Qerim Pllana: Origjina e çdo shqiptari përcakton fatin e së ardhmes

Dokumente të kohës rreth sllavëve serb në Naçertanjen e V. Çubrilloviq

ORIGJINA E ÇDO POPULLI PËRCAKTON FATIN E SË ARDHMËS

(Shtrohet pyetja nga e kanë origjinën sllavët serbët nga vijnë dhe ku shkojnë)?!

Pjesa e parë

Shkruan: Qerim Pllana

Pseudoshkencëtari Vasa Çubrilloviq, në hapësirën ku jetonin dhe vepronin çetnikët serb, u shkroi një letër, mu atëherë kur zhvilloheshin debate në Klubin Kulturor serb, gjatë viteve të tridhjeta me numër të Dosjes (J)! Duke bashkangjitur analizës dhe mënyrës te gjenocidit dhe etnocidit,që do të zbatohet, para, gjatë dhe pas Luftës së Dytë Botërore jo sall kundër shqiptarëve. Pikërisht kur ata po mbanin Kongresin e tyre në Serbinë Lindore. Atëherë kur zhvilloheshin ofensivat e fundit për t`vendos gjeopolitikën e re dominuese serbe në Ballka. Materiali kishte të bënte me ndjekjet represive si të muhaxhirëve nga Sanxhaku i Nishit, Toplicës dhe krahinave lindore të banuar me shqiptarë (1877-78). Kur po ringjallej Komiteti i Stambollit, dhe kur përgatitej Lidhje Kombëtare Shqiptare e Prizrenit, para plotë 134 vjet! Kjo do të jetë etapa e dytë represive e ndjekjes së shqiptarëve jashtë trojeve të tyre etnike. Për t`vazhduar me etapën vijuese mes viteve 1991-1999, madje në vazhdim deri më sot.

Ndjekja, serbizimi dhe shkombëtarizim ka të bëjë si atëherë në sferën e të vetmit qëllim, vazhdimi i okupimit të tokave shqiptare drejt jugut, respektivisht Kosovës dhe Shqipërisë. Në dokumentin në fjalë materia i referohet fitimtarëve të luftës në Jugosllavi, edhe pse materiali si i tillë, përkohësisht do t`“refuzohej”! Mirëpo, Çubrilloviqi pas këtij refuzimi, do të emërohet ministër për kolonizime të reja në; Kosovë, Vojvodinë, Sllavoni, Baranje, Likë, Kordunë, sanxhak të Jeni Pazarit deri në Pulë të Istrisë, në lindje në Homole dhe krahinën e  Zejçarit, Prahovë etj.

Ardhja e V. Çubrilloviqit në këtë post vazhdon sintezën, duke zbërthyer në dekadat e shekullit të kaluar. Pra, shovinizmi si ideologji kishtare dhe shtetërore sidomos për elitën dhe politikën serbe, pavarësisht ishin komunist, djathtistë çetnik apo populli i thjeshtë, vazhdon nëpërmjet të së njëjtës politikë të Titos, Rankoviqit, Ivo Andriqit, për t`u përcjell te “babai i kombit” D. Qosiq, M. Kapor dhe grupi i kriminelëve në krye me S. Milosheviq, V. Sheshel, V. Kushtunica, V. Drashkoviq, presidenti aktual T. Nikoliq dhe shumë të tjerë, qofshin paramilitarë, polici apo partiakë, kishtarë civilë apo vrastar! Ideologjia famëkeqe e Naçertanies për krijimin e Serbisë së Madhe nga Istra në Malin Ballkanik, nga Subotica në Durrës, Selanik etj. Qarqe të tilla serbe, akoma nuk heqin nga kokat e indoktrinuara të pasardhësve dhe të politikës aktuale serbe. Pavarësisht se çka deklarohet në BE-Bruksel apo SHBA, etj.  Ata, gjithashtu akoma përkrahen nga nënëmadheje Rusi. Rasti me I. Daçiq dhe vendosja (mbivotimi) Jeremiq, Serbia merr udhëheqjen në AP-së të OKB-së! Sipas sociologjisë së popujve vlen teoria e lëvizjes s`parë, andej kthehen, duke iu kthyer instinkteve t`origjinës, lashtësisë dhe veprave të mësuara mu nga kanë ardhur!

