Poezi nga Sarë Gjergji

Sarë GJERGJI

FRYMË E SHËNJTË

(Nënë Terezës)

Eja në këtë tokë

ku heronizohen kriminelët

e shenjtëria shëmtohet

këtu ku njerëzit kanë humbur shijen

për ujin, dheun, për kripën

ku dashurinë besnike s’e duan as dritën

Eja këtu ku flijimi është akt i kotë

ku përdhosen Gjergji,  Buzuku, Rugova…

këtu ku tëhuajsimi i mendjes tjetërson kokën

e tëhuajsimi i shpirtit tjetërson qenien

Eja këtu në këtë tokë – në tënden botë

që njeh vetëm gjeneralë

këtu ku luhet me emrin Tënd

të mbërthyer në një shtatore larg syve të botës

këtu ku jeta ushqehet me përralla shkretëtire

Eja këtu në këtë tokë – në tënden botë

që ka shenjat shqip të Krishtit

Eja, eja

shpëtoje dhe birin Tënd Ministër

që uli shqiponjën në gjysmështizë

që popullit i ndjell zinë

Eja këtu në këtë tokë

- po s’erdhe s’do na pranojë as vdekja

LUTJE IMZOT PJETËR BOGDANIT

Gjuha s’lejove të dvaret

as Arbëria të quhet Turkistan

po karavezir memlianët gjëmojnë

“dar al harbi

dar al islam”

Anatemojnë  dhembjen

dezertorë  në faqet e historisë dëshmohen

dhe Salman Rushdie-n e dënuan me vdekje

Ata

Ibrahimin e Rugovës nuk e njohin

as Gonxhen e Tokës amë

Po s’deshe të quhesh inkuizitor

fali mëkatarët

o Atë…

KËNGË VAJI

E braktise shpirtin

nga trupi yt plot tmerr

gjer n’shkretëtirë arrite

arrite gjer ne ferr

ndaj

natë më hënë

mbi kokën tënde rri

nën këmbë i zi amshimi

MOS HARRONI

(frytit të dashurisë: Jehonës dhe Rinorit)

Po deshët të kuptoni se ç’është liria

më parë

mblidhni në shuplakë

të gjitha gjymtyrët e trupit tuaj

dhe do mësoni

se me një zell të çmendur

përsoset gjenocidi

P.S.:

“Atdheu vazhdon të sorollatet

me një pamje idioti në fytyrë”

Jini të urtë.

KOKA JOTE E KRISUR – TRUPI YT I GRISUR

Në dialog me Atdheun

Atdheu ynë,

i shenjtëruar është emri Yt,

i them

“të mallkuar ata që shkelin mbi trupin tim”,

ma kthen Arbdheu

E shenjtëruar është mbretëria Jote – Atdhe,

i them

“Por të pacipë pretenduesit e fronit Tim”

më përgjigjet Atdheu dhe vazhdon:

“Ndonëse si engjëj mbi kokë më rrini

dheun nën këmbë pa nda ma mihni”

ARSYEJA

(në disa variante)

I

Kombëtarja po humb ngadalë

nga dashuria e vrarë në shpirt

njerëz me lesh shkretëtire po vijnë

Në kërkim të unit të humbur

ishull im i vetëm – Poezi

II

Mbi të gjitha i besoj vdekjes

të vetmes kësaj mundësie reale

(përbuzja e jetës?

- ikje drejt lirisë)

III

Të mishëruar në Ibrahimin e Gonxhen e Dardanisë

them: këtu do ekzistojë e nesërmja

IV

Që bota amë

t’mos mbetet vetëm një iluzion

shqiptarët duhet të bëhen

më shqiptar