Kulturë

Cikël poetik nga Lindita Agolli

E diele, 14.02.2010, 06:38 PM

Lindita Agolli

With a man

Unë jam e bardhë,

Lakmitë

E çdo shqise t’i përmbush.

Unë jam mermer

Që pres...

Skalitësi je ti,

Dhe unë,

Kthehem në vepër arti,

Krijesë.

UNAZA

Rreth metalik,

Metalik i çmuar,

Një gisht vlen më pak.

Njeriu,

I ligu i vetvetes

Të paktën gishtin e fut në lak.

Rreth i pahapshëm,

Burg vezullues,

Gishtin sa bukur e tregon.

Njeriu,

Ky skllav i së keqes,

Të keqen me ar, pandeh se mbulon.

VETËM NJË GJË

E vetmja gjë

Që mund të bëj për ty,

Pritjen të zgjas,

Të zgjas durimin.

Pastaj,

Kur të vish,

Pa zhurmë,

Pa fjalë,

Të shkrihem

Bashkë me agimin.

MË PREK

Nëma pak dorën

Dhe më prek,

Në harresë të zakonshme

Ta mbërthej.

Shumë pak nga prekja jote,

Të keqen kapërcej.

Në ajrin që flet

Më deh fryma jote

Dhe bëhem

E etshme.

Me prekjen jetoj,

Ndihem si era...

E përjetshme.

DHE VJEN

Ashtu siç vjen, ngadalë e buzëqeshur,

Me sy kërkon një vënd të liruar,

Unë shoh dhe ndjej sadopak zjarrin,

Dhe shpirtin tënd të trazuar...

Dhe merr gazetën, e sheh por nuk lexon,

Unë di dhe ndjej shpirtin tënd,

Që sillet nëpër ajër, bredh...

E THJESHTË

Unë, s’them më duaj,

Por një të puthur,

Mund të ma dhurosh.

Të jesh i sigurt,

Nuk ta vjedh ndjenjën,

Pastaj... mund të shkosh.

BORXHI

Vëthi i artë veshin ma shtërngoi,

Dhe mishi m’u skuq e më dhëmbi,

E hoqa ngadalë, parë në pasqyrë,

Pickimi i vëthit më trëmbi.

Në arin e vëthit i gjeta kujtimet,

Dhe lotët e mikut tim të vyer,

Dhe pse s’e desha pranova dhuratën,

Vëthi në vesh – borxh i pa shlyer.

MË PRIT

Më prit kur mendjes s’e kam,

Më prit kur nuk vij,

Më prit në lokalin tonë,

Me ty kafen ta pij.

Më prit pa zhurmë , pa merak,

Më prit qetësisht,

Edhe po s’erdha, aty jam,

Pafundësisht...

PASIONIT

Pasioni yt i çmëndur po më çmënd,

E si të mos e duash zërin tënd.

Të zjen dëshira, gjaku të zjen,

Bashkë me dëshirën pasioni vjen.

E kam dhe unë një çmënduri,

Ku heshtas hyn dhe një si ti.

Pasioni yt dhe mua po më ndjell,

Ti nuk e di se ç’varg në mënd më sjell.

FRIKËS

Kafshoje heshtjen, frikën frikësoje,

Në hark të ndjenjës, gjerdanë radhit,

Syrin dhe buzën, mëkatit largoje,

Me fjalën zemrës, rrugën ia ndrit.

Për ZSH: Pilo Zyba

(Vota: 6 . Mesatare: 5/5)

Facebook

Twitter

Google+

Digg

Komentoni

Artikuj te tjere

Ramiz Gjini: Vdekja e shkrimtarit Nurce Poezi nga Jusuf Zenunaj Luan Çipi: Miqtë virtual Halit Bogaj: Antonio Banderas Naser Aliu: E dashura ime Këze Kozeta Zylo: Marrëzi e ëmbël (Cikël poetik) Vlerësohet Ilir Muharremi - Teksti më i Mirë i Vitit Cikël poetik nga Julia Gjika Mikel Gojani: Prend Buzhala, poeti që respektoi procesin e tij krijues... Jorgo S. Telo: Lulet e dashurisë Kristaq Turtulli: Bisedë ne prag te ditës së Shën Valentinit Cikël poetik nga Engjëll Koliqi Thani Naqo: Triptik me lirika fshati Doli nga shtypi libri më i ri i autorit Gjon Neçaj Përparim Hysi: Dita e dashurisë Fazile Buliqi - Januzi : Mbesa ime Mexhid Yvejsi: Çmimi, refuzimi dhe arsyetimi Kalosh Çeliku: Imzot Këlysh Melez Llagu shkruaka bukur Kasam Shaqirvela: Dallgë e dalldisur Hasan Bregu: Si kritikova në sy të Mehmet Shehut

Video

Dhëndurët e Arbërit - Një dit' u ndodha

Gallery

Karnavalet Ilire në Bozovcë dhe Tetovë - 2025

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare

Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!

Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit

Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx

Zemra Shqiptare



Komenti: