E shtune, 09.11.2024, 01:28 PM (GMT)

Kulturë

Ali Sh. Berisha: Cikël poezish për fëmijë

E shtune, 17.12.2011, 07:07 PM


Ali Sh. Berisha

Cikël poezish për fëmijë


Lepuri dhe breshka

Gjyshin nipin provokon
cili më shpejt vrapon 
lepuri apo breshka
nëpër livadhe e kreshta

Nipi pa hamendje thotë
gjysh breshka e ka kot
lepuri është tamam si era
shtegun e ka te dera

Gjyshi fabulën rrëfen qetë
garuesit nisën garën e shenjtë
breshka krejt ngadalë
lepuri treti shpejt në mal

Nga nje shpat ktheu e pa
breshkën tek ecte kokën pa qa
E hëngër breshkën n'sy
nën hije të fle u shtri 

Fle lepuri e breshka ecë
as lodhet e as ngecë
n'cak arrinë kur ai zgjohet
me fitore kurorëzohet

Breshka feston e pret
të vijë garuesi kembëshpejtë
lepuri gjykon vetën prerë
tash e tutje do fle me sy çelë

Nipi gjyshin e akuzon
se thjesht sendet paragjykon
e gjyshi e këshillon qetë
nga injoranca e pëson vetë




Na ka ftuar fshati

Fshati na ka ftuar 
Bariu me fyellin e vet
Shpejto gjysh i uruar
Atje ku ka shëndet

Na kanë ftuar lartësitë
Me blerim mveshë
Na kanë ftuar lajthitë
Dhe lulja që qeshë

Na kanë ftuar livadhet
Kopshte e ara gruri
Na kanë ftuar malet
Dhe gurrat ujë biluri

Shpejto gjyshi im 
Të arrijmë sa më parë
Moshatarët më presin
Në lëndinën me bar

Ajëri i pastër më pret
Dhe rrezet argjendare
Më presin mushkëritë
që nuk blihen me pare 


Ecë çupëza ime

Ecë çupëza ime ngadalë
Ndjek rrugë të gjatë
I shkon pas gjyshes Zarë
Tash po mbush vitin e shtatë

Mendon çupëza  “pse vallë
S’ndalet gjyshja një dakik
Të pushojë nën këtë hije
Sa të shlodhem një çikë!

Gjyshja me tepsi mbi kokë
Çupzës fare nuk ia varë
Ecë shpejt buzës lumit
Të dërgojë bukë në arë

“Sa jam lodhur gjyshe moj
Ndalu pak të pushoj
Këmbët më janë këputur”
Çupëza nisë për ta lutur

“Të mbërrijmë sa më parë
Se janë lodhë argatët n’arë
Ec moj e lume si ky lumë
Se na ftohet flija shumë

“Gjyshe - unë jam e vogël
Me ty s’mund të ecë
Sepse sado që të ndjek
Prapa përsëri po ngec”

Për inat gjithë kjo vapë
Më ulet n’kokë me bezdi
Plogështia shpejt më kapë
Si s’sjell era pak freski

Pastaj sa larg është kjo arë
E pse s’është pak më ngat
Do të ishte më mbarë
Dhe ti do të ishe më rehat

As tepsia s’është e lehtë
As bucela fare për besë
Argatët e duan të nxehtë
Unë prapa gjithnjë mbes”

“Ec më shpejt -Yll i dritës 
Se na zuri ora e mesditës”
Gjyshja me tepsi mbi kokë
E prêt që të shkojnë tok

Argatët fort të kërrusur
Nëpër rena tek prashitin
Ca të qeshur ca të ngrysur
Fundit arës tani nxitin

Seç sulet rrufe renatari
Dhe thërret si për mahi
Shpejton dhe bishtatari
Renatarin për ta mbërri

“Bini djema paçi jetë
Ara gëzohet kur punohet
Bini djema paçi shëndet
Edhe pak e po mbarohet“

N’krye t’arës tek pushojnë
Mbesa gjyshen e ngacmon
“Gjyshe, ara është e madhe
Pse argatët tani s’i fton”

“Tani vijnë një pas një
Bijë e bukur e ardhmërisë
Që të hanë e të fitojnë fuqi
Ta mbarojnë arën pa ngrysë”

