Blerim Rrecaj: Ethet e pragfestës

Ethet e pragfestës?

Nga Blerim Rrecaj

Flamujt kuq e zi kanë filluar të duken rrugëve, shtëpive, ndërtesave, fabrikave, punëtorive, dyqaneve, lokaleve… nëpër fshatra e qytete. Rekordmeni i shumëfishtë i Ginisit Saimir Strati vazhdon punën për një rekord të ri në punimin e flamurit kombëtar në “Hotel Prishtina”, siç njofton dhe ai shënim në pëlhurë vendosur përpara hyrjes së portave të tij. Aromë feste ndjehet…  Këngë trimërie të vjetra e të reja këtej e andej këndohen e transmetohen…Frymëmarrje kombëtare e patriotike edhe gazetave, televizioneve, internetit. Ditë të (jashtë)zakonshme vazhdojnë të na shoqërojnë. Diku tërhiqet vëmendja se mos po bëhemi pak si tepër heronj interneti e facebook-u. Diku lexon se laptopi është dhe i dëmshëm dhe se mandarinat përveç që janë të shijshme për shëndet janë dhe të dobishme. E mendja të shkon për një kronikë që mandarina së shpejti në Kosovë do të vijnë nga vëllezërit tonë.  Vlorës tashmë ia kanë mësyer këmbë, me kuaj, me kuaj me qerre, ndokush edhe me avionë dhe vetura ndonëse planifikime vazhdojnë të bëhen ende duke mos harruar edhe biçikletat e mbase  edhe me ndonjë mënyrë tjetër. Bëhen edhe thirrje për të shkuar drejt Morinit, Prizrenit,  drejt këtij e atij vendi…Derisa shëtit me dikë të thotë se jam i lodhur duke folur për gjërat e njëjta si gjithnjë. Dikush ta përkujton se trurin e madh e bartim për t’i bërë shoqëri trurit të vogël, e kështu ka qenë gjithmonë. Dhe flasim për ndonjë libër a artikull të lexuar, për kërkime të vërtetash  për ndonjë thënie a deklaratë që kemi dëgjuar. Dëgjojmë dhe ndonjë radiodramë (që titullohet: Të zgjënjyerit)dhe emisionin humoristiko-satirik “Mahi pa kufi” dhe zhurmën për asgjë ose për diçka që vazhdon të bëhet për Akademi-të…  e se kush  është vënë në krah të shtrigë Serbisë. E koka paksa rëndohet, stomaku turbullohet.  Për betimin mbi flamurin kombëtar, për eshtrat e Zogut, Hagën, Gotovinën, Ramush Haradinajn e Fatmir Limajn… Dhe jo pak gjëra të tjera  për të tjerë  e tjeras gjëra dhe fjalë, fjalë, që( s’)i  merr era. Mbetën dhe pak ditë deri në datën 28 Nëntor…Jashtë, në këtë natë një shtresë e hollë mjegulle ka rënë e flamujt i valëvit kjo  puhizë e lehtë që fryn…Po ku ta di se a qe i nevojshëm edhe ky shënim…, e ky 100 vjetor sikur s’po të lëshoka edhe aq lehtë po them edhe unë si ai që tha: Shqipëria etnike- pa hezitim!