Përparim Hysi: Mooos, Arif!!!!

Mooos, Arif!!!!

Tregim

Nga Përparim Hysi

Xha Arifin e kam patur bashkëfshatar.Kish lindur

invalind nga një këmbë dhe,megjithatë,kjo këmbë nuk e pengoi që jo

vetëm të krijonte familje,por të kishte një byllyk të vërtetë me

fëmijë: gjashtë çuna dhe dy çupa..Nga këmba qe çyryk,mezi e hidhte një

këmbë:për të ndihmuar veten,kish bërë një goxha stap,ku mbështetej dhe

hop hipte mbi gomaren e tij,e shkonte në punë të vetë.Qe burrë i

bëshëm si ndonjë lis dhe,po të mos e pengonte këmba,zor se ia gjeje

shokun për punë.Po dhe kështu,siç qe,punës nuk i ndahej.Kur u moshua

dhe doli në pension,jo vetëm nuk iu nda punës,por iu shtua kjo dhe

ca.Se,kur vinte nëpër radhët (ato kusuremëdha radhë që të merrnin

shpirtin në kohën e "ndritur" të partisë e "pushtetit

popullor"),ky,Arifi,jo vetëm zinte radhët njërën pas tjetrës,po do

furnizohej për të gjashtë çunat e tij me radhë.Kësaj i them  thelë

përmbi bishtit,-gajasej ai kur tregonte seç hiqte në ato të shkreta

radhë.Gjashtë çunat e xha Arifit,bëmë baba të ngjajmë,,u bënë punëtorë

të mëdhenj dhe,kështu,kur u krijua kooperativa,mes viteve  '50-të, xha

Arifi qe nga mbëhtetësit e parë dhe partia e inkurajoi duke e ndihmuar

si invalid që qe.Ndonjë gjë të madhe edhe s'i bëri,po xha Arifi qe i

pari në fshatin tonë që bëri shtëpi me dopio tullë.Dhe hajd ta mbaje

nga goja;se nga goja qe ezber.Mënd u bë me krahë dhe fluturoi,kur aty

mes viteve '60-të,njëri nga djemtë e tij,Nebiu,u pranua në parti.Epo

kish hak,babam,se fshati ynë qe pak si me "qere" dhe parë si me hënë

jashtë nga partia.Nebiu komunist,pastaj dhe brigadier dhe ca më

shumë:u zgjodh kryetar i këshillit të fshatit.Ka bërë "pepja" çuna,-

bërtiste xha Arifi,po ky,laço(  e kish fjalën për Nebinë) ,ka qëëluar

i sertë,po kështu i do mushka drutë.Dhe vërtet Nebiu qe një nga

brigadierët më të zot dhe punët në fshat shkonin më së miri.Bëje dëme

apo zarare,ai shikonte ligjin dhe kaq.Vetëm kur qe Nebiu kryetar,u

thur oborri i shkollës dhe kush e shihte,bindje se këtu kishte

disiplinë dhe rregull.

Mirëpo kush të do,po punove mirë.Njerëzit filluan të ankohen,të

dërgojnë letra në rreth dhe deri në Qëndrorine partisë në Tiranë

dhe,dikush që dirigjonte në prapaskenë,i shumëfishoi këto letra dhe

një dtië prej ditës,erdhi dhe vendimi:Nebi Arif Grëmi të përjashtohej

nga partia.E përjashtun dhe jo vetëm Nebiu desh iku nga dynjaja,se e

përjshatuan fare kot,po më keq e griu bodeci xha Arifin,se nuk mund të

pajtohej me këtë të keqe të madhe.Sado që qe pa shkollë,xha Arifi e

dinte që qe më mirë të mos ishe në parti,se sa të përjashtonin.Kur

përjashtoheshe nga partia,pothuaj,qe në një karrige me armikun.Në mos

aty afër.Aha,- turfulloi,- unë vërtet plak dhe çyryk jam,po do

mundohem deri në Tiranë.Do takoj sh.Enver.Do t'ia numëroj të

gjitha,Çkam bërë unë me çunat dhe ç'ka bërë dhe Nebiu im,pa do më

shohin këta që bëjnë letra!...Mendonte dhe sajonte dhe përgatitej të

shkonte në Tiranë.

                                   *           *           *

             Para se të  nisej,iu kujtua Nasi,komshiu ynë,që

reshperonte më shumë këtej nga fshati ynë se me fshatarët ku

banonte.Tek, Nasi Meçua,-tha,- do shkoj.Atij do t'i marrë mendim.A nuk

qe ky.Nasi Meçoja që shkoi takoi  Enverin në Tiranë dhe e fitoi të

drejtën.Çaploi gomaren dhe frymën tek Nasi Meçoja.As gjysëm ore larg

nuk ishte shtëpia e xha Nasit nga shtëpia e xha Arifit.

