Mendime » Çeliku
Kalosh Çeliku: Hojdodolja
E premte, 21.09.2012, 06:19 PM
HOJDODOLJA*
(Fenomen i çuditshëm shqiptar)
Nga: KALOSH ÇELIKU
Edhe,
vazhdon të lehi nateditë Azgan Lamlami i tërbuar me zgjebe krah për krahu me
Hojdodolen për një asht në kontenierët e Bërllokut, në Bit-Pazar. Njëri në vijë,
tjetra në lëndinë. Përditë merren me shpifje e etiketime nëpër faqe të internetit
dhe në Facebook me këmbët dhe trutë në legen. I mjeri Asgan Lamlami dhe
Hojdodolja - pulë që këndon si gjel. Asgjë nuk thonë të vërtetë, vjellin e
shkruajnë jerm duke përhapur sa më shumë shpifje, rrena e huti në popull. Fenomen
i çuditshëm shqiptar:
Nateditë e
tërheqin njëri-tjetrin për veshi e për këmbe. Bishti. Tinëz edhe i kërcejnë në shpinë
pas gardhit. Edhe atë, se cili do ta strukë veten i pari në Oborrin e Xhadisë me
pashterkë të kuqe. I ka ndërsyer si gjithmonë Qoftëlargu me argatë, fis i tyre
me prejardhje shqiptare që për Universitetin e Tetovës tha, se: “është foshnje
që ka lindur e vdekur”. Realitet i hidhur ky për dudumët, “foshnja që lindi e
vdekur”, sot është rritur burrë me mustaqe vesh më vesh. I delë zot Shtëpisë. Budallain
mos e pyet asgjë, ai tregon vetë për montimet politike të asaj kohe kundër
intelektualëve shqiptar. I kemi ditur ato montime të sojit të këtij “asgani” partiak
me kërcnime telefonike e presione policore: brenda një muaji ta lëshoj Shkupin.
Gjithë jetën
mbetët duke lëpirë një asht që ua hedhin herë pas here “vëllezërit” neokomunistë,
edhe vazhdoni ta lëpini duke lëkundur bishtin edhe sot e kësaj dite me shpresë se,
Partia Neokomuniste do të ringjallet nga varri, përsëri të vijë në pushtet dhe
do t’ua hedhë ashtin e premtuar për dritare, ose një torbë taxhi në kontenierët
e bërllokut, përpara Qeverisë. Shkak kryesor ky, që Azgan Lamlami me zgjebe dhe
Hojdodolja lehin para Qeverisë maqedonase-shqiptare. E thirrin “Pranverën arabe”
duke e pasur mendjen te “Pranvera serbe” në mes të Shkupit. Përçudi, askushi
deri më sot nuk ua hedhë për dritare nga një ashtë në rrugë si shpërblim për
lehje pas porte.
Përmëtepër,
Azgan Lamlamit dhe Hojdodoles as edhe një bub rruge me bishtin nën këmbë më nuk
u shkon përmbrapa si shok lufte. E kanë humbur besimin e Zotit dhe Qoftëlargut,
nuk e ruajnë “Shtëpinë e sëmurë”. Bukë hanë në tjetër oborr (Shtëpi), atje
lehin gjoja pas Ujkut me bythën në Lëmë e mendjen te “vëllezërit” neokomunistë.
