Agim Mato: Pikëllima ime për Agim Spahiun

AGIM MATO

PIKËLLIMA IME PËR AGIM SPAHIUN

Kur u shua aq pa kuptim Agim Spahiu,

ai organizëm që dridhej si purteka nga çdo impresion poetik,

e kuptova atëhere pse Kukësi mbante ende mbi kokë malin e

                        Pikëllimës.

Nuk rrinte dot brënda tij asnjë ndjenjë.Dilte me frushullimë.

Kur shetisnim së bashku buzë Kukësit të vjetër të përmbysur

 nën ujra,

ai, si Moisiu, spostonte ujin para meje dhe më çonte tek

  fëmijëria e vet.

Edhe kur më kthente vizitën, nuk ngopej si i babëzitur nga

ajri i ishujve të Ksamilit, nga rrënojat antike

dhe nga flladi i detit të madh të ullinjve. Atëhere

ullinjtë ishin të mbuluara nga lulimi i tyre i imët e i

                        padukshëm, që unë kurrë

s’e kisha vënë re më parë. Agimi belbëzonte i përpirë

                         nga mrekullia e krijimit.

“Si është e mundur, - thoshte - që kjo pemë kaq fisnike, t’i

                        falë gjithë bujarinë e vet njeriut,

ndërsa për vete të kënaqet me një lule kaq imcake?”  dhe i

admironte, duke prekur me gishtrinjtë e hollë modestinë e

                        tyre.

Pse duhet të vdesin poetët?

Sarandë, 2011

LULE QË ÇELNI

Kur ndodh që nxitoj

e s’gjej kohë t’u përshëndes

ndanë udhës ku çelni,

parqeve,

ballkoneve,

saksive,

mos kujtoni se s’ua dëgjoj zilkat që më thërresin,

      frymëmarrjen tuaj

    që më shtyn

 drejt bukurive.

Sarandë, 2011

SHISHJA

Kujt i shkoi ndërmend ngritja e asaj organizate klandestine

                        për të nxjerrë dufin e poshtërimeve

në atë moshë të njomë? E nënshkruam sipas radhës atë statut

 të dhimbjes: Mehmet Delvina,

Avni Delvina, Luan Mato dhe në fund unë, më i vogli prej

 tyre.

Të fshehur aty poshtë, midis të çarave të shkëmbinjve

të Jonit, u betuam se

 nuk do të tradhëtonim njeri tjetrin, se nuk do t’i tradhëtonim

                        prindërit tanë që vuanin dënimin

 në Kalanë e Gjirokastrës, se nuk do të tradhëtonim  tapitë e

lashta të fisit, bibliotekat me

raftet e rënduara, fletoret e ditarët me kaligrafinë  e

                        mahnitëshme. Nuk do t’i tradhëtonim

fotografitë klasike të të parëve me kornizat e tyre hijerënda.

I mbyllëm të gjitha në shishe, duke pikuar mbi tapën e saj

dyllin e nxehtë për ta izoluar nga uji.          

Midis të çarave karstike të shkëmbinjve,  në mes të gaforeve

                        e cironkave, lëshuam

në  ujra sekretin tonë të madh, me shpresën se dallga do t’a

                        çonte në të tjera vende,

në të tjera kohëra për të dëshmuar fatin tonë. E duke kaluar

                        vitet, sa herë frika më çoi

tek shkëmbinjtë, se mos deti na dekonspironte dhe e nxirrte

në breg atë të fshehtë.

Nuk e di në ç’oqeane, bashkë me dallgët, shfryn ende

dufin tonë të dikurshëm, ai mesazh i mbyllur në shishe.

Po ndoshta jemi ne vet që lundrojmë tashmë si një dëshmi

e përjetëshme në atë burgshishe.

Sarandë, 2011

KRIMBI

Sa herë që ulesha të shkruaja,

tavolinën time e brente një krimb. Gërr, gërr, punonte

brënda lëndës së drurit

 ky minator i çuditshëm, që bënte garë me gërvishtjen time

 mbi letër. Shihja të nxirrte

në sipërfaqe tallazhin e imët pas orësh pune dhe m’i

                        ngatëronte mendimet, temporitmin,

përfyryrimet. I lexoja me zë disa herë ato që shkruaja.

Krimbi ndalte punën dhe atëhere më kallte frikën heshtja

e tij. Ç’ishte ky sizmograf

i ndjenjave të mija? Ndërgjegja apo censori im?

Shkruaja sërish e sërish dëgjoja gërr gërrin e tij. Gjithë

                        natën, të gjitha herët,

i shoqëruar me autocensurën, dyshimin, pasigurinë.

U desh shumë kohë ta kuptoja pse hapte tunele brënda meje

 ky minator i palodhur

 i atyre viteve rinore, u desh shumë kohë të bindesha se

                        duhej ulur vrulli i motiveve, vrulli i të

vërtetave që të shpëtonin vet motivet e të vertetat që

                        përmban sot ky libër.

Ai tallazh i imët, i verdhë, si pluhur farmacie, ishte doza

që merrja rregullisht për të fashitur ethet e frymëzimeve.

Sarandë, 2011

agimmato@yahoo.it