Sllavet dhe prodhimi i historisë sipas miteve dhe përrallave serbe!

Arkeologia Polake dhe kroatja z. Maria Gross pedagoge e historisë, deklarojnë se luftërat në Ballkan kanë ngjashmëri të madhe me të dhënat, që i shkruan kronistët, arkeologët dhe historianët bizantin për sllavët. Sidomos serbët një popull i egër e  konfuz nëpër luftëra robërit si viktima të i rrjepin të gjalla. Madje fëmijëve ua hanë mishtë të papjekur, duke përdorë rakinë ose të pjekur, duke përdorë vënën e bardhë! Kjo katërçipërisht do të vërtetohet me të tri luftërat në Ballkan 1991-1999..!

Pavarësisht elementeve të droguara ose të dehura me shlivovicë, raki kumbullash, instinkti për shfarosje vazhdon të përcjellët përmes gjeneve s`kaluarës së lashtë..!

Se sa mund të keqpërdoret historia si shkencë dhe si mësuese e diturisë, këtë e vërtetojnë kronikat, shkrimet dhe shënimet e kohës së luftërave, ndjekjeve, gjenocidit dhe etnocidit. Në euforinë nacional-fashiste serbe, e cila me të madhe filloj në vitet 1980-81, nëpër qerthuj si në”Francuska 5”. “Askush nuk i bënte pyetje vetës, nga erdhën sllavet, thekson dhe vazhdon z. M. Maçinska. Gazetat dhe shtypi i verdhë vërshuan me falsifikime nga erdhën të tjerët në këto hapësira”! Më të  zëshmit ishin kuptohet baba i kombit serb, D. Qosiq, M. Kapor, D. Maksimoviq V. Sheshel, i cili kishte ik nga Sarajeva, aktualisht në Hagë, kompanitë nga Lidhja e Shkrimtarëve të Serbisë, Akademia dhe Kisha serbe, S. Milosheviq, V. Drashkoviq V. Kushtunica, nip i D. Mihailoviqit, I. Daçiq dhe presidenti aktual i sapo zgjedhur i Serbisë  z. T. Nikoliq etj.

Duke nuhat dhe duke parë përgatitjen e një lufte të re për shkatërrimin e ish-Jugosllavisë titiste,  shtypi dhe masmediat në Perëndim nuk do të heshtin. Në njërën nga gazetat parisiene me renome: “Kurie Enternasional”, arkeologia e njohur polake prof. Magdelena Maçinska, do të shqyrtojë problemin e keqpërdorimeve midis arkeologëve dhe regjimit aktual në prag të shkatërrimit të ish-Jugosllavisë. Po këtë problem zëshëm e pat ndriçuar, duke kritikuar ashpër z. dr. Mireiana Grossi në Kongresin e Shtatë të Lidhjes së Historianëve të ish-Jugosllavisë të mbajtur në tetor të vitit 1975 në Novi Sad të Vojvodinës. Ajo ashpër e pat sulmuar regjimin titist, që po i nxiste historianët shovinist, Ekmeçiq nga Sarajeva, Xhambazov nga Shkupi, Hrabak e Antoljak etj., kundër kroatëve, boshnjakëve shqiptarëve, pa i harruar gjermanët, hungarezët dhe të tjerët në Vojvodinë gjermanët në Baçkë, kroatët në Srem e Sllavoni, në veçanti shqiptarët për bumin demografikë në Kosovë.

