë secilli prej gervoje të vet mas katerqind e sa vjetsh; edhe secilli, si kristjani si myslimani flijoi pikpamje, u çili shteg rrymve të reja, e ku me të mirë e ku me të vshtirë, iu pershtat jetës së re shqyptare. Ky asht nji fakt, qi na zemron me ndiellë e me sartue per herë e ma mire per bashkimin kombtar e per paqen e qetsin vëllaznore ndermejt elementavet të nryshem fetarë.

«[...] S’kemi të drejtë ta perbuzim persuazjonin e kurrkuj as s’do t’i perbuzim vetjet, qi nryshojn prej nesh me perzuacjone e me besim, mu ma teper do të ndiejm per taposi per nji vëlla ».

Si mund te nderohen persuazionet fetare te myslimaneve apo edhe te sekteve te tjera te rreme jokatolike te cilat besojne e nderojne djallin dhe nuk besojne ne Zotin e vertete, Jezu-Krishtin?

Si mund te flijohet Feja e shenjte Katolike, e cila eshte rruga e vetme per ne Parajse, dhe te preferohen interesat materiale perpara atyre shpirterore?

Ne te kundert, Papa Pius IX shkruan se shteti duhet te ndaloje apo t'i deklaroje te paligjshme besimet jokatolike.

« L’État doit interdire les religions non Catholiques. Pius IX, Denzinger 1777, 1778 »

               Ne letren e tij papnore, Immortale Dei, Papa Leon XIII, me 1 Nentor 1885, shkruan se ato qe qeverisin duhet te kene parasysh se Zoti eshte Qeverisesi suprem i botes dhe ato duhet t'A kene si shembull dhe ligj ne administrimin e shtetit. Gjithashtu Papa Leon XIII perserit fjalet e meparshme te Papes Gregori XVI, ne letren e tij, Mirari Vos, ku denohen idete sipas te cilave nuk duhen patur preferenca per ndonje besim te caktuar fetar; ne çeshtjet fetare secili njeri duhet te ndjeke ndergjegjen e vet dhe se eshte e ligjshme per secilin te publikoje pikpamjet e veta, cilatdo qofshin ato, edhe sikur ato te komplotonin permbysjen e shtetit.

« Rulers must ever bear in mind that God is the paramount ruler of the world, and must set Him before themselves as their exemplar and law in the administration of the State... Thus, Gregory XVI in his encyclical letter "Mirari Vos," dated August 15, 1832, inveighed with weighty words against the sophisms which even at his time were being publicly inculcated-namely, that no preference should be shown for any particular form of worship; that it is right for individuals to form their own personal judgments about religion; that each man's conscience is his sole and allsufficing guide; and that it is lawful for every man to publish his own views, whatever they may be, and even to conspire against the State. »

Gjithashtu ne dokumentin Syllabus, ne propozimin e 77-te, Papa Pius IX denon shprehjen se ne kohen tone nuk ka me interes qe Feja Katolike te konsidrohet si feja e vetme e shtetit ne menyre ekskluzive prej te gjithe besimeve te tjera.

« A notre époque, il n’y a plus intérêt à ce que la religion catholique soit considérée comme  l’unique religion de l’Etat, à l’exclusion de tous les autres cultes". (77ème proposition condamnée par le Syllabus) »

Ne letren e tij, Immortale Dei, Papa Leon XIII, ne lidhje me kete indiference te shtetit ne çeshtjet fetare shkruan se persa i perket fese, te qenurit indiferent mbi fene qe shteti do te zgjedhe eshte njesoj sikur shteti te mos zgjedhe dhe te mos ndjeke asnje lloj besimi. Ky veprim eshte ateizem edhe pse nuk i vihet emri i tille... Pra eshte e ndaluar te ndiqet kjo politike; dhe te vihen para syve te njerzve ato gjera qe bien ndesh me virtytin dhe te verteten, aq me teper kur keto abuzime mbrohen edhe me ligj.

