Rejhane Rexhepi: Lamtumirë Imran Murati – një jetë e lidhur me idealin e lirisë

In memoriam

Lamtumirë Imran Murati – një jetë e lidhur me idealin e lirisë

Nga Rejhane Rexhepi

Para disa ditësh u nda nga jeta Imran Murati. Të enjten, më 07.08.2025, u bë varrimi i tij në varrezat e Tërnocit të Madh, ku u përcoll me nderime nga një numër i madh qytetarësh dhe ish-ushtarë të UÇPMB-së.

Imran Murati ishte ndër celulat e para të Ushtrisë Çlirimtare për Preshevë, Medvegjë dhe Bujanoc, nga Tërnoci. Qysh në moshën 20-vjeçare, kur e pa se fshati i tij dhe populli kishin nevojë për mbrojtje, ai, së bashku me pesë shokë të idealit, u nisën drejt Manjevcit të Malësisë së Bujanocit dhe qëndroi në radhët e UÇPMB-së deri në demilitarizimin e plotë.

Pas demilitarizimit, siç dihet, politika shqiptare në Luginë veproi që ish-ushtarët e UÇPMB-së të mos organizoheshin politikisht dhe të mos përbënin rrezik për pushtetin. Kështu, shumica prej tyre mbetën të harruar – pa përkujdesje, pa punë, pa dinjitetin dhe autoritetin që e meritonin – përveç disa individëve që gjetën forcën të veprojnë në mënyrë të pavarur.

Para Imranit, kanë ndërruar jetë edhe pjesëtarë të tjerë të kësaj gjenerate, por mjerisht as Bashkësia Lokale e Tërnocit, as partitë politike, as njerëzit e pushtetit nuk ua bënë nderin e merituar. Madje, nuk u dha as njoftimi publik që njerëzit të dinin se kishte ndërruar jetë një njeri i veçantë, që e meritonte një lamtumirë dinjitoze dhe me nder.

Ka shumë si Imrani që e kanë kryer obligimin qytetar me guxim, me trimëri, pa bërë zë – por, siç thoshte i ndjeri Muharrem Kadriu, drejtori i parë i shkollës fillore në Tërnoc: “As nuk pata për kënd, e as me kënd!”

Rasti i Imran Muratit është një pasqyrë e qartë e mënyrës se si institucionet tona shpesh dështojnë të kujdesen për vlerat dhe njerëzit që ishin të gatshëm të sakrifikonin gjithçka për popullin dhe kombin. Dhe kjo është një e vërtetë që nuk duhet heshtur.