Si mund të heshtët zemra dhe të mbyllë faqet e këtij udhëtimi, pa thurur fjalë për atë që është burimi i çdo frymëzimi – Kosovën? Si mund të mos ndalemi dhe të mos përulemi përpara tokës që përmban të gjitha fillimet dhe përfundimet tona, ku rrënjët e jetës tonë janë ngulur thellë...
Ishin vitet kur rinia digjej si zjarr i pashuar nga etja për liri, kur ëndrrat lindnin më të mëdha se vetë realiteti, dhe zemrat e të rinjve rrihnin në të njëjtin ritëm me frymën e kohës — një kohë e rëndë, por e mbushur me idealizëm, me guxim, me zjarr që ndizej nga fjala dhe nga shpresa...
Në mëngjesin e ardhshëm, ndërsa agimi përhapej si një perde drite e shprese, filluam përgatitjet për kthimin tonë drejt Gumenicës. Qielli ishte i qetë, ndërsa valixhet mbusheshin me kujtime dhe ëndrra të reja për rrugën që na priste. Por një hall i papritur u shfaq, si një re e lehtë mbi këtë ditë të qetë. Që kur ishim nisur nga Selaniku...
Pas drekës, kur dielli na përshëndeste me rrezet e tij të ngrohta, dëgjuam një zhurmë të fortë që na bëri të ngremë sytë lart. Një aeroplan fluturonte mbi ne, duke u zhdukur pas pemëve të dendura, si një zog misterioz që lëvizte në qiellin blu. E habitur dhe e shqetësuar, e ndava këtë përvojë...
Në tarracën e tragetit, u mbështetëm në muret e saj dhe u përpëlitëm nga bukuria magjepsëse që na rrethonte. Molin e madh e mbushnin anije të shumta, të ngjeshura si yje në qiell, dhe njerëz të ndryshëm që prisnin me padurim – disa për të udhëtuar më tej në aventura të reja, disa për të...
(Bedri Tahiri, FLAKADANI I LIRISË: Monografi për mësuesin, poetin dhe dëshmorin Mustafë Shyti, Armagedoni, Prishtinë, 2025) Jehonën, mikeshën time të çmuar, e mbart në zemër me një afeksion të veçantë – një afeksion që buron jo vetëm nga miqësia, por nga ajo lidhje e padukshme që ngjizet mes...
Nëpër faqet e historisë së arvanitasve, shfaqen emra të artë që ndriçuan si yje të pashuar mbi qiellin e përgjakur të betejave dhe triumfeve. Këto figura të shquara nuk ishin thjesht njerëz të zakonshëm, por shpirtrat që mbartën në zemrat e tyre forcën dhe krenarinë e një populli të lashtë. Si gurë themeli, ata...
Gjithmonë, si një pëshpërimë që ngrihej nga thellësitë e shpirtit tim, ka jetuar një zë i butë, një melodi e heshtur që i ngjan frymës së parë të mëngjesit, asaj që zgjon petalet e trëndafilave dhe u fal një jetë të re. Ishte një thirrje që nuk jehonte me zë të lartë, por prekte qetësisht çdo qoshe të qenies sime, duke më ftuar...
Në shoqërinë tradicionale arbëreshe, gratë ishin si malet e forta që ngriheshin mbi horizontin e jetës së përditshme, me forcë dhe ndikim që tejkalonte pritshmërinë. Ato nuk ishin thjesht pjesë e zjarrit të familjes, por bartëset e historisë, të së tashmes dhe të ardhmes. Në krahët e tyre...
M’u kujtua se sa shumë e kam dashur emrin Janinë, aq sa, kur Beni (nipi im i vogël), ende nuk ishte lindur dhe ende nuk dinim gjininë e tij, në mendjen time kishte një plan të fshehtë: nëse na lind një vajzë, do t’i vëmë emrin Janinë. Por fati nuk e solli ashtu...
