Jahë Sadrija: “Ose ta ndërtojmë Kosovën, ose të shuhemi të gjithë”

 

Kemi hyrë në muajin e dhjetë, qëkur nga jeta u nda mesuesi e luftëtari Latif Hajdar Neziri.

U lind më 14-10-1957 në fshatin Ponoshec të Gjakovës.

Shkollën fillore dhe të mesme i kreu në fshatin e lindjes dhe në Gjakovë.

Studimet në degën e Kulturës Fizike i përfundoi në vitin 1978, në Prishtinë. 

Në vitin shkollor 1978/1979, pranohet si mësimdhënës në shkollen fillore “Ganimete Terbeshi” të fshatit. Më pas punon edhe në shkollat e fshatit Smolicë dhe Molliq.

Ishte i martuar dhe pas vetes ka lënë 3 femij, që tani janë të moshes së rritur.

Latifi ishte një njeri më zemer të madhe, me mendje  të ngritur intelektuali, me karakter të forte punë dhe atdhetari.

Ai nuk e dinte ç’është frika, punoi si edukator dhe veproi si luftëtar për lirinë e Kosovës. Ishte pjestar i UÇK-së, në prill të vitit 1998, së bashku me shumë shokë e bashkëfshatarë shkon në Shqipëri për armatim. Me t’u khyer në fshat, tashmë i armatosur, hetohet nga policia serbe, e cilla ishte e instaluar në statcionin e policisë së fshatit, e që nuk kishte më shumë së 50 metra larg shtëpisë së Latifit. Arrestohet dhe burgoset, në fillim të muajit maj të vitit 1998, për të mbajtur 4 vite burg në kazamatet serbe. Në mars të vitit 2002 lirohet nga burgu me amnesti, pra ishte i dënuar me 6 vite heqje lirie.

Në vjeshtën e po këtij viti, rikthehet në vendin e tij të punës si mësimdhënës. As torturimet dhe as shantazhet e burgut nuk ia ndalën hovin dhe energjinë së moshes djaloshare.

 “Ose ta ndërtojmë Kosovën, ose të shuhemi të gjithë”- ishtë thirrja e Latifit për nxënsit, për kolegët e punës dhe për të gjithë luftëtarët e lirisë.

Vdekja e papritur dhe e hershme e mori Latifin më 17.06.2009, atëhere kur ai përgadistë dëftesat e nxënsëve, atëher kur i priste pushimet e verës. 

Po kjo gjenerata e 30-të e nxënsëve, para së të merrnin dëftesat, e përcollen Latifin në banesën e tij të fundit-në amshim

Kujtimi për mësuesin Latif Neziri, do të mbetet për shumë kohë, si i njomë.

Lavdi!