Jusuf Bislimi: Kush e zgjon ditën

Më 20 shkurt 2011, doli nga shtypi libri me vjersha për fëmijë “Kush e zgjon ditën” je autorit Jusuf Bislimi. Librit i prinë një parathënie  e shkurtër  e shkruar anga redaktori i librit Hysen KËQIKU

 

Jusuf Bislimi u lind  më 10. 05. 1949 në fshatin Bukovik, komuna e Gjilanit. Shkollën fillore katër klasëshe  i kreu në vendlindje, ndërsa katër klasët e tjera i vazhdoi në fshatin Pogragjë. Shkollën e meme – gjimnazin në Gjilan ndërsa Shkollën e Lartë Pedagogjike Dega Fizikë – Kimi në Mitrovicë.

Ka punuar 12 vjet në procesin mësimor dhe gjatë kësaj kohe pa shkëputje nga puna  ka vazhduar studimet në Fakultetin Filozofik – Dega e Pedagogjisë, në Universitetin e Prishtinës.

Ka punuar në shkollat fillore në Bukovik, Uglar, Malishevë, Pogragjë dhe në Qendrën Teknike në Gjilan.

Gjatë viteve 1982 - 1990 ka punuar në Televizionin e Prishtinës në Programin Informativo- Politik. Pas përzënies me dhunë nga regjimi okupues serb, nga TV i Prishtinës është marrë me punëdore – dekorative  për sigurimin e ekzistencës.

Me shkrime ka filluar të merret që nga viti 1975.  Shkruan kryesisht për fëmijë.

Libri “Kush e zgjon ditën” është vepra e pare e këtij autori.

Jusuf  Bislimi jeton dhe vepron në Gjilan.

 

JUSUF BISLIMI

 

KUSH E ZGJON DITËN

 

Poezi për fëmijë

 

Nga Hysen Këqiku

 

Të dashur lexues,

 

Në afërsi të pranverës të vitit 2011 do ta keni në dorë këtë libër e cila është  dhuratë e ëmbël për shijen tuaj  të leximit. Lindja, pjekuria dhe sublimimi  i saj e kanë bërë një ecje graduale deri në finalizimin e saj në një shtëpi të përbashkët që quhet përmbledhje vjershash.

Ky libër quhet “Kush e zgjon ditën” autori i saj është Jusuf Bislimi,  një njeri, një mik i dashur i fëmijëve,  një pedagog, i cili  një kohë të gjatë punoi, jetoi dhe luajti bashkë me fëmijët me të cilët punoi, me të cilët jetoi dhe me të cilët hulumtoi për ta gjetur të  bukurën që fshihet në gëzimin e fëmijut, në fantazinë e tij dhe në ecjen drejë një rrite të mbarë dhe të veshur me petkun e mirësisë së padjallëzuar.

Vjershat e këtij vëllimi, kanë qenë të botuara nëpër revistat e ndryshme që para dhjetëra vjetësh dilnin në gjuhën shqipe në Kosovë e në Maqedoni. Ato janë ruajtur në revistat që aq me ëndje i ka lexuar autori i librit bashkë me fëmijët  nëpër shkolla gjithandej trojeve tona  shqipfolëse

“Pionieri” e vetmja revistë  letrare për fëmijë në Kosovë, bashkë me “Fatosin” dhe “Gëzimin” që dilnin në shkup sikur u patën miqësuar me vjershat e Jusufit sepse faqet e tyre begatoheshin duke u bërë të kërkuara  dhe shumë të dashura për lexuesit.

“Pionieri” ende vazhdon të jetojë me shpirtin e pastër dhe dëshirat më shpirtërore të fëmijëve, në Prishtinë dhe si e tillë rrezaton në mbarë Republikën e Kosovës duke u shfletuar nga duart e filloristëve e duke u rritur me kujdesin e shkrimeve më  të zgjedhura të shkrimtarëve për fëmijë dhe të vetë fëmijëve.

Dalja në dritë e librit  “Kush e zogjon ditën”u begatua edhe nga vjershat e botuara në revistën “Shëndeti”, “BAT”, “Gazeta e pionierëve”, nga ato në  faqet e shtojcës së “Rilindjes” – “Rilindja për fëmijë” si dhe nga shtojca e “Flakës së vëllazërimit”që dilte në Shkup me titull “Shkollari”.