Shkopin gomares dhe drejt e tek Nasi.Ky,Nas Meçoja,shtëpinë e kish mbi

xhade,të futur si nja  dhjetë hapa në një pyllth të vogël.Jetonte veçn

me familjen e tij dhe,mezalla,se u fut qoft dhe një ditë në

kooerativë.Për këtë,kooperativën kish qenë dhe në Tiranë dhe,pasi kish

takuar vet Enver Hoxhën,shpëtoi nga kooperativa.Ndaj dhe Arif  Grëmi

kish ardhur që ta pyeste.E priti Nasi komshinë e tij dhe kur ky i hapi

muhabetin  për Enverin,Nasi kërceu si ta kishte kafshuar

gjarpëri.-Mooos,Arif!-bërtiti Nasi.Moos,se vërtet Nasi e takoi Enverin

,por në vitin 1947.Atëherë Enveri qe astrit (artist) dhe lozte thjatro

me  mua,de,po tani është matkuar dhe  shtie çakthi.Po kafshon shokët e

tij.Ç'po kafshon,po i ha,t'u bëftë Nasi tyja.Mooos,Arif! Se kanë

kaluart

 shumë sene që mahere.Nuk të duhet Tirana,dëgjo Nasin tija! Do t'i

hapshë punë vetes.Përjashtuan Nebinë nga partia.Punë e madhe.Ore,po

shikon nga sytë seç bëhet në Tiranë ti apo jo.Gjeneralë u

pushkatauan,Mehmeti"vrau" veten,janë këmborë të rënda, Arif! I dëgjon

apo i ke zënë veshtë me dyllë.T'i them këto fjalë se të kam mik dhe të

dua të mirën:kthehu në shtëpi dhe mbylle shkarpën me gjithë djem se

këta kanë gërshërë reshperi.Mooos,Arif!Dëgjo,Nasin.Do të thyejnë dhe

këpmbën tjatër.Xha Arifi u bë tym.

Dhe me kokën mjegull u kthye në shtëpi.Aha,- i dha karar,-qy Nasi ka

mbetur si veç shokëve dhe,sado që është burrë i mirë,e ka hunmbur dhe

besimin tek partia dhe sh.Enver.Po mua më thonë Arif  Grëmi dhe do

t'ia numëroj të tëra vetëm Enverit..Çyryk jam unë,i moshuar po,do e

takoj.Dhe pastaj do të shkoj dhe t'ia numëroj Nasit për fije e për

pe.Që të tëra.

                                        *      *      *

Të nesërmen,u vesh dhe u mbath si për kurshk dhe doli në xhade.I hipi

autobuzit dhe drejt e në Tiranë.Pyeti për Komitetin Qëndror dhe,kur u

afrua atje,hasi me ushtarin rojë.Ky e orientoi nga të hynte dhe

ashtu,me këmbën invlaide,hyri në ndëretsë.Iu afrua një civil.Shkëmbeu

replika me të duke i qarë hallin.-Xhaxho,- i tha civili,- në Fier

zgjidhet çështja jote,Dha i mori duke i teguar gjithë bredhjet dhe

ankesat dhe,kur pa që nuk po ia varnin,zuri me të bërtitur.-Dua të

takoj sh.Enver unë,se kam ardhur nga ana e anës,se kështu më ka

shkruar kur u futa në kooperativë e blla... blla.Ore,do ikësh,se po

bën zhurmë dhe sh:Enver ka punë të rëndësishme.

-Do gjej pak kohë sa për Arif Grëmin ai... Ndërsa thoshte këto

fjalë,dukesh e kish ngritur zërin ca si shumë dhe një civil,pak i

bëshëm,pa erdhe ta marri hop dhe e nxorri jashtë.-Po të pashë që erdhe

prapë,-iu kërcënua,- do ta thyej dhe këmbën tjetër.

Dhe,ndërsa po kthehej nga Tirana,bluante tërë rrugës fjalët e Nasi

Meços:-Moos,Arif!Është matkuar dhe po shtie çakthi.Po kafshon

shokët.Jo po i kafshoin,por po i "ha".Aferim,o Nasi Meço,- u dha fund

mendimeve xha Arifi.Mua nuk më qasnin në fshatat dhe kërkoja shtëpinë

e priftit.-U shkreftë me gjithë bina dhe e zënët

poshtë,matkuarin!-mallkoi.

                             22 nëntor 2010