Kulturë

Baki Ymeri: Në brigjet e qenjes sonë

E shtune, 20.11.2010, 08:57 PM

Në brigjet e qenjes sonë

Nga Baki Ymeri

Ja edhe një libër i ri që del në dritë në bashkëpunim me Bashkësinë Kulturore të Shqiptarëve të Rumanisë. Fjala është për vëllimin bilingv (shqip-rumanisht), Në bregun e qenjes sime, të poetit George Peagu (Xheorxhe Peagu). Në kuadrin e parathënies, Valeriu Filimon thekson se në matriçen stilistike të krijimtarisë, autori ka si pikë burimore analogjinë. Një detaj empirik dhe, menjëherë, një transferim në përfytyrim. Zhvillimi i përfytyrimit është qoftë numërimtar, qoftë teknikë alegorizuese. Konstrukcioni morfologjik është qoftë diptik, qoftë triptik. Poeti lë të jetë i zotëruar nga lënda poetike apo ia nënshtron – përkundrazi – refleksioneve tragjike. Njeriu i poezisë së George Peagut është një poet tragjik. Ndriçimet e mëndafshta janë të natyrës së shumëfishimit të fërgëllimës së autotencititetit. Duke ia eliminuar vajtimet dashamirësisht brutale dhe me theks autobiografik dukshmërisht periferik, uni empirik i shqetsuar përfiton cilësinë dhe forcën e një uni poetik që na obligon për instaurimin e krijimtarisë së George Peagut në qarkun e pritur të vlerave të reja letrare. Për poetin George Peagu më duket emblematik vargu i Georg Traklit, i komentuar nga Heideggeri: “Diçka e huaj është shpirti në këtë botë!”

Vlerësime tjera kritike

Libri i George Peagu-t është një gëzim i veçantë. Ai ta ngulfat në shpirt atë kënaqësi të verbët, të lartë e të thellë, të cilën vetëm krijimtaria letrare mund të ta prokurojë. Është shprehja më e fshehtë e shpirtit, një humnerë e zbraztë dhe e vetmuar, e mbetur ballë për ballë vetëm me vetveten. Është shprehja e asaj ndezjeje të ëmbël e të butë, e vetë shpirtit të jetës sonë misterioze, e zënë si një zog i zbehtë që përpëlitet në rrjetat e strukturës së një lënde të ashpër e të pamëshirshme, të mrekullueshme, të pashpjegueshme e të padepërtueshme. Një fryt plot kuptime, dhe megjithatë, i pakuptuar! Një kuptim plot mençuri në botën e pakuptimtë, ky vëllim, perfekt i barabartë me vetveten, është një vepër arti, ngase, pa përmbajtur asgjë në plus, asgjë nuk i mungon. Është fryt i përpjekjeve të një jete të tërë, që është munduar derisa ka arritur të jetë i kuptuar, siç thot autori, “të dantellojë përfytyrimin e zgjedhur”. Por çka tjetër mund të jetë poezia, nëse jo madje pasqyra e pavdeksisë së ekzistencës sonë, e rruajtur përballë përjetësisë? Nmdërsa George Peagu e din, e ndjen dhe e thoit këtë, gjë që është e mjaftueshme. (Gavril Matei Albastru).

Është një lumturi estetike t’ia lexosh vargjet, aq të ndjeshme, dhe, pse jo, kaq mirë të shkruara! Është koha e pjekur e Humanizmit t’i gjeneralizojë ushtarët! Peagu është poet autentik. Ai ka libra, është njeri, dhe është i yni. T’ia publikojmë në emër të Emineskut, vargjet e tij të frymëzuara. (Nichita St?nescu). Në vargje të gjata, të rënda dhe solemne, apo në të tjera të shpirtit folklorik – poezia e George Peagut arrin të depërtojë në zemrën e lexuesit duke ia lëvizur shpirtin. (Augustin Macarie). Duke lexuar katrenet që kemi përballë, George Peagu nuk mund të dalë veçse në fitore. Është privilegj i letërsisë së kualitetit, ndërsa poezia e tij ka motive t’i gëzojë këto privilegje. (Marcel Crihan?). Në vazhdim, nga 100 poemat e shkurta po e japim vetëm një fragment, në të dy gjuhët, duke Ju uruar lexim të këndshëm.