Të dashur lexues, në vjershat e këtij vëllimi do ta gjeni  vargun që del nga shpirti krijues i  autorit. Varg shumë i sinqertë e që autorit i  është dukur se shumë pak ka thënë për fëmijët, sepse fëmijët  sipas autorit, meritojnë më shumë diçka më të bukur, diçka më të sinqertë, diçka që e kënaqë fëmijun. Ai si  i till, si një njeri  që rregullisht hulumton, me dëshirë që ta gjejë vargun  që vërtetë komunikon me shpirtin e lexuesit të sinqertë, shkruan dhe në  planin e tij krijues, ka të shkruara edhe vepra të tjera. Ato një ditë do ta shofin  dritën e botimit.

Përmbledhja për fëmijë “Kush e zgjon ditën” e cila ka përgjegje, ndoshta dielli, ose perëndimi i hënës, ose cicërima e bilbilit në degët e shelgut pranë burimit, përgjatë rrjedhës së lumit, ose në qeshuriçkat e fëmijëve, në rritën e zgjimit e të  gëzimit.....

Tek e fundit, ju, të nderuar lexues, kënaquni  me vjershat që autori i ka shkruar para 30 e 40 vjetësh dhe me siguri në një të afërme jo të lartgët do t’i lexoni vjershat që autori i ka nëpër duar.

E pra lexim të këndëshëm...

 

 

Vendlindjes i trokas në derë

 

 

TË DUA

 

Të dua KOSOVË

Si fëmija nënën ,

Si dita diellin

Si nata hënën

 

Të dua KOSOVË

Si peshkun ujin

Si pranvera gjelbërimin

Si njeriu lirinë.

 

Të dua KOSOVË

Të dua…

 

FSHATI IM

 

Buzë një lumi

në lëndinë,

qendron krenar

fshati im.

 

Makinat varg

n’rrugë të asfaltuar,

kemi ambulancë

dhe shkollë t’modernizuar.

 

Në tokën pjellore

traktori gjërmon,

nxënësi në shkollë

për çdo gjë mëson.

 

Shih , sa t’mira

 në fund pa pikë,

do ta ndërtojmë

edhe një fabrikë.

 

 TRENI PA ORAR

 

Një vagon, dy vagona…

Pesëmbëdhjetë…

Në shpinë bartin

Tridhjetë vetë.

 

Disa udhëtarë nga Prishtina,

disa  nga Kaçaniku ,

Ferizaji e Prizreni ,

nga Gjakova e Bukoviku.

 

Kur udhëtarët bëhen gadi,

Kuptohen pa telefon,

Dhe atëherë timonieri

Frerin vrik e lëshon.

 

Fiu , fiu, shkon treni ,

Ndonëse fare s’ka binar

Bart njëmijë e ca dëshira

Treni i vogël pa orar.

 

Tren i mirë, pa lëndë  djegëse,

Porse ka dhe një të metë:

Kur s’ka borë në fusha e male,

s’ecën dot as tatpjetë.

 

 

 

 

ZOGJTË

 

Sot

Zogjtë

Nuk pushojnë në tela,

Të shtyllave elektrike

As mbi qatitë e kuqe.

 

Sot

Zogjtë ,

Kur kemi të mbrrime,

Të mëdha teknike

Simpatizojnë

Antenat televizive.

 

ÇARÇAFI I BARDHË

 

Çarçafi i bardhë

çdo kënd zbardhoi,

çarçafin e verdhe ,

ky e zëvendësoi .

 

Me plot gëzim

dalim në shpatia

rrëshqasin si shigjeta

me saj e skija.

 

Laraskat këndojnë

unë në shkollë shkoj,

ngricën e acarin

unë i përballoj.

 

 

 

 

BUJKU

 

Kur këndon gjeli

bujku është zgjuar,

ka rregulluar pllugun

n’arë ka shkuar.

 

E filloi punën

me plot gëzim,

sikurse dielli

kur del në agim.

 

Hedh farë gruri

pushon nën bli,

gruri do të rritet

-bëhet si flori…

 

 

BARIU

 

Bariu korieve

delet kur i lëshon,

këngët më të bukura

me fyell i këndon.

 

 

Delet shpatijeve

atij i blegrojnë,

qengjat e bukur

gëzimin e shtojnë.

 

Bariu në tëbane

ka kompjuterin e vet

komunikon edhe me telefon

me çdo qytet.

 

TRIDHJETË E DY…

 

Në petalet

e një tulipani

pushojnë:

Tridhjetë e dy flutura ,

Tridhjetë e dy flutura ,

lara , lara

të bukura .

