Ishte një fillim korriku me një shije të ëmbël të diellit dhe dëshirës për të udhëtuar, por horizonti ynë mbetej pezull, si një ëndërr e gjatë e verës që ende nuk po bëhej realitet. Për disa vite, kishim dëshiruar me të madhe një pushim që na çonte larg, në brigjet e Qipros së ngrohtë, mes aromës së detit dhe...
Udhëtimet tona, zakonisht ishin thjesht unë dhe Tefiku – një ritëm i ngadaltë, i mbushur me biseda të qeta dhe çaste të paharrueshme. Ndonjëherë Arta ose Agoni na bashkoheshin, duke sjellë me vete një shkëlqim tjetër, por gjithmonë udhëtimet tona kishin një magji të veçantë, një elegancë të heshtur që i shoqëronte në kujtesën tonë...
Në vitin 2015, Arta fitoi një bursë për Bolonjë, Itali, për të ndihmuar në zhvillimin dhe mbarëvajtjen e mësimit me studentët. Kur vendosi të marrë edhe fëmijët me vete, na ftoi që t'i bashkoheshim, dhe ne, me gëzim, menduam se ky ishte një rast i mrekullueshëm për të kaluar më shumë kohë në këtë vend dhe për ta njohur më mirë...
Pasi menduam se kishim shkelur çdo cep të Parisit dhe kishim ndier gjithë bukurinë e tij, befas një mendim i ri na goditi, si një fllad i freskët pas një dite të gjatë. Agoni, me një shkëlqim në sy, tha: "Babë, a shkojmë në Belgjikë? Të vizitojmë Brukselin!" Një ide e papritur, por e mrekullueshme...
Shpesh, fjalët janë ato që mbushin hapësirat tona, duke kapur copëza përvojash që rrinë fshehur në thellësitë e shpirtit. Njerëzit flasin për vendet që u kanë lënë gjurmë, ato që shkojnë përtej peizazhit të dukshëm dhe hyjnë në një botë të padukshme, ku emocionet zgjohen...
Është e habitshme, por ndonjëherë jeta sjell befasi që s’i ke parashikuar kurrë, as në ëndrrat më të largëta. Për shembull, nuk do ta kisha menduar se vitet e fundit do të udhëtoja drejt Lisbonës. Kina, ndoshta. Por Lisbona? Kurrë nuk më kishte shkuar në mendje. Jo që nuk e çmoja këtë...
Pas disa orësh të mbushura me kujtime nga Bratislava, vetura jonë fluturonte drejt Vjenës, duke përshkruar pa u ndalur ato 60 kilometra rrugë të hijshme. Tefiku ishte i ulur përpara, i qetë, ndërsa unë, Albina dhe Beni i vogël në karriget e pasme, zhytur në biseda që na bënin të harrojmë çdo lodhje...
Në përfundim të udhëtimit tim akademik, kur vitet e studimeve po arrinin perëndimin dhe provimet e fundit po mbyllnin rrethin e përpjekjeve të gjata, ndjeva një përzierje çlirimi dhe lamtumire që përshkoi zemrën time. Ishte viti 1977, një vit që mbante në gjirin e tij kujtimet e sakrificave dhe mundimeve të shumta. Në Beograd...
Ishte viti 2007, dhe ne, gjatë një pushimi në Kemer (Turqi), u ndeshëm me një ofertë të papritur, si një thirrje që erdhi nga larg – një reklamë që na ftonte për një udhëtim të shpejtë drejt Izraelit.Fluturimi ishte parashikuar për atë natë, një fluturim i shkurtër, vetëm një ditë për të prekur...
Ishte viti 2005, kur koha e pushimeve verore trokiste lehtë në dyert tona, duke sjellë me vete ëndrrën e një arratisjeje nga përditshmëria. Ende pa vendosur për destinacionin e radhës, mendimet tona endeshin në kërkim të një vendi të ri, një vendi që ende nuk e kishim zbuluar. Në Kosovë...
Pas udhëtimeve të shumta që bëmë nëpër shtete të ndryshme të botës, gjithsesi, pushimet me Tefikun dhe fëmijët nuk i kalonim kurrë në të njëjtin vend. Secili nga ne ishte i zhytur në angazhime të përditshme, ne në punë dhe fëmijët në shkollë, dhe prandaj mezi prisnim të gjenim një moment qetësie e relaksi. Një ditë...
Prilli po afrohej ngadalë, duke sjellë me vete erën e pranverës dhe ditëlindjen time, por megjithatë, ditët mbeteshin të ftohta, sikur dimri ende të mos dorëzohej plotësisht. Fëmijët tanë, të cilët përherë i quanim ende fëmijë, na vështronin me buzëqeshje të fshehtë...
- Që nga vitet e hershme të shkollës fillore, kur mësoja për Egjiptin, piramidat më dukeshin si një ëndërr e largët, një mister që më ngacmonte mendjen dhe imagjinatën. Ato ishin monumente që sfidonin logjikën dhe ngjallnin qindra pyetje në shpirtin tim të ri: A janë vërtet të vërteta?...
Pas udhëtimit tonë në Turqi, një etje e re për aventura filloi të ziejë brenda nesh, duke na shtyrë të eksploronim vende të tjera të panjohura e të largëta. Kësaj radhe, vendosëm të shkojmë përtej kufijve të Evropës, në kontinentin e Afrikës. Vendimi ra mbi Tunizinë, një vend që kishte nxitur...
Një të shtunë të shtatorit të vitit 2018, Tefiku më drejtohet me një zë entuziast: "Dëgjo çfarë po shkruan agjencia turistike Fibula në Prishtinë – një ekskursion katërditor për në Holandë!" Filloi të më përshkruajë çmimin e udhëtimit, mënyrën se si do të udhëtonim, vendet ku do të...
Sllovenia kishte qenë një mikpritëse e hershme për ne, dhe kujtimet e atyre udhëtimeve ishin gjithnjë të mbushura me gëzim dhe surpriza të këndshme. Çdo qytet i saj kishte një bukuri të vetën, një hijeshi që na mahniste herë pas here, duke na treguar se kjo tokë e vogël e kishte shpirtin...
Muajt kalonin, ndërsa ne, deputetët e Kuvendit të Kosovës, me këmbëngulje dhe përkushtim po ecim drejt miratimit të ligjeve të reja që bartnin barrën e shpresave të një populli të shumëvuajtur. Çdo hap që hedhim, çdo fjalë e ligj që kalon nëpër duart tona, është një betejë për të ardhmen e vendit...
Aktet gjenocidale ndaj të burgosurve politikë shqiptarë, nuk janë vetëm të dhjetëvjetëshit të fundit të shekullit XX. Mjerisht, e tërë kjo zgjat me shekuj, por në forma të tjera, në mënyra e me mynxyra të mbuluara. Kështu, dhuna mbi popullin shqiptar vijon pandërprerë...
Në krahasim me shkrimet që janë shkruar për të burgosurit politik, gati pothuaj se fare pak ose aspak nuk është shkruar për trajtimin dhe torturat e tyre të cilët i kanë kaluar në hetuesi apo më vonë në vet burgun, ku e kalonin pjesën e dënimit. Do të thosha se historia e burgjeve është pjesë përbërëse e historisë së një kombi në...
Pas përfundimit të luftës në Kosovë, më dukej se vitet kalonin me një ritëm të shpejtë, sikur koha të kishte marrë hovin e saj dhe çdo veprim që ndërmerrnim e bënim me një entuziazëm të pashoq. Çdo ditë e re ishte një dhuratë që e pritnim me zemër të hapur dhe me një dëshirë të pangopur për të jetuar plotësisht...