Numai tu ai puterea s?-mi

Populezi cu a?tri

Numai tu ai dat na?tere

Acelei muzici divine care

Se aude p?n? dincolo de stele.

Tu faci Universul infinit mai frumos

Petalele tale îndreptate spre mine

M? radiaz?,

Staminele îmi las? polenul pe gânduri

A?tept s? fiu devorat.

***

Vetëm ti ke fuqinë

Të më popullosh me yje

Vetëm ti e ke lindur

Atë muzikë hyjnore që

Dëgjohet deri tejmatanë yjeve.

Ti e bën më të bukur Universin e pakufishëm

Petalet tua të drejtuar kah unë

Më rrezatojnë,

Staminet ma lënë polenin pa mendime

Pres të jem i gëlltitur.

Stai lini?tit doamne

Nu te mai cl?tina

Când sprijin

Cu bra?ele cerul.

Ai putea scutura stelele

Care, c?zând peste mine

M-ar acoperi f?r? urm?.

***

Mos u brengos zot

Dhe mos u lëkund

Kur të mbështes

Me krahë për qiellin.

Mund ti shkundish yjet

Që, duke rënë mbi mua

Do të më mbulonin pa gjurmë.

Ochiul t?u e o floare

Gura ta e o floare

Urechea ?i glezna

?i gâtul ?i p?rul

Totul.

***

Syri yt është një lule

Goja jote një lule

Veshi yt dhe noçka

Dhe fyti e leshrat

Gjithçka.

Dac? vreodat?

R?t?cesc pe ecranul

Viselor tale

Tu lasa-m? acolo

C?ci un portret

Nu cere nimanui

Nimic.

***

Nëse ndonjëherë

Degdisem në ekranin

E ëndrrave tua

Ti lermë atje

Ngase një portret

Nuk i kërkon askujt

Asgjë.

I-au aruncat în ochi

Cu cenu?a

Ce-mi r?m?sese

În piept ?i

Nu m? mai

Vede soarele

Nu m? mai vede.

***

Ia hodhën në sy

hirin

që më pat mbetur

në gji dhe

nuk po

sheh dielli

nuk po më sheh.

La ??rmul fiin?ei mele

Un astru radiaz?

Îi datorez na?terea

Îi datorez c?ldura

A?a m? înc?lzesc eu

O parte din oameni

?i toata p?durea.

***

Në bregun e qenjes sime

Një yll rrezaton

Ia kam borxh lindjen

Ia kam borxh ngrohtësinë

Kështu ngrohem unë

Një pjesë e njerëzve

Dhe krejt pylli.

Lac?tul ?i grila nu se mai v?d

În colbul de la intrare-sunt praf

Doar piramidele mai d?inuie o vreme

?i vântul mu?ca din ele

F?r? odihn? f?r? mil?

?i vine vremea aceluia? praf

Hoin?rind printre a?tri

Piatra ?i eu am fost cândva

?i voi mai fi înc? ?i înc?

Odat?

Nimic nu e mai trainic

?i mai sigur ca moartea

***

Dryni dhe brengat nuk duken

Në pluhurin e hyrjes ka vetëm pluhur

Vetëm piramidat durojnë një kohë

Dhe stuhia kafshon nga to

Pa pushuar e pa mëshirë

Dhe vjen koha e të njëjtit pluhur

Duke u endur nëpër yje

Gurë edhe unë kam qenë dikurë

Dhe do të jem ende dhe ende

Njëherë

Asgjë s’është më e fshehtë

Dhe më e sigurtë se vdekja

Un înger din cer m-a lovit

Cu piciorul, alungându-m?