 

Me një zgjoje

jetojmë t’bashkuara ,

tridhjetë e dy bletë ,

tridhjetë e dy bletë –

nektar thithim

nga shumë lule

nga shumë fletë.

 

Në një degë molle

me plot yje

tridhjetë e dy bilbila,

tridhjetë e dy bilbila –

bukur këndojnë

dirigjentin e vet

ata e dëgjojnë .

 

Në lagjën time

tridhjetë e dy vëllezër

tridhjetë e dy motra ,

çdo mëngjes

hapat nxitojnë

hyjnë në klasë

dhe të gjithë mësojnë.

 

 

 

 

NË PRANVERË

 

Në çdo skutë

bora është shkri,

natyra ka veshur

petkun e ri.

 

“Mirë se erdhe

e bukur pranverë”,

fëmijët këndojnë

të gezuar si përherë .

 

Në ajër të pastër

dalin në sheti ,

në fole dallëndyshja

është kthye përsëri.

 

Bujku hedh farën ,

kënga ushton .

derdh djersën e tij ,

 pa ndërpre punon.

 

Lulet ngjatjetojnë,

kudo zbukurojnë,

nëpër koshere bletët

mjaltin  e mjaltoj

 

EJA DALLËNDYSHE

 

Eja dallëndyshe

eja bashkë me erën,

nga jugu i nxehtë

na e sjell pranverën.

 

Eja dallëndyshe

n’kopshtin tim për të kënduar

në vend të çerdhes së vjetër

të re të kam ndërtuar.

 

GJESTI I LORIKUT

 

Një ditë Loriku

N’rrugë duke ecur,

Nje tubë t’hollash

I kishte gjetur.

 

Me të shpejt

Ai vrapoi

Në polici

I dorëzoi.

 

S’vonoi pak

pronari u gjet

Falemderoi Lorikun

I uroui shëndet.

 

AXHA TAL NË SPITAL

 

Një ditë axha Tal

shumë u dobësua ,

shkoi në spital

për t’u shërua.

 

Nga analizat që u bënë

Mirë u konstatua:

Mushkritë t’ mjerit

I ishin dëmtuar.

 

Cigaret e shuma

Ato ia kishin nxi ,

E pas sherimit

 I tha mjeku  :

Duhani s’është për ty

 

Këshillën që i dha mjeku

e mori me seriozitet,

-Prej asaj kohe xha Tali

ndihet mirë me shëndet.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ç’PO KËNDON BILBILI

 

Ç’PO KËNDON

 

Ç’po këndon

me sharki

një dallëndyshe

në qershi.

-Kujt i këndon?

 

Ç’po këndon

më një degë të hollë

një strincë

oj Violë.

-Kujt i këndon?

 

Ç’po këndon

me violinë

një harabel

në Prishtinë.

-Kujt i këndon?

 

Ç’po këndon

me çifteli një gushkuq

në bli.

kujt i këndonë?

 

Ç’po këndon

me flautë –

një pikth ,

moj Teutë

-Kujt i këndon?

 

A s’është mrekulli

Ta shkruash një poezi!?

 

SA GËZIM

 

Sa gëzim për të shikuar

Diellin në mëngjes duke aguar ,

Fëmijët si rriten të vëllazëruar ,

Ngjyrat e ylberit duke ndriçuar ,

Hënën në mbrëmje duke perënduar ,

Buzëqeshjet e njerëzve duke punuar,

Xehëtarin në galeri duke shkuar

Bujkun në arë duke lavruar  ,

Nxënësin në shkollë duke mësuar ,

Fshatrat tona duke përparuar ,

Tymtarët n’fabrika duke tymuar

Rrokaqiejt drejt qiellit duke u lartësuar,

Atdheun tonë duke  e lulëzuar ,

sa gëzim,

sa gëzim

 

AXHA UKË ME LAHUTË

 

Axha Ukë

Plak i botës,

E mban plisin

Në maje t’kokës.

 

Pantollone të bardha

Me  fije t’zeza,

S’janë nga bezi ,

-Një ylber

Me shumë ngjyra,

Mbështjell për brezi.

 

Me një hark n’dorë

Ulet këmbëkryq

Axha Ukë ,

Disa fije – bishtkali,

I përkdhel ngadalë

Në lahutë…

 

Shumë bilbila

Përskaj veti

Ai tubon,

Dhe çdonjërit

Nga një faqe

Të historisë

I shpjegon ...

