Në disa shkrime të publikuara në mjetet e informacionit kam thënë: Dielli që më rrinte mbi kokë si një saç i skuqur, përderisa unë kisha bërë një sy gjumë pas dere, ishte ngritur lart mbi male. Ku ta dish, ndoshta edhe sa herë e kishte zgjatur dorën të më zgjojë nga gjumi. Po ç’e do, kur unë shihja ...
E di. Edhe këtë “trim mbi trima”, nuk e njihni në barkun e Kalit të Trojës nëpër Bit– Pazar. E them se, atë ditë kur unë ia ngrita Kalit të Trojës bishtin në libër, edhe ky hyri bythekrye me shokë në bark të Pelës. Kalin e Trojës, atë ditë na e lanë “vëllezërit” pas porte. DoktorZiu doli tinës natën ...
Moti e kam ditur, por sot jam bindur se politikanët shqiptar nuk punojnë me tru, po me bythë. E tregon këtë historia me fakte, që nuk e luan as gjylja e topit të cilën e rroku për fyti Mic Sokoli. Sharra, siç thotë populli kur has në gozhdë. Tjetër punë është ajo se, ne nëpër këngët popullore me çifteli ...
Historikisht, populli shqiptar kurrë nuk ka vajtuar si sot sokaqeve të Bit-Pazarit, në Shkup me kaq shumë lot derdhur rrëke për Shqipëri Etnike. Duartrokitë Robërisë nëpër përvjetore e “manifestime kulturore”. Ose, i është turrur me të katra kulaçit në sofër. Tortës së Pavarësisë nëpër sheshe. Gjithë jetën nëpër shekuj ka bërë luftë ...
Parkun e bukur të dikurshëm të “Çairit” e mbaj mend si sot, kur isha nxënës i shkollës së mesme normale “Zef Lush Marku”, në Shkup. Përmëtepër, ato vite shkollimi isha vendosur me banesë edhe në këtë lagje të Shkupit. Vendbanim përrallor, që pas tërmetit katastrofal (1963) u ndërtua me ...
Ditën e dytë e lëshova hotelin “Iliria” dhe vendosa ta kaloj natën në banesën e mikut tim, Shkrimtar i 33 dashnoreve. Ma hante mendja se do të jem më rehat, ngase ai e kishte blerë këto ditë dhe nuk banonte njeri. Përmëtepër, dashnoret që gjatë Luftës së Kosovës (1998) ia mori UÇK -ja, ende nuk ia kishte kthyer në Shtëpi. E dyta, dje kur isha për vizitë më pëlqeu ai realitet ...
Edhe, vazhdon të lehi nateditë Azgan Lamlami i tërbuar me zgjebe krah për krahu me Hojdodolen për një asht në kontenierët e Bërllokut, në Bit-Pazar. Njëri në vijë, tjetra në lëndinë. Përditë merren me shpifje e etiketime nëpër faqe të internetit dhe në Facebook me këmbët dhe trutë në legen. I mjeri Asgan Lamlami dhe Hojdodolja - pulë që këndon si gjel. Asgjë nuk thonë të vërtetë, vjellin e shkruajnë jerm duke përhapur sa më shumë shpifje, rrena e huti në popull. Fenomen i çuditshëm shqiptar ...
Njëqindvjetorin e Shtetit të Pavarur Shqiptar, anembanë Atdheut në këtë Ditë të Madhe e feston mbarë Shqiptaria. Edhe, e meriton dhe duhet ta festojë këtë Ditë historike të Motit Madh, secili ashtu siç mendon, mundet dhe di me të gjitha forcat e Trurit dhe zemrës. Farën e Shtetit Shqiptar e mbollën të parët tanë Rilindasit, ne sot pasardhësit e tyre duhet ta vadisim dhe ta korrim një ditë para Dimrit që rri gati me drapër në dorë. Thasët t’i ...
Moti merrem me studimin e veprimeve “patriotike” dhe karakterin e rrumaducëve shqiptar. Nesër, ndoshta edhe do ta mbroj temën e disertacionit me këtë punim-zbulim shkencor. Vetëmse, jo në univeristet tona, po në Oksford, Howard ose Serbonë. Përditë e pasuroj me risi dhe ide matanë malit te Përroni i Thanës. Çifligu i Xha Derallës. Gjurmët e tyre më shpiejnë pas Shtëpisë, në Hale. Vendi ku rritet me të madhe dhe lulëzon ky ...
Vërtet, një ditë do të vdes i lumtur. Edhe, e kam thënë disa herë nëpër shkrimet e mia, se: ma kënaqët Lapsin. Kalorësve të arratisur dalngadalë hipur në qerren me katër rrota po u vjen fundi. Nuk do të vijnë një ditë krah për krahu të më qajnë mbi varr. Kurora lulesh të më vënë mbi kokë. Fjalime patetike të më vjellin para miqve poetë. Populli shqiptar gjatë këtyre viteve i ka lexuar faqe për faqe si Libër i mbyllur dhe i ka hedhur plehërat në ...
