ZGJIM NË PYJET E SOPOTIT

Vullnet Mato

ZGJIM NË PYJET E SOPOTIT

Nën tendën e gjelbër,

si shtegtar i natyrës së blertë,

rri e vështroj pyjet e gjerë

tek zgjohen nga gjumi,

në çastet kur horizonti i kuq

përvëloi majëmalet përpjetë

dhe nata arratiset

si arusha nga krisma e plumbit.

Agimi nxori syrin

nga vargjet malorë si dantella

dhe zuri të shtjerë me shigjeta

mbi muzgjet e brishta.

Pastaj dielli i kuqërremtë

filloi t'u lajë kaçurrelat

reve të hirta

që krihen të ulura mbi ahishta.

Nga fjetoret e pyllit

nisen varganet punëtore,

degët e thata kërcasin

nën gjurmët e tyre të rënda.

Duke shkelur hijet e spërkatura

me vesë agimore,

motosharrat e capinat

gjarpërojnë thellësive përbrenda.

Ketri shkoi të fshehë lajthitë

te kërpudhat e eshkës.

Zogjtë bishtkaltër çuçurisin

te foletë e milingonave të pyllit.

Qukapiku nga lart

më qëllon në kokë me bujashka

dhe humba mendjen

në zhurmërimin gazmor të zgjimit.