 

 BUKËPJEKËSI

 

Po të isha

Bukëpjekës magjik

Një bukë të madhe

Kisha gatuar

Bukë e cila do t’i mbikalojë

Të gjitha vargmalet e botës

Bukë e madhe e madhe

Sa të ngjitej gjer në yje.

 

Buka ime e bardhë

E butë, koreartë, e nxehtë

Do t’i tërheqë

Të gjithë njerëzit e botës

Dhe s’do të ketë njeri

Në rruzullin tokësor

Të uritur.

 

Ç’thoni ju miq?

Po ta gatuaj një bukë të tillë

A do të shkruanin gazetat

Në faqet e para

Me shkronja të arta!?...

 

HARMONIKA IME

 

Kam një harmonikë

Vetëm dy  dhëmbë

I ka në gojë ;

Unë i bie asaj ,

Ajo më dhuron

Melodi e lojë.

 

Harmonika ime :

Ti - tiri - li

Ti - tiri - li

Dhe në zemrën time

Nuk le mërzi.

 

Në lagjen tonë

Jam harmonikist i madh,

Mua sot më njohin

Edhe zogjtë n’livadhë.

 

DËSHIRAT E MIA

 

Dua të bëhem pilot

të shëtis lartë mbi botë.

Dua të bëhem marinar

të lundroj në det e oqean.

Dua të bëhem gjeolog

të di çka ndodh thellë në tokë.

Dua të bëhem mjek

të shëroj fëmijë e pleq.

Dua të bëhem arsimtar

t’i edukoj nxënësit mbarë.

Dua të bëhem poet

të këndoj edhe për fëmijët në djep.   

Dua të shkoj çdo ditë në shkollë

të jem nxënës shembullor.

Miza

 

Pranë një kënete

një mizë në gajde fryn :

zum , zum!

Bretkocën e zgjon:

zum , zum!

Ajo  gëzueshëm rrotullohet

fluturimi i ngushtohet:

zum , zum!

Bretkoca mizën e përcjellë

se si posht e lartë bredhë :

zum , zum!

Bretkoca hapi gojën,

bum

dhe këngën e mizës :

zum…

 

PILOTI I VOGËL

 

Bërr e vërr ,

vërr e bërr,

Arbeni shumë punë ka sot

mos e ngucni, ju lutem ,

Arbeni sot  është pilot….

bërr e vërr

vërr e bërr

 

NGROHTËSI NË SHPIRTIN TIM

 

 NËNA IME

 

Dielli pa lëshuar rrezet e arta

Në majë të malit të Blisë

Nëna ime zgjohet nga gjumi

Si flutur bënë punët e shtëpisë.

 

Kur vëllai im në djep qesh

Gëzimi fytyrën asj ia vesh.

 

Pasi mëngjesin e sjell

Babin për në uzinë

Mua për në shkollë

Ajo më përcjellë.

 

Kur marr pesëshe asaj i tregoj

Në fytyrën e saj gëzimin shikoj.

 

GËZIMIN IA SHTOJ

 

Nëna ime është lule në rremb ,

Nëna ime është zog në gemb.

Unë atë e dua shumë

Kur më këndon , më vë në gjumë.

 

Nëna ime është flutur me lara

Për në shkollë më përcjellë ,

Unë kur kthehem e lajmëroj

Gëzimin asaj ia shtoj

 

Nëna ime është hënë

Për të punuar s’priton

Ku kam kohë të lirë

Edhe unë i ndihmoj.

 

SI AJO NUK KA

 

Nëna ime

Me duar t’holla,

M’i lanë rrobat

Bardhë si bora.

 

Nuk janë t’reja

Por të pastërta,

Kur i veshi

Më duken t’arta.

 

Nëna ime e dashur

Punon pa pra, 

-Si ajo e zoja

Askund në botë nuk ka.

 

NUK KA NËNË TË KEQE

 

Nëna ime është më e mira

edhe nëna yte është më e mira

edhe nëna e tij është më e mira

edhe  nëna e saj është më e mira

 

Nëna ime është më e mira

se është shpirti im

edhe nëna yte është më e mira

se është shpirti yt

edhe nëna e tij është më e mira

sepse është shpirti i tij

edhe nëna e saj është më e mira

 

Unë shëtita tërë botën

dhe fitova shumë vese

askund nuk munda të gjej

asnjë  nënë të keqe

Të gjitha janë të mira ,

të gjitha janë të mira.

