Trimi Kastrioti, u bë gati t’luftojëArbërinë e dashur nga turku ta mbrojëShumë ish i sëmurë, i ishte zbeh fytyraPor u ngritë nga shtrati, e priste detyra…. Ngjeshi shpatë të madhe, u nis drejtë ushtrisëTi priste rrugën turkut, që vinte drejtë ArbërisëUshtria ish berë gati, me shigjetat në dorëMe kapuçat...
Vdekje është ta kujtosh trokun e ndarjes së zemrës me tyTë udhëtosh fijes së këputur të vetes në reshje të borësTë kujtosh mes dy stacionesh flatrimin e hijes së fedorësTë zgjosh valë të ashpra të detit të ngehura në stuhiVdekje është ta prekësh aromën e gruas së dehur përsëriNga zbret të njëjtën dhiare të vjetër kodrës për në krua...
I kam besuar kryqit thellë n'asht të malit,në bërthamë të gurit,shqipes në gjenezë.Tingujve që më sjellin këngët e thinjura të lumenjve,kur derdhen në det ... I kam besuar kryqit të brengës së thyer,lënë në mes si zhgaravina fëmijësh,ndërgjegjes së brejtur.Lëngut të athtë të bajames...
-Z. Viron, si ndiheni në këto kohë, kur thuajse e gjithë bota është strukur në karantinë për t`u mbrojtur nga Covid-19?-Ndihem si të gjithë, i izoluar “me dëshirë”, por ajo që më preokupon më shumë është padurimi dhe ankthi se kur kjo pandemi do të frenohet dhe nuk do të përbëjë më rrezik për jetën e njeriut...
Në Prishtinë poezia e Frederik Reshpjes është botuar që më 1975, në vëllimin poetik “Enisé, enisé”. Dhe, së fundmi, më 2018, “Era përkund pikëllimin e luleve”, poezi, zgjodhi dhe parathënien e shkroi Anton N. Berisha, edicion i Shtëpisë Botuese “Beqir Musliu”, Gjilan. Vëllim i fundit hapet me poezinë...
Ai kishte mbetur ashtu siç kishte qenë, një plak i dobët, i hajthëm, me një fytyrë të mprehtë, por sytë i kishte shprehës dhe me një vështrim që shprehte mirësjellje;vitet e gjata të burgut politik nuk mundën t` ia kishin ndryshonin atë forcë jete që i lëvrinte përbrenda dhe ende gjallonte tek ai me qëndrueshmërinë e saj...
...Nenave, Grave, Vajzave, Mbesave, princeshave Shqiptare. Fytyra jote pasqyrë e bardhë,liqen kaltërosh ku lëkunden valë,ato që do thuash, s' m'i merr mendja,t’i lexoj në buzeqeshjen, në rrudhat në balle Të kuptoj edhe kur fsheh fjalët,kur qan e qesh, per mire e per keq,s’jam profet, shkronjes i thjeshtë,mos fol, te flet shpirti i shenjte...
Eh,sa vuan ky njeri! Eh,se sa vuan!Është njeriu më fatzi, se dot nuk qan.Kurrë nga sytë e tij nuk bie lotiDuket se për jetë e ka mallkuar ZOTI! Se që të qashë duhet të keshë një shpirt të brishtëSi mund të presëh lot nga një ANTIKRISHT?!!!Ky njeri që nuk qan dot dhe nuk di se ç'është loti...
Sipas një batute humoristikeEngjëlli n'raportet periodike,E njofton të madhin ZotPër vdekjet e Koronës në botë! Merr shembull Kinën e ItalinëPor, Zoti nuk e prish terezinë,As te Franca, Spanja e RusiaShtetet e prekura nga pandemia!...
Sa e lodhshme dita në ngujim virusalNdërsa mendimet dalin rrugëve të botësHumbin ledhave ,brazdave të gjata, pa kthimPa orar e njoftim... E një zile telefoni nga largTrembi kujtesën e ikur deri në qiellE pastaj qetësohem kur zërin dëgjoj“O ku je vëlla,o mik i mirë?!”Ky zë më erdhi pikërisht mes leximit...