Anna Di Lellio “Jugosllavia u shemb në Trepçë”, botues Kosovo Oral History Initiative forumZFD -Forum Ziviler Friedensdienst e. V./ Forum Civil Peace Service, Prishtinë, 2025 - Ditë më parë, angazhimet e mia më kishin larguar nga Kosova, duke më çuar në një rrugëtim përtej kufijve, ku detyrimet dhe...
Çamëria, një vend magjik në zemër të Epirit të lashtë, shtrihet si një perandori drite përgjatë brigjeve lindore të detit Jon, nga Butrinti e Bistrica deri në Gjirin e Prevezës. Emri i saj i shenjtë lidhet ngushtë me çamët, popullin autokton që dikur mbushte këtë tokë të bekuar...
Pas katër ditësh të mbushura me aktivitete dhe përvoja të paharrueshme, ne e pritem një aventurë të re, të mbushur me sfida dhe surpriza.Agoni, i cili kishte planifikuar çdo detaj të udhëtimit tonë me kujdes të veçantë, kishte menduar për çdo mundësi për të siguruar që ky rrugëtim të ishte një kujtim i çmuar...
Gadishulli i Halkidikit, një mrekulli e natyrës në jug të Selanikut, është një vend që flet me një gjuhë të veçantë të bukurisë. Me tre gadishuj të veçantë – Kassandra, Sithonia dhe Athos – ai paraqet një pasuri të pazëvendësueshme të ujërave kristalorë dhe peizazheve mahnitëse që shpërndajnë ngjyrat e smeraldit dhe blu...
Në ëndrrat e mia, shpesh kam endur rrugët e Çamërisë, një vend të cilin ende nuk e kisha prekur me këmbë. Greqinë e kishim vizituar shpesh, por Çamëria kishte mbetur një mollë e ndaluar, një mister që kërkonte të zbulohej me ngadalë. Rrugët e saj, sipas tregimeve, ishin të trazuara dhe...
Kush guxon të thotë se njeriu mbetet i pandryshuar, se mendja e tij nuk evoluon dhe se shpirti nuk lëkundet përmes erërave të kohës? Çdo epokë lind një njeri të ri, të farkëtuar nga sprovat e përditshme, të ngjizur nga përvoja dhe të prirur të gjejë horizonte të reja. Njerëzit ndryshojnë jo vetëm në vështrimin e tyre ndaj botës, por edhe në...
Me një dhimbje të heshtur, si një fletë vjeshte që bie pa zhurmë mbi tokën e njomur nga shirat e vjetra, lexojë e dëgjojë zëra që rëndojnë shpirtin, fjalë që helmojnë ajrin, si thika të mprehta që nuk lënë plagë të dukshme, por çajnë thellësitë e qenies. Fjala, kjo fuqi hyjnore që ndërton ura...
Në hapësirën e qytetëruar të njerëzimit, ekzistojnë disa ligje të pashkruara, të skalitura jo në gur, por në ndërgjegjen kolektive, në hijen e mendimeve të pjekura dhe në mirësjelljen që rritet me kohën si një pemë që shtrin degët për të dhënë hije e jo për të plagosur.E para ndër këto rregulla të heshtura është respekti për...
Ditëve të fundit, sikur një stuhi e papritur ka pllakosur Serbinë, e mediat—si pasqyra të zhurmshme të kohës - pasqyrojnë këtë trazim që po përfshin çdo cep të vendit. Nuk është një rrëfim i zakonshëm, as një lajm i radhës që humbet në harresën e kronikave të ditës; është një jehonë e...
Ëndrra ime më e madhe, dëshira që ma ka shoqëruar çdo frymëmarrje, meraku që më ka rënduar shpirtin për dekada me radhë, ka qenë – të shoh Kosovën time të lirë, të pavarur, një shtet më vete, ku dielli i lirisë të mos fshihet më pas hijeve të errëta të pushtuesve.Dikur, kjo ishte vetëm një ...