« Relativement à la  religion, penser qu’il est indifférent qu’elle ait des formes disparates et contraires équivaut simplement à n’en vouloir ni choisir, ni suivre aucune. C’est l’athéisme moins le nom... Il n’est donc pas permis de mettre au jour et d’exposer aux yeux des hommes ce qui est contraire à la vertu et à la vérité, et bien moins encore de placer cette licence sous la tutelle et la protection des lois. » (Léon XIII, Immortale Dei)

Ne letren e tij papnore, Mirari Vos, Papa Gregori XVI e quan çmenduri thenjen e meposhtme :

« Liria e ndergjegjes dhe e besimeve eshte nje e drejte e çdo njeriu. Kjo e drejte duhet te shpallet dhe te mbrohet me ligj ne çdo shoqeri te mire organizuar. Qytetaret kane liri te plote te manifestojne me ze te larte e publikisht opinionet e tyre, cilatdo qofshin ato, me ane te fjales, te shtypit e te çdo lloj mjeti tjeter pa u kundershtruar dhe kufizuar ne kete gje as nga autoritetet civile e as nga ato fetare ».

« La liberté de conscience et des cultes est un droit propre à chaque homme. Ce droit doit être  proclamé et garanti par la loi dans toute société bien organisée. Les citoyens ont droit à l’entière  liberté de manifester hautement et publiquement leurs opinions quelles qu’elles soient, par les moyens de la parole, de l’imprimé ou toute autre méthode sans que l’autorité civile ni ecclésiastique puisse lui imposer une limite." (Grégoire XVI, Mirari Vos)

Papa Pius VII, ne letren e tij papnore, Post tam diuturnas, shkruan se duke perkrahur lirine e te gjitha besimeve pa perjashtim, ngaterrojme te verteten me genjeshtren dhe vendosim Kishen shenjte Katolike, Nusen shenjte dhe te paperlyer te Krishtit, jashte te ciles nuk ka shelbim, ne nje rang me sektet heretike dhe me judaizmin e pabese. (Pie VII, Post tam diuturnas, 29-4-1814).

Ne letren Quanta Cura te Papes Pie IX, lexojme se thenja e meposhtme eshte kunder mesimit te Bibles, te Kishes Katolike dhe te Eterve te Kishes :

« Gjendja shoqerore me e mire per nje shoqeri eshte ajo ku shteti, per hir te qetesise publike, nuk ndeshkon abuzimet apo devijimet e ligjeve te Fese Katolike. » (Pie IX - Quanta Cura n° 5).

«Toutes les lois doivent être conformes à la Loi Divine. Pie IX, D. 1756-1757 »

(Te gjitha ligjet duhet t'i jene konform Ligjit te Zotit. Papa Pius IX, Denzinger : 1756,1757)

« Le droit à la liberté religieuse pour tous est une hérésie. Pie IX, Denzinger 1690-99 »

(E drejta e lirise se besimit per te gjithe eshte nje herezi. Papa Pie IX, Denzinger 1690-99)

Ne letren papnore Quas Primas, me rastin e festes te Krishtit Mbret, Papa Pius XI, me 11 Dhjetor 1925, shkruan se do te ishte nje gabim i rende sikur te thonim se Krishti nuk ka ndonje autoritet ne problemet jofetare (politike, qeveritare, etj), sepse si rrjedhoje e dominimit absolut qe Ai ka mbi te gjitha krijesat, çdo gje eshte nen pushtetin e Tij.

Vetem atehere kur njerzit do te njohin Krishtin Mbret, jo vetem ne jeten private por edhe ne jeten publike, shoqeria, me se fundi, do te marre nga Zoti bekimet e medha te lirise se vertete, te rregullit, te paqes dhe harmonise :

« It would be a grave error, on the other hand, to say that Christ has no authority whatever in civil affairs, since, by virtue of the absolute empire over all creatures committed to him by the Father, all things are in his power..

« When once men recognize, both in private and in public life, that Christ is King, society will at last receive the great blessings of real liberty, well-ordered discipline, peace and harmony. » (Papa Pius XI, Quas Primas, 11 Dhjetor 1925).

« Pater diligit Filium et omnia dedit in manu eius ». (John 3:35)

(Ati don te Birin, dhe i ka dhene Atij gjithçka. Joni 3:35)

Vijon me pjesen e peste