Çupëza ecë radhëve qetë
“O argat - punë e mbarë”
I duket si një ushtri e vërtetë
Që lufton për bukë pa prarë

Gjyshja sheh misrin të rritet
Arë të kuqe të gjelbrohet
Sheh dhe mbesën të gatitet
N'ylber shkronjash të lumnohet




I dashuri mësues
(Abaz Aliut)

U nisëm me ju
Në rritë
Që t’i prekim
lartësitë

Dimë të shkruajmë
Të lexojmë
Nëpër fletore
Të mbjellim
Këngë drite
I dashuri mësues

Tash mbi banka 
lotët pikën
e në fletore
ra kushtrimi
t'shporret terri 
të lindë agimi




Këshillë

Jam mësues, fëmijët e mi
T’ju tregoj rrugën për ardhmëri

Po nisim germat me radhë
Që nga shekujt te ne kanë ardhë

Me to gjuhën tonë e shkruajmë 
E zbukurojmë dhe e ruajmë

Me to këndojmë dashurinë
Dhe e shkruajmë historinë

Me këto shkronja jemi ne 
Kopësht i bukur përmbi dhe 



Lumja nëna që të rriti
 (Heroit Zenel Hajdinit)

Pikërisht këtu para shkollës
në mëngjes të përshëndes 
o trim i përjetësisë
lulja e lirisë

Në mesditë çdo ditë
kur lëmë shkollën
e mësyjme shtëpitë
ti s’e lë vetëm lulemollën

Shkrirë në diell
në këtë nënqiell 
gjithnjë na jep porosi
armiku aleat nuk zgjidhet për liri  

Për çdo mëngjes
të gjej këtu krejt të ri 
e thua të biesh për atdhe nuk vdes
por jeton pakufi


Te tabela

Ngjyrat në tabelë
Shkrihen në diell
Në rasa e mënyra 
Në pranverë

Ngjyrat rrjedhin
me shkronja shqip
kur yjtë bredhin
e hëna është me grip

nxënësit argëtohen 
në kohë dhe veta  
si foljet që zgjedhohen
deri te e vërteta



Yjedritë

Mësues të parë pata nënën
dhe e krahasoja me hënën
kur nga unë ndiqte terrin
atë e krahasoja me diellin

Mësues të dytë pata librin
shkronja e numra më mësoi 
pastaj zjarrin dhe blerimin
me dhe e ajër më begatoi

Tjetër mësues përvojën pata
që në mua mbolli yjedritë
i shkurtova rrugët e gjata
pjekurinë për ta arritë


Monolog i nxënësit

Mësuesi është i mirë
Në zemër krejt i dlirë

Ia shoh në sy krenarinë 
Dhe n’lëvizje dashurinë

Aq i afërt e aq i butë
Jo si gjyshi që ngrehë krrutë

Na nxitë të mësojmë
Furtunës si t’i qëndrojmë


Monolog i mësuesit

Nxënësit janë si bletët
Që fluturojnë nga luleja në lule

Mjaltshëm u këndojnë 
Tek me krahë i gicilojnë

Tek nga ato marrin nektar
Tek marrin diturinë sa më parë


Është bukur

Është bukur të kesh shtëpi 
o nipi im 
kur njerëzit s'kanë uri
dhe ushqejnë me dashuri   

Është bukur kur njerëzit
shtrojnë rrugë me shkronja ari
kur mësuesit e nxënësit
mbjellin lule behari

Është bukur kur fëmijet
kanë në sy zogj dhe lule
Kanë në ballë ylber
dhe në gji diell 


Në shtëpi

Kjo është nëna ime
Quhet Zarë
Ky është babai im
E quajnë Abetar

Kjo është motra ime
E quajnë Pranverë
Ky është gjyshi im
E quajnë Ylber



Vrojtim

Edhe pse për grim kishte baltë
ishte e ngrohtë

Edhe pse për xham kishte letër
në të shihja ëndrra të bukura 
si askund tjetër




Para televizorit

Skena I

Nipi i shikon lajmet
S’kena trishtuese
Të luleve që këputen
Dhe shtypen

Sheh moshatarët 
Tek kërkojnë bukë
Ujë dhe diell
Tek dremisin ëndrra
E klithin për pak ajër
Nën zingjirët e makinave blu 