 

 BABAI  IM

 

Babai im

Është njeri i  rrallë

Diellin rrezeargjend

Ai e bart në ballë.

 

Në ballin e tij

Uji të përvlon

Është  i gjithëfuqishëm

Tokën me  dritë praron.

 

Kur hynë thellë në tokë

Ai nuk mbetet në terr,

Dielli në ballë i bënë dritë

Se ai ari nxerr.

 

Tren i mirë , pa lëndë djegëse ,

Përse ka dhe një të metë :

Kur s’ka borë në fusha e male ,

s’ecën dot as tatpjetë.

 

 

VËLLAU IM

 

Vllau im Leo

në klasë të tretë,

dëtyrat i bën vetë

dhe fle në orën tetë.

 

Zgjohet heret

në mëngjes,

lan syt dhe trupin

gjer në brez.

 

Mësuesja Leon

shumë e don

në fund të vitit

libra i dhuron.

 

GABIMI I MEGIT

 

Megi sot

ka gabuar pak

nga vitrina ka nxjerrë

një libër të vjetër

dhe ia ka këptur

të gjitha fletët.

 

Pastaj me të

i kemi mbledhë

për ngadalë

i kemi radhitur

me ngjitës

prapë i kemi ngjitur.

 

-Sot ajo

është betuar:

-çdo libër

flet-flet,

shok ta ketë

për jetë.…

 

ZILJA E SHKOLLËS E PRARUAR

 

RRUGËT LULËZOJNË

Çdo ditë

kur bie shi

në shkollën time,

njëmijë nxënës

dhe njëmijë ombrella vijnë.

 

Derisa

nëpër klasa,

shkruajmë, lexojmë

vizatojmë,

ombrellat të qeta

në korridor

pushojnë.

 

E kur bie zilja

dhe mësimet mbarojnë,

njëmijë ngjyra të obrellave

rrugët lulëzojnë.

 

 

SHOKU IM

 

Shoku im Arbeni

vjen heret në shkollë

një gjë e çuditshme

njëherë i ka ndodh’.

 

Duke luajtur top

 krejt ishte habitur,

mësimin e fundit

se kishte pregaditur.

 

Të nesërmen mësuesi

mësimin e kontrolloi,

dhe Arbenit njëshin

në ditar ia shënoi.

 

Menjëherë Arbeni

kuptoi gabimin,

dhe me të shpejtë

iu rrek mësimit.

 

Të nesërmen mësuesi

mësuesi e kontrolloi,

dhe Arbenit pesën

n’ditar ia shënoi.

 

SHOQET E MIRA

 

Afërdita dhe Merita

Mbushën nga shtatë pranvera

Në shkollë shkojnë me gëzim ,

Duke qeshur si dy ylbera .

 

Tani shkolla është më e bukur

Se ka edhe dy trandafillë ,

si zogëza e si flutura

Mësojmë e punojmë pa hile.

 

Edhe lagja jonë e re

Tani është krenare

Se ka dy qupëza të mira ,

Se ka edhe dy abetare.

 

ZILET CIGËROJNË

 

Sot në shkolla

zilet cingërojnë,

dhe nga gjumi

shkollat i zgjojnë.

 

Fytyrëqeshur

shkolla prêt,

edhe bilbilat

që  i kan mbushur

nga shtatë vjet.

 

Në qafë të nënës

shumë përqafime

“Udhë e mbarë

shpirti im

suksese në mësime.”

 

DITA E PARË NË SHKOLLË

 

Ditën e parë

axha Ramë

gishtin e vuri

në sustë

xërrrrrr zilja

shkollën time

e zgjoi nga gjumi .

 

Mësuesi Balë

më ngadalë

së pari rreshtoi

pëllumbat

e klasës së parë.

 

Dyert u hapën

në çdo anë

shkolla qesh

për çudi

me pastërti.,

 

Shkolla ime

sot është krenare

ka të drejtë

ka shumë çanta

të reja

dhe abetare.

 

Të gjithë nxënësit

së bashku

jemi betuar

mësues e prindër

për t’i nderuar.

 

TË FILLOJMË MBARË

 

Disa buzë liqeni,

disa buzë lumi,

disa në bregdet,

fituan shëndet.

 

Disa në fusha

disa në male,

disa në shtëpi

Kemi hedhur valle.

 

Kështu të gjithë

Jemi freskuar,

dhe me forca të reja

jemi pasuruar.