Përpiqen, ende ta mashtrojnë e manipulojnë këtë popull heroik me përjagëje e
lehje në Facebook. Njëri vetëm për një asht të hedhur pas porte duke lehur non-stop
para kamerave televizive se, Ali Ahmetin e ka mik. Edhe, po t’i thotë Ali
Ahmeti që të punojë si shërbetor, ai edhe do të punojë si shërbetor. Tjetri më
“azgani” e ka “mik” Kalosh Çelikun. Hojdodolja në të katër anët trumbeton, lëvdohet
para grave besnike se e ka “pasur” edhe dashnor. I kanë dalur zot, kur Partia e
tyre Neokomunsite ia ka ndërsyer këlyshët me zgjebe pas shpine. Truprojet e
asaj Partie Politike Neokomuniste, sot janë shndërruar në “analistë politik”, “shkrimtarë”
dhe “hoxhallarë” me këmbë e tru në legen. Përpiqen ende ta manipulojnë popullin
shqiptar me përralla turko-arabe. Trusakatët, ende mendojnë se populli shqiptar
hanë bar, i ka harruar porositë e Rilindasve shqiptar të arratisur nëpër botë për
Shqipëri Etnike, ku i lanë edhe eshtrat. Udhërrëfyesit shekullor të këtij
populli trim nëpër shekuj në luftë herë me Krajl e herë me Mbret. Trusakatët,
edhe sot si dje, i rrenë mendja se me ndihmën e hoxhallarëve të rrejshëm mund
ta përzënë këtë popull në Turqi.. Hëngër fiq dhe vdiq ajo kohë e “bashibuzukëve”
misionar të Allahut. Shqiptarët, sot u prijnë punëve me laps e Libër për Nesër.
O Imzot, çfarë soji i keq është Azgan Lamlami me zgjebe e Hojdodolja?! Përçudi,
Hojdodolja ende qenka gjallë?! E unë mendoja se është e vdekur, që në vitin 1998
(Lufta e Kosovës), në shkollën fillore “LIRIA”, në Shkup. Fatkeqësi kombëtare,
si e ka harruar Doktorziu t’i organizojë ndonjë Akademi përkujtimore. Në emër të
të vdekurve ta mbajë veten gjallë edhe ndonjë ditë në jetën “politike-kulturore”.
Shpalli para të pranishmëve si “patriote” shqiptare, që me “armë” në dorë ka
luftuar maleve të Sharrit. Gjithë jetën i janë turr pas Xhadisë me pashterkë të
kuqe dhe janë shitur te “vëllezërit” neokomunistë shumë lirë në Bit-Pazar: një asht,
ose një torbë taxhi. Përpiqen edhe sot si dje të lehin lam-lam pas porte, po
askush nuk ua hap derën t’i fusi coftinat komuniste në Lëmë.
Në kulminacion
të tërbimit më shkruajnë komente anonime, pavetëdije se përditë e zbulojnë mjerimin
e tyre, veten para meje dhe lexuesit me emër e mbiemër si rrufjanë shqiptar. Përpiqen
të më rrëfejnë përralla arabe në mes të Shkupit (Shqipërisë). Anekdota
popullore të Nastradin Hoxhës. E nuk i njohin, e as i kanë dëgjuar dhe dinë anekdotat
e Xha Derallës. I “marrin” kompetencat e institucioneve shtetërore informative
sekrete: në Tiranë,
Me duket
se kjo vlen per kete njeri qe vetem shane e nuk ka asgje artistike te mesojne
te tjeret nga ky palaqo i vetshpallur shkrimtar me raki ne dore.
2
…..
edhe puna
e ketij shkrimtari qe si shitet asnje liber, qe ska asfare imagjinate dhe dije,
paska qene Prishtine,
Pse nuk e
di Shkupin, ky i mjer, si kemi faj, nuk ta zene per te madhe shkupjanet, as me
pak Karadaku i Shkupit, mos harro i thone Karadaku i Shkupit, jo i Kosoves dhe
Turqise, mos harro poashtu Karshiaken, Dervendin, ndaj mire te kane thene se je
kodosh, spiune, kopil serbie, per moral as qe duhet te flitet, ngase mbi
Kercoven tende kane kaluar krejt pushtuesit duke hyp e në
Ti nuk je
shkupjan, as i karadakut, as i karshiakes, te je spiun dhe kopil serbi, qe nuk
dallon me asgje, ndaj nuk e di fetvan e hoxhes se alllahut, Ataullah Hoxhes,
zoti e past meshire, "mos shko Turqi se behesh shka"
ti je nje
hordhuce qe vetem leh si qen, e per dite rri me shkije matan ures me msitni mos
po te lshojm naj koce qeni per naj liber te sharjeve tua mbi xhamite e shkupit.