“Kurie Enternasional” ve në pah shkrimin e zonjës Margarita Maçinska

Ajo thekson se Hitleri huazoi idenë për sfastikën (kryqin e thyer) nga arkeologu Gustav Kusina, duke harruar se kryqi është në të vërtetë simbol i të gjitha fiseve indoevropiane. Duke lidhur hulumtimet arkeologjike me kombin, harrohet se ideja për kombin është më e vjetër 150 (pra nga shekulli i XIX të). Ndërsa shpesh për paraardhësit të dhënat mund të jenë të pasigurta. Keqpërdorim i ngjashëm mund të gjendet edhe në taborin marksist, pasi kishin zbuluar (kur hulumtoheshin gjurmët sllave), se të gjitha shtëpitë e atjeshme ishin të njëjta. Komunistet e Evropës Lindore  përfunduan se edhe atëherë, në ato shoqëri të lashta gjendeshin rrënjët e barazisë midis njerëzve në shoqëri. Vulgarizimi marksist paraqet varësinë e shkencës për qëllime politike. Ndërsa shembulli me Hitlerin dhe kryqin e tij të thyer, paraqet shembullin kur shkenca kërkon pushtetin për t`i mbështetur idetë e luhatshme. Ka plotë shembuj në akademitë serbe, shqiptare, sidomos maqedonase, greke, bullgare, boshnjake etj., kur akademikët e luhatshëm ose heshtin ose i dorëzohen pushtetit!

“Çdo popull ka nevojë të lëshoj spirancën në histori”, konstaton z. M. Maçinska. Për këtë qellim, romakët thoshin se kishin prejardhje nga vet Eneu, një luftëtar i njohur i Trojës. Kurse mbreti Got Teodoriku, nuk kënaqej me prejardhjen e tij të vërtetë. Prandaj porositi Kasendorin të shpallte, gjëja mbreti kishte prejardhje nga gogët biblik. Kurse në mbështetje të Kishës, serbët shpallën vetën popull qiellor, Milosheviqin “gvozd”! Bujaria polakë besonin se rridhnin nga sarmatët, një popull në Azinë Qendrore, duke u mbështetur në bazë të tangos, një lloji steme. Teoritë polake se çdo popull rrjedhë nga invadime ose migrime, janë të diskutueshme t` pasigurta. As një popull s`mund të thotë me saktësi: “unë jam prej këtu apo prej atje”. Por në bazë të shumë gjetjeve arkeologjike (z. M. Maçinska), për popujt ilirë ka artefakte të sakta dhe të qëndrueshme. Ata në Evropë në veçanti në Ballkan shtriheshin mira shekuj para formimit të fiseve shtetit dhe kombit. Sipas studiuesve jo sall shqiptarë, dr. E. Çabej, H. Ceka, të birit N. Ceka etj. Ilirët kishin vendburim dhe vendbanim Evropën, Ballkanin, Italinë Jugore.  Nga Celoveci Austri në Gjirin e Kavallës, Jugun e Italisë ku shtriheshin fiset mesapë e japige, sot arbëreshët atje etj.

Historia sllave sidomos ajo serbe është përplot mite dhe glorifikime (Prej nga në të vërtetë ata vinë në Iliri dhe në tokat gjermane)!

Sipas arkeologut më të njohur prof. Gozafski, gjurmët e para të prejardhjes sllavë u gjetën aty diku kah fundi i shekulli të kaluar. Kjo gjetje i takon kulturës çernjakovjane  në afërsi të Kievit të sotëm. Në shekullin e IV atje shtrihej mbretëria e Kostrogorskit e cili bashkonte fiset gjermane çfarë ishin sarmatët. Ishte një territor që shtrihej midis Bllatikut dhe detit të Zi, në territoret e tanishme të Ukrainës dhe Bjellorusisë. Në vitin 375 u paraqitën hunët në kufijtë perëndimor të kësaj mbretërie. Mbreti Hermanarik  nuk iu bëri ballë sllavëve, dhe nga pesha e fajit bëri vetëvrasje. Në panik të madh te gjitha fiset e mbretërisë së tij u nisën drejt Perëndimit, në kufijtë e Perandorisë Romake. Ky është migrimi më i madh i popujve në tri kontinent e vjetra, Azi, Afrikë sidomos drejtë Evropës kur u nisën  sllavet, thekson Çernjakovski. Hulumtimet e më vonshme dëshmojnë se ata ishin një popull tejet i varfër. Nuk njihnin ndërtimtarinë, enët e tyre ishin primitive dhe pa kur farë formash të kuptueshme. Ndërsa, fare rrallë përdornin metalin. Midis shekujve IV dhe VII këto fise vinë duke u zgjeruar në territoret gjermane drejtë Evropës Qendrore dhe hapësirës ilire drejtë Evropës Jugore, pra në G. Ballkanik.