Im Atë, vërtet ishte burrë i mençur: I dinte spiunët. Titujt “partizanë” ua lexonte në sy e ballë. Edhe, kur kishte probleme me mua si shkrimtar u thoshte: Kaloshi është sahat me një akrep. Nuk dihet kur është dymbëdhjetë, e kur një. Dorën në zemër, në atë kohë edhe ia merrsha inatin. Edhe pse, ai e thoshte realitetin. E, në anën tjetër herë pas here ma tërhiqte vërejtjen, të kem kujdes nga “shokët dhe miqtë patriotë”.E sidomos, me Hoxhën e Allahut ...
Tungjatjeta! Lexues i nderuar, para se të fillojmë lojën skenike nëpër Çarshi, dua t'ju them se për ta shkruar këtë rrëfim i kam munduar trutë pa mëshirë dhe i kam shtrydhur me dorë natë e ditë. Dhe, për çudi, edhe sot e kësaj dite habitem sesi më kanë mbetur grusht në kokë, nuk më kanë fluturuar si zogj ...
Vite me borë. Dimri kur na e përplaste derën e Shtëpisë edhe ditën, edhe natën. Çatitë nga barra e rëndë, qanin gjithë natën, gati të na rrëzohehin mbi kokë. Muret, kur kishin veshë e nata sy, siç thotë populli. Ujku na uluronte në lëmë. Oxhaku mezi nxirrte tym mbi çati në qiell. Kohë, kur derën e kishim hapur për mikun...
Ecën. Ecën Rrumaduci i skuqur si spec arapi me pleqërinë në shpinë dhe brekët nëpër këmbë rrugë e pa rrugë. Skeletin e tij të gjallë - lugat, dikush kur e takon hëpërhë në rrugë, e ka frikë. Ikin burrat e mençur. Ikin gratë azgane nga sytë - këmbët. Asgjë më Rrumaducit s’i ka mbetur në trup, qoftë edhe një arnë “vëllazërim-bashkimi”. Asgjë. Asht e lëkurë. Dikush thotë...
Jo, rastësisht e nisa këtë shkrim me vargjet e një poezie satirike të Spiro Çomorës. Autorit të komedisë „Karnevalet e Korçës“. Trungu i lisit, kur i thotë pykës: Inati nuk më vjen nga sëpata që është nga hekuri, po nga pyka që është pjesë e trungut tim nga druri.Shqiptarët nëpër shekuj i kanë pasur pykat e tyre të një trungu nga gjaku...
Vite pas lufte, kur linda në Katund (1951), Babai e nxori mauzerin nga hatullat dhe shkrepi pushkë. E paralejmëroi Katundin për ardhjen time në jetë. Ende vendit i vinte era barot. Frikë e varfëri, që mezi e përballonim me punë rrëzë Çukës. Arat duke i mbjellur me drithëra e kullotur bagëtinë te Përroni i Thanës. Nën dardhat gorricë te Çifliku i xha Derallës i bienim ...
Fatkeqësisht, koha është sot shqiptarët t’i bien kokës jo me gisht, po me grushta. Përçarjen teknefese nëpër parti politike për interesa personale, familjare e grupore duhet përzënë nga mesi i tyre në theqafje. Edhe atë, në këtë Njëqindvjetor të Pavarësisë së Shqipërisë. Motit Madh 2012. Ditë, kur patjetër duhet ta ndajmë grurin nga byku. Trurin e intelektualëve shqiptar...
Teatri Shqiptar në Shkup, moti e ka humbur misionin e tij të shenjtë si instuticion i kulturës shqiptare, që nga koha e „ndryshimeve demokratike“. Fushë e lirë kjo për trusakatët, kur Partitë politike shqiptare i zhvillonin fushatat parazgjedhore lokale e parlamentare dhe „betejat e tyre të përgjakshme“ me Shpatën e Skënderbeut për liri. Politikë „madhore“ bënin...
E pritnim për çdo vjet plot mall si gjithmonë në Shkup edhe këtë fundverë me fillimin e Vjeshtës si Lejlekun e vonuar shtegtar në Takimet Poetike nën Rrap. Realiteti, ai edhe i mbante gjallë këto takime poetike. Ishte njëri ndër themeluesit e këtyre takimeve tradicionale të poezisë erotike. Nuk e ndalte Moti i keq: shiu, breshëri e as bora për të marrë pjesë në këto takime tradicionale. Rrugën e merrte edhe këmbë si djalë i ri nëpër ...
Aftësitë e paparishikuara të Nënës Parti i kemi ditur e njohur që nga koha e „artë“ komuniste. E rëndësishmja është, vetëm të dojë Nëna Parti dhe si me shkop magjik brenda një nate shndërrohesh në personalitet i rëndësishëm politik, kulturor e shoqëror. Moti e kam parë një film artistik, kur personazhi kryesor vetëm e rrotullonte unazën në gisht dhe brenda disa sekondave kë të donte e bënte bretkosë. Përsëri e rrotullonte unazën dhe...