Të gjithë të bashkuar si kurrë më parë,qeverisë së rrëzuar pushtetin me ia marrë,s'na ndalë kushtetuta e lëre ma koronat'u shkojmë deri në fund synimeve tona !Ju që erdhët në pushtet me veze e me tym...
Ngacmimi i përhershëm i shu - më studiuesve shqiptarë dhe të huaj ka qenë lidhur me prejar - dhjen e popujve, përkatësisht të shqiptarëve, ngase në manifest -timet e jetës, gjuhës dhe zakoneve të tyre janë gjetur disa elemente të lashtësisë të cilat i kanë vetëm ata. Në mos, vetëm përmes gjuhës shqipe, kanë mund të zbërthehen...
Poeti është si ai Maestroja i Urtisë që i vë në lëvizje forcat e brendshme të njeriut, që e nxit atë të ngrihet lart së brendshmi, për ta siguruar ekzistencën shpirtërore.Te poezia me titull “Rekuiem për Reçakun” e krijuesit Qerim Ujkani, lexojmë vargun antologjik: “Heq kapakun e kresë dhe falem para...
Ata, hetuesi i burgut dhei burgosuri, ishin ulur përball njëri-tjetrit. I ndante tryeza. Zyra ishte mobiluar varfërisht. Binte në sy një dollap hekurime një dryn të rëndë. Muret të zhveshur, lyer me gëlqere që thuajse e kishte humbur bardhësinë. Dritarja e vogël, si sy i verbër, nga veriu, pa perde, e siguruar me hekura ...
Fjalë dashurie mund t’i pëshpërisësh në vesh si zakonisht një vajze,Fëmijës si pikë loti, maces larushe, lulishtes së bukur si një bije mbreti,Korçës, qytetit tonë, fjalë dashurie i them unë por dhe miku im, Skënderi.i puthim kryet të dy kuronën si Bajroni agorës së bukur të një qyteti...
Motiv nga poezia e P. Kotes Në Shkollën e Mesme “Skënderbej”Thurëm, miku im, ëndrra për botën.Trishtim si Sizifi me gurin ndjej,Por …, nuk kam përse ta ul sot kokën. Ëndrra fisnike, ku e falnim jetënTë bindur, për Atdheun bujarisht,Kush në zdrukth e hante të vërtetën?!Kush e hante dogmën sinqerisht?!...
Po s'më bëre mik gjumi nuk më flihet, ëndrra s'më fanepset, djersët nuk më dalin, qurrat nuk më bien, kolla s’më ngacmon, teshtima nuk më vjen, mishi s'më rrënqethet, ajri nuk më thithet, uji nuk më pihet, buka nuk më hahet, piruni nuk më ngulet, çiçi nuk më bëhet, qumshti nuk më derdhet, jeta nuk më duhet...
Morën rrugë të gjatë e shkuan te IngëliziIsmail Qemali, Isa Boletini.Arritën dy shqiptarët,te ministri në pallatNjëri me dy kobure, e tjetri diplomat. Por rojtari i pallatit, Ishte shumë i prerëArmët more zotërinjë,dorzoni këtu në derë.Nuk mund te bindej Isa, nisi për të hyE ndali Ismaili, ia bëni me kry...
Në këtë kohë na vjen poezia aq e njohur e Mitrush Kutelit me titullin "Poemi kosovar", më 1943 i shkruar në Prizren, kur kishte shkuar atje vetë Kuteli, por e cila poemë u botua në Tiranë më 1944. Vetë Mitrush Kuteli shpjegon:“Dikur (1943) e vizitova Kosovën, këtë kopësht të lulëzuar të ...
Ditë të vështira po kalojmë. Po ditë më të mira paskëtaj vijnë. Kjo mortje që ka mbërthyer për fyti të gjithë globin po na lodh. Por ne nuk dorëzohemi para këtij përbindëshi të padukshëm, të cilin e vizatova për ju te nderuar lexues. Thonë se ky zog a gjitar, a ç'dreqin është, është babai i këtij përbindëshi...