Kjo eshte e verteta jote o kopil serbi .
Ti armik
i minareve xhamive tu paska tha fyt, pse spo e permend rakin me rrush, rri urt
se ktu i thone shkup, 100 vjet para stambollit u ka cliruar ky vend nga
dushanat dhe njemaniqet. Mos bastardho emra te races arbnore se ne sjem,
rramaduca,
........................................
Hojdodolja,
të nesërmen brenda një dite turret t’i dalë në ndihmë Hoxhës të Allahut në telefonin
tim celular më shkruan mbi dhjetë pizi-mesazhe. Edhe, dikur kur nuk i përgjigjem
më merr në orët e mëngjesit tri-katër herë në telefon. E mjera, si t’ia hap
telefonin në këtë “kohë dashurie të kolerës”. Zemërohet. Tym e flakë nxjerrë nga
“goja” (...). E thirr në ndihmë Rrumaducin dhe Rrospinë Mashkull me zgjebe. Ndoshta,
edhe ndonjë tjetër partizan me yll të kuq në ballë. Kokë më kokë me arnë përmbi
arnë të më shkruajnë “letra dashurie”. Vazhdon me shpifjet dhe sharjet
teknefese përmes pizi-mesazheve në Facebook dhe internet:
O kuposht
a e di ti se un e kam arm të fort fjalen dhe kur ti do mendojsh ti se shtepise
time I del flaka ejotja eshte be shkrum.kur të dua mund te shkruaj e mund te te
cofi por po merr ifarkt edhe e shkundura.dil e haptas thuaj kush qan per”miqtë”
e tu te gjalle e te vdekur.
Tjetra
pizi-mesazh e radhës:
E merr
nje gabim teknik pizi se nuk ke tru ti kuptosh veprat ti xheloz paraniok,une ta.
Redaktova librin,haj se ke per te pare ti qe thoje kullture!
Tjerat
pizi-mesazhe nuk kanë “vlera artistike” dhe nuk janë të rëndësishëm për
lexuesit në këtë shkrim profetik për Ditën e Nesërme. Hi-hii-hiii (e qeshura
ime ironike e përditshme). Vërtet, jeni duke ma kënaqur Lapsin.
Vegim Selimi, me siguri pseudonim halldupi, që përpqiet të fshihet nën dimi të grave ose nën ferexhe, shkaku se me siguri asgjë nuk ka bërë në jetën e vet “patriotike” për Nesër, përveçse ka qenë gjithë jetën argat i shitur herë me pare e herë pa pare te armiqtë tanë historik, të cilin e kanë përzënë nga të gjitha institucionet shtetërore ku janë përpjekur ta strehojnë “vëllazërit”, së fundi e përzunë edhe nga “Ditën e Naimit”, duke u zvarritur të bëhet poet dhe kritik letrar më paraqitet mua me komente nën shkrimet e mia publicistike (posaçërisht te shkrimi im i publikuar te INA: “Punëmadhja”):
Vegim
Selimi në
Kerkoja
nje sqarim prej shkruesit te kesaj letre si leter stambolli,se cka do te thote
fjala pizi. Nese shkruesi aludon tek ndonje poezi ajo me poshte nuk me perngjan
ne poezi. Ato janë fjale pezhorative qe e fyejne dike.
