Demir Krasniqi: Malli për Gollakun

MALLI PËR  GOLLAKUN

 

Ah, sa m’ ka marrë malli

Me dalë në Gollak –

Në një  odë  rrëzë mali ,

Ta  bëjë   një  konak !

 

Ah, sa m’ ka marrë malli

T’ shkoj n’ oda  t’ Malësisë –

Ku në derë t’ oborrit ,

T’ pret   zoti i shtëpisë !

 

Ah , sa m’ ka marrë malli

Për një  odë t’ Gollakut –

Ku t’ pret zoti i shtëpisë ,

Këmbëkryq n’ ballë t’ oxhakut !

 

Ah, sa m’ ka marrë malli

Me burra t’ bëjë llafe –

Ku i zoti i shtëpisë ,

Na shërben me kafe !

 

Ah, sa m’ ka marrë malli

T’ shkoj n’ oda t’ Malësisë –

Atje ku dëgjohet

Fjala e burrërisë !

 

N’ odat e Malësisë ,

Ku miku ka  emër –

T’ pret zoti i shtëpisë

Me bukë , kripë e  zemër !

 

Gjithnjë me dorë n’ zemër

T’ pret zoti i shtëpisë ,

Me fjalët ma t’ ëmbla –

Fjalë të bujarisë .

 

N’ odat e Malësisë

E nderojnë të vjetrin ,

Me fjalë dashurie

Nderojnë njëri – tjetrin !

 

Ah, sa m’ ka marrë malli

Për një bukë çerepi –

T’ pjekur n’ shpi t’ malësorit ,

Ku përkundet djepi !

Ah , sa m’ ka marrë malli

Të dal kah Malësia –

Ku zonja e shtëpisë ,

Pjek  petulla e flija !

 

Ah, sa m’ ka marrë malli

Për bukë t’ kallamboqit !

Nga krojet e malit –

T’ pi ujë n’ kënatë prej lloçit !

 

Buka e kallamboqit,

Oh , sa është e ëmbël !

Kosi me kajmak ,

Përsheshi me tambël ...

 

N’ odat e Malësisë –

Mikut s’i  bëjnë lajka ,

N’ sofër  t’ bujarisë ,

Nisë e shtrohet darka .

 

Kështu brez pas brezi ,

Traditë ka Malësia –

Kur t’ vjen mysafiri ,

Thirren krejt kojshija .

 

Kur t’ vijnë mysafirët –

Dasmë   ka Malësia ,

Shpija n’ aheng dridhet

Nga lojërat e mahia .

 

Kur t’ ia fillojë kënga ,

Lojërat  e mahia –

Me tingujt si zana ,

Jehon çiftelia .

 

N’ atë Malësi, ku ngrihen

Foletë e bylbylit –

Dridhen e përdridhen

Larg jonet e fyellit .

 

Djersë si gurra zhdirgjen

Rrudhave të ballit –

Kur nga malli digjen

Jonet e kavallit .

 

Nga kënga e dëfrimi

Kur të  fryhen  gajdet  –

Nga vallja e gëzimi

Harrojmë  t’ gjitha gajlet .

 

Por kur ia thonë këngës ,

Këto vajzat me defe –

Dhe plaku i molisur

Mbushet plot me qejfe .

 

Këngët e merakut ,

Kurrë nuk lihen anash  –

Burrat e  Gollakut ,

Kur  luajnë lojë  filxhanash  !

 

Mikpritjen  malësore ,

Jo, s’e  ka askush –

Bien molla vjeshtore ,

Kumpira t’ pjekun n’ prush .

 

N’ pritje t’ mysafirit ,

S’ kursehen aspak –

Vijnë kunguj t’ Misirit,

T’ pjekur në oxhak .

 

Nga  tavani i  shtëpisë –

Bien  molla e dardha ,

Lloje të turshisë ,

Lajthia dhe arra ...

 

N’ oxhak zjarr i ndezur

Me dru qarr e  bung ,

Vjen mishi i terur ,

I shtypur në cung .

 

Ah, sa m’ ka marrë malli ,

Si dikur kam dashtë –

T’ bëj gjumë të  rehatshëm ,

N’ odat shtrua me  kashtë !

 

N’ odat shtrua me kashtë ,

Mbulua me qilima ,

Ku s’të prek nga jashtë

Acari as bryma !

 

Sa me gëzim e pres ,

Odën n’ skaj zabelit –

Ku  për çdo mëngjes

Më  zgjon kënga e gjelit !

 

Ah, sa m’ ka marrë malli

Të dal kah Malësia –

Ku t’ fshihen opingat ,

S’ t’ lanë me  ikë  te shpija !

 

Ah, malli m’ ka  marrë

Për  odat mbulua  me fier –

Ku t’ presin me radhë ,

Me t’ marrë mysafir !

 

Dhe sipas traditës ,

Burrat e Malësisë –

E përcjellin mikun

Deri larg shtëpisë !

 

Ia kërkojnë hallallin

Se ka  heq zahmet ,

Ngrohtësisht ngryk e marrin –

Doku rrimë  apet !

 

Gjilan, më 25.11.2010.      Demir KRASNIQI