Ditës së sotme i dolën rrudhatDuke shetitur në dhomë i përgjumurRrezet pjekin lëkurën n’oxhakun e diellitSi bukën e argatëve nën saçin e skuqurFytyrë ime e bezdisur, e mrrolurSi lëvore druri , vjetëruar në kohëBuzët tkurren e zgjaten instiktivishtSi llastik i fëmijëve kur gjuaninZogjtë e pafajshëm pranverave...
Zef Zorba (1920 - 1993) sot mbush njëqind vjet nga lindja e tij. Është poet me librin e vetëm poetik "Buzë të ngrira në gaz" (1994). Një jetë të tërë krijoi në heshtje, në vetmi. Madje, ky vëllim u botua si vepër postume , vetëm një vit pas vdekjes së tij. Përfytyrojeni njeriun që lexon një jetë të tërë, që shkruan e krijon mbi një gjysmë...
Qendrën Shkollore “Muharrem Bekteshi”, ndjera nga më të mëdhatë në Kosovë. Ishte vazhdimisht nën llupen e zezë të pushtetit pushtues serb. gati çdo ditë dënohej, maltretohej, përjashtohej ndonjëri nga mësimdhënësit, punëtorët teknik apo nxënësit. Ishte shkolla më e madhe në gjithë hapësirën...
Vetmia përpirëse e detyruar sjellë një mori kujtimesh ose telefonata herë-herë të pazakonta që mund të mos i presësh kurrë në trurin tënd si i koduar me Covidin 19-të aq të mallkuar në gjithë botën. Në këtë vetmi shkrimtari ka penën dhe librin si mikun më të afërt.Duke rufitur kafenë e mëngjesit që çuditërisht më pëlqen...
Sharkinë n`dorë e kam marrë,Të këndoj për një këngëtar,Këngën unë ia kushtova,Vebi Azirit nga Kërçova. Prapadishti buzë Ujmirit,Është vendlindja e shahirit,Më 35 -sën t`shekullit njëzetë,Vebi Aziri erdh në jetë...
Dua sa s’thuhet, sa s’shkruhet, sa s'numurohet.Sa ende akullnajat nuk janë shkrirë, pyjet nuk janë sharruar, ka njerëz që u mbushen sytë me lot, yjtë ndriçojnë, dielli ngroh, hëna frymëzon - dua.Dua shqiptarët të kthehen me diturinë e bukurinë...
…”S’e kishim enderruar kete kohe menxyre, jete tragjike, te ike njeriu i zemres,pa pare, pa derdhur lot, te shndrohet ne hi, pa nam e nishan ?!”-C’eshte ky armik i padukshem, virus a djall,jetojme me frike, na ka mbyllur, izoluar ne shtepi,femijve i ka ngrire e qeshura, pa shkolle e lodra,shikojme ...
Dielli më mbështjell me mantelin e artë të rrezevee një ritëm i gëzuar fantazish më rrëmben.Ora e lumturisë kumbon në veshëe zjarri i ëndrrave për jetën ndizet.Cicërima zogjsh bëjnë rezonancë me shpirtine natyra me gjymtyrë e trup zjarrmon nga dëshira e çmendur e mosndaljes së...
Shpirti i poetit e ngrohë tokën e qiellinÇdo varg e bekon me lotin e diellitMe hire apo pa hire kryqëzohen fatetMe ferrin jeton e njeriut i dhuron parajsën. Thonë se kur poetit i buzëqeshë fytyraMbretërit grinden e ai qëndisë vargjeShpirti i rebelohet e Zotit i dhuron vetminë...
Migjeni i vetmisë! Në poezinë “Vetmija” (i përfshirë te “Vargjet e lira” në ciklin “Kangët e fundit”), i lexojmë kohët e djeshme e kohët e sotme që po i përjetojmë. Secila kohë e ka Migjenin e vet. Po ky Migjen zbret edhe në kohën tonë.Sa zë profetik na del sot ai te tema...
“Jeta fillon duke u zgjuar dhe dashuruar fytyrën e nënës!Kështu mendova të filloja shkrimin për nënën, ndërkohë më lëviznin hije përpara syve, ngulur në memorien e fëmijërisë. Hije mostra si Llupi Nofulla, ish sekretari i partisë së lagjes, kur dëgjova zhurmë në banjë. Sa bëra ta shmangja hije mostrën Llupi Nofulla...
Kështu shkruante në një nga veprat e tij në vitin 1621 në gjuhën arbërore i madhi Pjetër Budi i Gurit të Bardhë...
Dridhej e spërdridhej të linte përshtypjen se ishte i shkolluar. Por ishte thjesht një gdhë që s’mori dot asnjë diplomë.Po i ditur, i kënduar, a ishte vallë ?As minimalisht. Nga frika se mund ta dëshmonin sa i paditur qe, i vrau një nga një të gjithë ata që ja dinin hilet...
(Simbas Anës lumenjeve) Të braktisur, të marrosur,por me shpresë të pasosur,që në baltë s'na lë mileti,ne s' menduam veç për veti !Lum vatani, lum miletisi e lypi, ashtu e gjeti,zgjatëm rrugën deri te deti.Me veturë e autobuskush s'të ndalë deri në Durrës...
Stina e pranverës fillesën e ka ditën e parë të muajit mars, e cila pothuajse çdo vit pritet me padurim, sepse, në ndryshim nga ditët e mëparshme treguese të fazës përfundimtare të stinëve të ftohta shoqëruar me lagështi apo reshje shiu e dëbore, data 1 prezantohet si një ditë e bukur, e ngrohtë, mbushur me gjallëri...
Vjeshta, moti vdiq në BregliqeE mbanë mend Di, te plepat:Pasmesnate, kur Ti posa rripinMa shpërtheve: Erdhi kamarieriTrokiti, në derë atë natë VjeshteNdihmë, Dy shtamba me verë. Nuk u pamë te “Parku i Grave”As nën Rrap me shtamba verë.Nën hije, ta lidhim Gjokun. MallinNesërmen, ta shalojmë në Vjeshtë...
Më 1826, autori i "Frankenstein ose Prometheus Modern" imagjinoi një shtet përballë një murtaje pandemike. Një histori që na kujton ngjarjet e sotme."Njeriu i fundit”, nga Mary Shelley, sot meriton një vëmendje. Mary Shelley (1798-1851) është e njohur për kryeveprën e saj “Frankenstein...
Çou moj nuse , me e fshi shpinë –S’ po guxoj , se i çoj vjehërrinë !Çou moj nuse , fshije odën –S’ mundëm nanë , se e prishi modën !Çou moj nuse , fshije oborrin –S’ po guxoj se m’ han maçorri ! Çou moj nuse , shko te pusi –S’ po guxoj se po m’ han knuesi...
Trageti i Barit me trupat e bashkatdhetarëve tanë që humbën jetën në këtë pandemi është një tragjedi më vehte që i shtohet dhimbjes për gjithë viktimat e kësaj katastrofe. Thuhet se vetëm në Bresha, qyteti simbol i katastrofës së Italisë së Veriut, kanë humbur jetën 300 shqiptarë. Sot nuk ka të dhëna të sakta...
Është fjala për baladën aq të njohur dhe të kënduar në gjithë zonën e Toskërisë “Po vjen lumi turbull-o” me një tekst tepër konçiz e drithërues me vargjet…Po vjen lumi turbull-o/ Turbull lumi turbull-o/ Bjen një djal’ të mbytur-o/ Turbull lumi turbull-o/Del e jëma bregut-o/ Turbull lumi turbull-o/Dhe i lutet lumit-o/Turbull lumi...