Përgjigje
të cilën më ia ka dhënë vetë Hojdodolja (mikja e tij) nën një shkrim tjetër
timin publicistik te Zemra Shqiptare, Hoxha i Allahut:
Ky jo qe
eluan ,por perpiqet te perlyen me katran cdo njeri qe merr fryme shqip. Fjalen
pizi e kam shkruar une duke shpejtuar ne nje shkrim dhe kam daSHUR TE THEM
POEZI. sHIKONI KU KAPET KY PER PESE PARE E PER NJE GOTE VOTKE.Me respect…: Me qëllim
nuk dua t’ia përmend emrin Xhindihalles se, kam frikë do të më zë goja qelb,
edhe pse e ka nënshkruar me emër e mbiemër Egjetura, siç i themi ne në Katund,
kur Tollosuni u bie me tokamk në kokë disa njerëzve kur flasin rrugës përçartë vetëmevete
hipur mbi gomarin e Nastradinit si Nastradinica me lule-lale. Pavetëdije se, mund ta cofi rrugës gomarin e
shkretë në krahasim me Nastradin Hoxhën që i ka peshë me gjithë tesha e këpucë,
pesëdhjetë kilogram e Nastradinica
Mjerim
historik. Hojdodolja merr guximin, i mëson udhëheqësit dhe redaktorët e Zemrës
Shqiptare, emra të mirënjohur anembanë Atdheut për kritere të vlerave
artistike, e detyron krijuesin e mirënjohur shqiptar, Ilir Dardani duke ia
vjedhur kohën e vlefshme artistike t’i përgjigjet aty për aty gjysmanalfabetes:
Zonje
Punetore, por e papune kur behet fjale per kulturen e nje femre normale
shqiptare,
kjo faqe
eshte hapur pa marre mendimin tend, ka jetuar e jeton perkunder mospelqimeve te
anadollakeve te ndryshem.
Permend
komunizem e stalinizem, por nga ana tjeter kerkon te mbyllesh gojen e njerezve
duke shtypur te drejten e fjales.
Trusakatët,
kërkojnë që unë të humb kohë, merrem në Ditën e sotshme të Motit Madh 2012 me
ta si palaço rruge të përgëdhelur si letrarë e përgaditur nëpër podrume
antishqiptare, t’ua mësoj shkrim - leximin. Teorinë e letërisisë shqipe të Gani
Lubotenit si gjela e pula qafërjepura, pjella komuniste në “gazetën e mjerimit”
dhe rritur në Shtëpinë Publike të “vëllezërve” me drapër e çekiç në dorë.
Shkrim të
cilin as që e kam parë e lexuar të “autores” në fjalë, por Hojdodolen mos e
pyet se tregon vetë nivelin e saj të “lartë artistik” e kulturor. Vjellë sikur
ta ketë zënë barku për vdekje dhe e lëshon pas ferre. Fatkeqësia, nuk vjellë art,
po patetikë të pakontrolluar plot sharje e urrejte. Mjerimi i saj i shekullit,
lëvdohet se, “do të më vras me poezi”. Dhashtë, Zoti! “Plumbave” të vetëm që nuk
u jam trembur dhe trembem në jetë edhe sot e kësaj dite. Vetëmse, kam frikë edhe
ato rraqe mos i dalin pizi. Megjithatë, përsëri një “punë patriotike” që duhet
duartrokitur: nuk do të më vrasë me plumba.
Edhe, kërcnohen
trusakatët. Njëzëri paralajmërojnë vazhdime të letrave të “dashurisë”. Pizi-mesazhe.