 

Zilja e shkollës

si zog mali

cimilim – cimilim,

e zgjoi shkollën

dhe na thirri

në mësim.

 

Prej sot

do të fillojmë mbarë

t’i rreshtojmë pesëshet

nëpër ditar.

 

MIKU IM

 

Në tavolinë ,

në shtrat,

në fushë,

në shkollë vijmë

me mikun tim

dorë për dore

përherë rrijmë.

 

Ai më tregon

përralla ,

tregime,

poezi ,

dhe,

unë pa të

s’mund të rri.

 

Ka këmishë të bardhë

me pika të zeza

trupin ia hijeshojnë,

për mua është shembull

më bënë të ditur

dhe për jetë

gjithmonë të pregatitur.

 

Miku im

ska gojë t’më fletë ,

ky është libri

me qindra fletë. 

       

UNË DHE TI

 

Jemi dy shokë

kurrë nuk ndahemi,

me askend

nuk përlahemi.

 

Për çdo ditë

në shkollë shkojmë,

prindër e mësues

 i dëgjojmë.

 

 

KUR ZGJOHET DITA

 

  KUSH E ZGJON DITËN ?

 

-Kush e zgjon ditën ?

-Bukëpjekësi në furrë,

natën shumë bukë pjek.

Nuk len të uritur

as një zog në qytet.

 

-Kush e zgjon ditën ?

-Nëna ime, oborrin fshin

dhe pregatitë mëngjësin

me vezë zogze n’tlynë.

 

-Kush e zgjon ditën?

-Nxënësi për në shkollë

çdo ditë vijon,

Me zogjtë e mëngjesit

fluturon e fluturon

 

-Kush e zgjon ditën?

-Bariu në t’bane

Me blegërima të reja

Kos e djath në tpi

I këmdshëm për ta pi’.

 

-Kush e zgjon ditën?

-Punëtori në fabrike,

qe punon pa  u ndalë

Kur kthehet në shtëpi

përkdhelje fëmiut i falë.

 

Kush e zgjon ditën ?

Këta të gjithë së bashku

që herët janë quar

njëherit dhe ditën

të gjithë e kanë zgjuar.

 

KUR ZGJOHET DITA

Kur zgjohet dita?

Prej kodrave të larta dielli del

Bardhyli i tregon Shpresës

dhe i hudhi rrezet për t’i larë

në pikat e vesës.

 

Kur zgjohet dita?

nga fusha e gjerë

ngadalë vjen puhia

që përkdheljet i lëshon

në shuplakat e mia.

 

Kur zgjohet dita?

Të gjithë prindërit i gëzon

se fëmiu i tyre

në shkollë me mësuesin

njohuritë  i zgjeron.

 

Kur zgjohet dita?

zgjohen zogjtë

zgjohen njerëzia

fillon , kënga , mësimi , puna-

fillon lumturia.

 

DIELLI I MESDITËS

 

Drelaj,

6 NËNTOR , 1983

dasmë që s’mbahet mend.

Fushat, shpatijet

plot krushq,

Jehuan shkrepat

me violinë  e sharki ,

me fyell e çifteli ,

hidhej vallja ,

gëzohej jeta

në bjeshkët  e Nemuna.

Atë ditë

Dielli lindi në mesditë

nëpër tela rryma elektrike

hyri në çdo dhomë ,

të trembëdhjetë katundave.

 

SHKUMA E SAPUNIT

 

Ra ora shtatë

dhe Lindritin e zgjoi,

largoi çuni perden

dhe kopshtin shikoi.

 

Por për disa çaste

Lindriti mbet i hutuar ,

kur pa natyrën me shkumë

të sapunit të mbuluar…

 

Kah mesdita dielli

përsëri rrezoi

faqet me sapun

natyra i pastroi.

 

 

LETRA MË E GËZUAR

 

Babai sot

letër më ka shkruar ,

më tepër se të tjerat

kjo më ka gëzuar.

 

Mjaft në Gjermani

bir unë punova

as rritën tënde

mirë s’e shijova.

 

Për atdheun tonë

jam duke kënduar ,

tash do të kthehem unë

atje për të punuar.

 

Ditën kur do të arrijë babai

të gjithë zogjtë do të këndojnë,

ndërsa unë dhe ai

Bashkë do të vallëzojmë.

 

            Për “Zemra shqiptare” e përgatiti

              H y s e n  K Ë Q I K U