Kur arkeologet nisin të hulumtojnë një popull (siç bëjnë përpjekje tani pas ndryshimeve në Shqipëri dhe Kosovë, arkeologë amerikanë, gjermanë dhe francez për t`i vërtetuar gjurmimet e arkeologëve shqiptare në periudhën e Shqipërisë socialiste. Ata mbështetën kryesisht përmes traditave dhe zakoneve të varrimit, për aq sa janë ruajtur burimet arkeologjike si tumat ilire, Ulpianë, Besianë, Butrint, Apolloni dhe shumë pika arkeologjike gjithandej trojeve ilire-pellazge-shqiptare.

Sipas arkeologëve këso gjurmë fare s`mund të gjendën te sllavët e varfër!

Ja pse: Ata ose e hidhnin në ajër pluhurin (mbetjet) e kufomave ose ato i varrosnin në qeramikën e papjekur. Historiani bizantin Prokopi shkruan në vitin 512 se të gjitha territoret gjermane u popullzuan me sllavë. Ata vetëm tani filluan të afirmoheshin me anijet e tyre drejtë Konstantinopojes, Stambollit të sotëm. Disa historianë  i përshkruajnë ato beteja, por rrallë flasin për doket dhe zakonet sllave. Atë çka mendonin dhe shkruanin bizantinët për sllavët, është në kundërshtim të plotë me ato epitete që sllavët ia përshkruajnë vetë vetës. I konsiderojnë njerëz të egër dhe të uritur për gjak! Diçka instinktivisht të shprehur gjatë tri luftërave dhe jo sall të tyre, nga viti 1991 deri në vitin 1999, me rastin e shkatërrimit të ish-Jugosllavisë, gjenocidit dhe etnocidit, në Kroaci, Bosnjë dhe Kosovë. Diçka e ngjashme për nga instinkti dhe prirja siç shpjegojnë historianët bizantin. Aktualisht kjo po shprehet në cepin verior të Kosovës, nga kriminel serb, duke iu vërsulur, Policisë së Kosovës, EULEX-it, KFOR-it, me zhurmë e britma si fiset parahistorike!

Kështu pas luftërave për ta marr Konstantinopolisin, nuk patën sukses, por hynë në një pjesë të Perandorisë Bizantine, duke ndërprerë  lidhjet me Perandorinë Romake në mënyrë që të arrinin deri në Korfus. Burimet e kronistëve, dëshmojnë se sllavët i rripnin të gjallë robërit e luftës dhe ishin tejet të paskrupullt ndaj kundërshtarit. Të gjitha këto mizori u shfaqën gjatë luftërave me kroatë, boshnjakë dhe me shqiptarë në Kosovë, brenda viteve 1991-1999. Koha kur në këto tri luftëra u ushtrua gjenocid dhe etnocidi i paparë pas Luftës së Dytë Botërore. Prandaj, presidenti aktual i Serbisë, z. T. Nikoliq përpiqet ta mohojë gjenocidin si atë në Srebrenicë, Sarajevë, Dubrovnik, dhe masakrat e gjenocidit në nja 10-15 pika në Kosovë. E bën këtë pasi që ishte bashkëfajtor dhe bashkëpjesëmarrës, nëse jo drejtpërdrejt gjithsesi krah i fortë i V. Sheshelit, aktualisht në Hagë, kriminelit S. Milosheviq, V. Kushtunica, V. Drashkoviq dhe shumë aktorëve të tjerë, të ushtrisë, policisë, kishës, akademisë, vepruesve çetnikë dhe grupeve fashiste paramilitare të zënë në vepër korpus-delikti!

