Kristaq Turtulli: Monolog me veten
Që fëmijë dëgjova të shurdhëtën pëshpërimë,Kur këmbadoras zvarritesha në oborr të shtëpisë,Nënës i thyheshin shtambat te çezma e bronztë,Prej skërmitjes së dimrit dhe sherreve të grarisë. Stërkala e parë u tret te fleta e një luleje,Si lotës e brishtë i vesës mëngjesore...

