E harruan “Pranverën arabe”, në Shkup. Siç duket e kanë harruar edhe “Vjeshtën
arabe” duke e pasur mendjen nateditë te Pranvera serbe. Dimri do t’i gjejë si kërcunj
shelgu në mes të Lëmës, të papërdorshëm për ndezjen e zjarrit në oxhak. Trutë i
shtrydhin të më rrëfejnë mua përralla të Njëmienjënetëve arabe për Shkupin se,
nuk e ditkam unë këtë Qytet si merr frymë dhe zgjohet nga gjumi. Rininë e
bujshme shkollore që e kam kaluar me serenata korçare e shansone françeze qafë për
qafe me cuca azgane deri në agim nëpër klubet e natës në këtë Qyetet, i zgjuar
me legjandat e pavdekshme shqiptare e botërore. Edhe, pas studimeve në Prishtinë,
para viteve ’80 -ta i jam kthyer përgjithmnonë deri në vdekje. Gati gjithë jetën
time e kam kaluar dhe e kaloj në këtë Kryeqytet shqiptar. Thonë, se: ne nuk
jemi rrumaducë. Mirë, them unë: atëherë, pse piskatni e vajtoni si qyqe shelg më
shelg, u shkon zëri për qielli?! Nëse nuk jeni rrumaducë, me siguri jeni dudumë.
Përsëri, nuk jeni të lumtur? Ë? Vërtet, më vjen keq për ju si “dëshmorë” të vonuar
lufte me “Kalem” në dorë për liri. Përshesh me kos, si vetë autori i komentit
teknefes më lartë pa gjak e shpirt shqiptar . Përgjumshëm thirr “ezan” në Facebook
duke e kujtuar veten se ende është në minare me shpifje e etiketime se, unë qënkam
kundër minareve të xhamive. E dalldisin Hojdodolen ta lëvizë bishtin, mos
ndoshta në këtë “krizë dashurie” pleqërie, i vardiset Rrumaduci i tërbuar me zgjebe.
Jo! Jo, o trusakatë me këmbët e trutë në legen: unë nuk jam kundër xhamive
shqiptare me flamurin kuqezi në minare. E as kundër kishave shqiptare. Hardhuca
nuk leh si qen, po leh ti o dudum krah për krahu me Hojdodolen. I mjeri Hoxhë i
Allahut, që në trup e shpirt nuk ke të veshur asgjë shqiptare. Tollosuni, siç duket
me tokmak vathe u ka rënë në kokë. Lëmsh i bëni fjalitë, mendimet, shenjat e
pikësimit. Nuk e dini gjuhën shqipe. Përmëkeq, në Ditën e sotshme të Motit Madh
(2012), në shekullin XXI, përpiqeni të na shisni dushkë për gogëla. Krekoseni
si gjela e pula qafërjepura mbi pleh se, nuk keni kryer shkolla të “shkive”. I
mjeri hoxhë, a shkolla të “shkieve” të duket ty Shkolla Normale në Shkup,
Universiteti i Prishtinës. Hajt, m’i numroni një herë ju shkollat e juaja të kryera,
që nuk janë të “shkieve” e janë me “din e iman”! Diplomat e juaja që i keni varë
në mur për stoli si “syrret” bostani dhe i keni blerë me para turku, arabi ose
sllavi dhe i keni marrë me “gjoks” brenda një nate…
Serbia
gjithmonë i ka dashur dhe i do hoxhallarët e sojit tënd dhe xhamitë turko-arabe.
Serbia nuk e do xhaminë shqiptare dhe hoxhallarët shqiptar me kësulën e bardhë të
Bajram Currit në kokë dhe Abetare në gji të Kostandin Kritoforidhit.
Populli
thotë: Qeni i keq (unë them, Azgan Lamlami
dhe Hojdodolja teknefese) ta sjellin Ujkun në Shtëpi. Mjaftë më na i hëngrët
tinës qengjat me një zile në qafë varë në mes të ditës te bregu i Lumit. Koha është
sot, këtë soj qenëmelezësh me zgjebe krah për krahu me buça katundi t’i lëmë përgjithmonë
të cofin pas porte me një ashtë në gojë.
Përndryshe, kurrë nuk do të ngritemi më këmbë si popull historik shqiptar. Rrugën ta vazhdojmë me shokë për në Baba Tomor. Malin e Perëndive, ku pihet vera. Tyrben ku bëhet dashuri me Hënën… Dhe, shkruhet poezi për Ditën e Nesërme Shqiptare…
__________________________
1) Grua me të meta psikike.