Prof. Margarita  Maçinska thekson se këto ngjarje u dëshmuan në vepër!

Lëvizjet e egra nga Lindja drejtë civilizimit Perëndimor vërtetohen me shumë të dhëna. Ajo thekson se lufta në Kroaci dhe në Bosnjë (për Kosovën nuk  fletë (meqë lufta atje akoma s`kishte filluar) që ka ngjashmëri me të dhënat që i lanë historianët dhe kronistët bizantin, si dhe gjurmët arkeologjike materiale për shpirtin, egërsinë dhe sjelljet sllave. Do theksuar një fenomen, në grupet sllave, pjesa e cila pranojë fenë katolike, u krijua një frymë fare e re civilizuese e t`menduarit, vepruarit dhe kulturës në tërësi. Dallimi është mjaftë i dukshëm te polakët, çekët, sllovenët, ukrainaset, lituanet, letonët dhe estonët etj., mendim ky jo sall i autorit të shkrimit. Z. M. Maçinska thekson: “Nëse jemi të ndershëm, atëherë s`kemi nevojë të krenohemi, e nëse nuk jemi të ndershëm, atëherë çdo përpjekje për ta gjetur të vërtetën tonë do të ishte e kot”, përfundon shkencëtarja polake M. Maçinska, në vështrimin e saj në revistën parisiene me renome: “Kurie Enternasional”.

Diçka rreth Kongresit te VII-të të Lidhjes së Historianëve të ish-Jugosllavis (LHJ-së)

Do të shtoja edhe diçka në lidhje më këto vështrime shkencore. Në vitin 1975 në Novi Sad të Vojvodinës, u mbajt Kongresi i VII i Lidhjes së Historianëve të Jugosllavisë së atëhershme LHJ-së. Meqë isha mësimdhënës i historisë për nxënës shqiptar, serb, malazezë e boshnjak, mu dha rasti të jem pjesëmarrës i këtij Kongresi, (pa qen as anëtar i LKJ-së). Pas 4-vite i VIII me radhë duhej të mbahej në Kosovë, Prishtinë ose Prizren. Isha ndër më të rinjtë. Në këtë Kongres për herë të parë dëgjova mendime, kundërshtime dhe vlerësime për historinë “tallava” të popujve të Jugosllavisë dhe të shqiptarëve. Më e zëshmja ishte prof. dr. Miriana Gross  nga Zagrebi metodiste e njohur e historisë në Evropë. Ajo ashpër i sulmoj tre nga historianët e kohës. Ekmeqiq nga Sarajeva. Xhambazov nga Shkupi dhe Antoliak madje dhe Hrabak, të cilët historinë e popujve të ish-Jugosllavisë, sipas saj e kishin masakruar! Unë me të ndjerin dr. Sabit Uka, patëm një polemikë të ashpër me dr. Xhmbazov dhe Ekmeçiq, me sulmin agresiv që na u bë në mbledhjen plenare të mbajtur ditën e tretë në Gjimnazin “J. J. Zmaj” në lidhje me plan-programin e historisë kombëtare për nxënësit serbo-malazezëve në Kosovë! Qysh atëherë u shfaqën polemika, kritika, madje dhe sharje të politikës titiste-rankoviqiste, për ekspansionin serb, në të gjitha poret e jetës dhe shoqërisë, sidomos në ushtri, nga Pula në Gjevgjeli! Në Kongresin në fjalë në Futog, ditën e fundit, kryetar i LHJ-së, sipas radhës u zgjodh i ndjeri dr. Ali Hadri. Kongresi i VIII me radhë i LHJ-së, nuk u mbajt kurrë në Kosovë, por askund në Jugosllavi! Unë kam konsideruar se Kongresi i VII-të me radhë i historianeve të ish-Jugosllavisë, ka qenë nisma e shkatërrimit të një shteti të krijuar mbi baza falsifikuese-kundërshtuese, qysh me Paqen e Versajës më 1. tetor 1918, si mbretëri e SKS-së, hegjemoniste serbomadh, siç edhe u dëshmua në vepër me luftërat për Serbinë e Madhe 1991-1999. Z. Gross në Kongres përmendi burgosjet e pareshtura politike jo sall të shqiptarëve, duke  përmend z. A. Demaçi dhe shumë tjerë në Kroaci, Bosnjë,  M. të Zi madje në Serbi!