Shikon gjatë
Nënat tek shetisin rrugëve
Me fëmijët në shpinë 
Tek zbardhin e ngrysin
realitetin që gërryen

Nipi shtyp sustën e televizorit
Po s’i shtyp dot klithjet
Që i hanë trutë
Që ia tresin fëmijërinë

Skena II

Nipi shetit brigjeve të Drinit
Rreth Liqenit të Radoniqit
Dhe ndalet te Ujëvarët e Mirushës
E thotë: Gjysh u kënaqa

Veç me një sustë vizitën nis
N'Liqe të Batllavës e shpellë të Gadimes
N'Kalanë e Novea Montes e Trepçë
E thotë: Gjysh kjo është mrekulli

Avantura e tij nuk sosë këtu
E kalëron Sharrin e Karadakun
Alpet dhe Albanikun
E thotë: Gjysh te paqa

Shetit nipi i lirë e me gëzim
Anamoravën me gjithë Gallap
Fushë-Kasovën me gjithë Dukagjin
e thotë: Gjysh është i bukur atdheu im

Skena III

Gjyshi im lexon shumë libra
Mirret me punë të mëdha
Që s’kanë kulm as mur

Vetëm unë e dëgjoj kur këlthet
që Arën e jetës ta ruajmë 
nga kuajt e Apokalipsës

Që Arat e atdheut t'i mbjellim
Me qeshje fëmijësh
Sa ende s’është bërë vonë




Ndjehem mirë

Ndjehem mirë
Kur dritën e yllit ia fali vogëlushit
Kur me rreze të diellit ia qëndisi ballin
Kur ia fali fjalën e bukur

Ndjehem mirë
Kur i bëhem digë në rrugën e keqe
Kur e mëkëmbi të mos bëjë leqe
Kur i mbjelli në faqe mollën
Kur e bëj ta dojë shkollën

Ndjehem mirë
Kur vargun e bukur ia vë në buzë
Kur ia jap lapsin e klithjes në dorë
Kur di të jetë i saktë si orë


Lauresha

Laureshë
Unë jam këtu
Që gjyshja të të ketë ty
Dhe ti t’ia puthësh herë njërin
Herë tjetrin sy




Sërish unë dhe ketri

Isha lodhë nga libri
Në shkallë të shkollës dola
Ç’mu faneps ketri
Mu përballë si kodra

Sy më sy u shikuam 
Me mall e me idhnim
Pastaj ashpër u qortuam 
Si më parë nën lajthinë

Për librin më akuzoi 
Unë që më kishte ndjekur
Dhe ndarja pasoi
N'Germi për t’u përpjekur


Bumcak

Në njërën anë të bumcakut
Zurën pozitë gjyshe e gjysh
N‘anën tjetër t’ju japin dysh
Nip e mbesë vatër e oxhakut 

N‘fushëmejdan pleqtë nxorën
Nëntë kokërrmisri si ushtarë
Nëntë fasule kokërrbardhë
Nip e mbesë tashmë hodhën

Shpërblim për fituesin në garë
Caktuan një vizitë tërë gaz
N’Krujë e n‘Vlorë dhe Prekaz
Të festojnë Flamurin Kombëtar 

Misërnikat lëvizën për në cak 
Por fasulet në prita i ndalojnë 
Gjysh e gjyshe sytë gapërrojnë
Nip e mbesë mbahen si ushtarak

Nipi me cak zë gjyshin n’befasi
Gjyshi misërnikat s’i lëviz dot
Përpiqet dhe gjyshja po e ka kot
Bumin që mbesa e ngre në qetësi

Gjysh e gjyshe japin e marrin
Nip e mbesë e bëjnë shulevek
Misernikat nga arena në dyshek 
Tek i nxjerrin pleqtë i tallin

Gjysh e gjyshe me tre misërnika
Vazhdojnë lojën cak e bamë
Nip e mbesë kërcejnë rehavanë
Gjyshi i thërret – pishpirika

Mbetur vetëm me nga tre ushtarë
Dhe me hap cak e mbyll cak
Garuesit u pajtuan pa shamatë
Festën e Flamurit ta bënin bashkë



(Vota: 2 . Mesatare: 1/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora