Anton Marku: Biri i askujt
Në gurë u shndërrua prroji ku lahesha si fëmijëlagjen ku luaja dikur nuk po e njoh mënjë shtresë hiri rrëshqet gishtave të mi të djegurduke i mbledhur gacat që gjyshi tek pragu m’i lakam mbetur pikë në kohë, sikur të isha bir i askujtgojët e vdekura më përqeshin sa herë hapi derën...


