Së fundi mendojë përfundimisht se politika shqiptar sot “noton në mjegull dhe në karrige”, të cilat ua kanë ofruar të huajt, më përuljen dhe pranimin bianko (në kontabilitet thuhet bllanko),) nga BE-Brukseli, si rastet me: Paqen e Shën-Stefanit 1878, Kongresin e Berlinit 1878, Konferencën e ambasadorëve në Bukuresht, më 1913, Konferencën e Londrës gjithashtu 1913, Paqen e Parisit tetor 1918, Marrëveshjen e Jalltës, 1945, Rambuje-Paris, 1998 dhe Marrëveshjen kapitulluese serbe në Kumanovë 12 qershor 1999, në të cilën s`mori pjesë as një shqiptar. Së fundi me Vjenën në të cilin takim Kosova mbet e ndarë nga trungu! Duke u nënshtruar para një shteti agresivë, i cili kupton vetëm forcën. Nuk i respekton ligjet më primare ndërkombëtare, me të ashtuquajturën Pako të Z. Ahtissari, duke pasur prapa aleaten Rusi, tash e disa  shekuj me radhë. BE-së, nuk i intereson e kaluara e shqiptarëve, si në të gjitha tubimet e theksuara ndërkombëtare për çështjen shqiptare! Kjo dihet pse! Qarqet shoviniste serbe u dëshmuan me mizorit të çdo luftë agresive, të çdo “marrëveshje-mosmarrëveshje diplomatike”. BE-së, më shumë i intereson fati i pakicave, sidomos ai serbë në Kosovë, aspak i shqiptarëve!

Prandaj, dialogu me një shtet i cili akoma s`heq dorë nga hegjemonizmi, agresiviteti përzierja në punë të brendshme të shteteve në rajon, në veçanti në Kosovë, Maqedoni dhe Mal të Zi, duke shpresuar akoma për përparësinë (primatin mbi të tjerët), njëherë për njëherë për Kosovën me politikë përulëse është i pasuksesshëm. Atëherë për çka duhet të bisedojë politika dhe shteti i Kosovës, (shtetet Shqipëri-Serbi)?! Përpos bashkim-ribashkimit, zgjidhjes përfundimtare të fatit te të dy popujve, pas hasmërive qindra vjeçare. Ku janë politikanët, filozofët, akademikët dhe intelektualët e vërtetë ndërkombëtarë dhe vendorë, te të dy shteteve, nëse proklamojnë se janë për drejtësi, liri dhe demokraci? Vërtetë përfundimisht për t`u përcaktuar për ardhmërinë e fatit të çdo populli në hapësirën e tij? Kuptohet, qarqet e ndryshme politike në Serbi, kohë pas kohe këtë e theksojnë, por politikanet e sojit Tadiq, tani Nikoliq etj., theksojnë pavarësinë e Kosovës kurrë s`do ta pranojmë. Por ata duhet të përcaktohen: Për ribashkimin përfundimtar të Kosovës me shtetin amë, Shqipërinë nga e cila me luftë agresive dhe me ndihmën e bashkësisë ndërkombëtare me 1913, Kosova është okupuar dhe është ndarë-marrë. Si e tillë e pranuar nga 90 e sa shtete më të fuqishme të botës, nga GJND korrik 1910, ajo vendos për fatin e ardhmërisë të saj. Si dy shtete një popull, i ndarë nga Shqipëri, apo e ribashkuar një shtet një komb një gjuhë një histori dhe një flamur.