Dar m-am prins în c?dere

?inându-m? deasupra pr?p?stiei

Liftul circula între cer ?i p?mânt

?i rotitele lui peste mâinile mele

Însângerate au trecut

M-am ?inut cu privirile

?i cu sufletul de

Clopotul cerului mare

***

Një engjëll nga qielli më goditi

Me këmbë, duke më flakur

Por e zura vetveten duke rënë

Duke u mbajtur përsipër humnerës

Teleferiku qarkullonte mes qiellit e dheut

Dhe rrotëzat e tij mbi duart e mia

Të përgjakura kaluan

U mbajta me shikimet

Dhe me shpirtin për

Kambanën e qiellit të madh

Pe l?ng? Tine Doamne

Trec ho?ii

Cu icoanele furate

Din templul s?racilor

Pe l?ng? Tine pe cer...

?i nu le dai

Un brânci cu piciorul...

***

Pranë Teje, o Zot

Kalojnë hajdutët

Me ikonat e vjedhura

Nga tempujt e të varfërve

Pranë teje në qiell

Dhe s’ua mëshon

Një herë me këmbë...

10.

Continente întregi se defriseaz?

De fa?? cu noi

Întru salvarea lor

Ard p?durile planetei

?i noi st?m cu mâinile-n sân

Nici un avocat nu le ap?r?.

***

Kontinente të tëra parakalojnë

Para syve tanë

Për shpëtimin e tyre

Digjen pyjet e planetit

E ne rrimë me duart në gji

Asnjë avokat nuk i mbron.

11.

Cât timp mai trebuie un cântec

?i eviden?a stelelor mai

Trebuie ?inut?, cât timp

Oamenii mai au nevoie de iubire

Mai au nevoie de hran?, de pace

Când arsenalul armatelor e în

Cre?tere ?i sursele de energie

Se reduce, departe r?mâne

Lini?tea mea.

***

Sa kohë i duhet një kënge

Dhe evidence e yjeve

Duhet mbajtur, sa koh

Njerëzit kanë nevojë për dashuri

Kanë nevojë për ushqim, për paqë

Kur arsenal ii armatave gjendet në

Rritje dhe burimet e energjisë

Reduktohen, larg mbetet

Vetëm qetësia ime.

12.

Nici o planeta nu poate

R?mâne vie-n v?zduh,

Nici un liliac nu poate

S? doarm? pe cer

Nici o pas?re.

Toate se înal?a ?i

Se întorc spre r?d?cini

Spre p?mânt

?i cum ar putea un ??ran

S? fie lini?tit în ora??

***

Asnjë planet nuk mundet

Të mbetet i gjallë në ajër

Asnjë jargavan nuk mundet

Të dremisë në qiell

Asnjë zog.

Gjithçka lartësohet dhe

Kthehet nga rrënjët

Drejt tokës

Dhe si do mund një fshatar

Të jetë i qetë në qytet?

13.

Soarele ?i ast?zi

Î?i reazem?

Razele de mine –

?i eu i le sprijin

Cu toata dragostea

Cu toata c?ldura.

***

Dielli edhe sot

I mbështet

Rezet për mua –

Dhe unë i përkrah

Me gjithë dashurinë

Me gjithë ngrohtësinë.

14.

Pe limba mea aud

Cântecul staminelor

Aud otrava meduzei

?i-aud cum se nasc constela?ii

Aud, t?rându-se timpul

A?a, departe

Aud o femeie pl?ngând

P?n? dincolo de Venus.

***

Në gjuhën time dëgjoj

Këngën e staminave

Helmin e meduizave e dëgjoj

Dhe dëgjoj se si lindin konstelacionet

Dëgjoj, duke u zvarrnisur koha

Kështu, larg

Dëgjoj një grua duke qarë

Deri tejmatanë Venusit.

15.

La doua palme sub

E ?ara norilor

E teritoriul p?s?rilor

?i dansurile lor

E spa?iul nostru

?i c?ma?a planetei

De-ici începe

Împ?r??ia gândurilor

?i leag?nul a?trilor.

***

Dy pëllëmbë nën

Atdheun e reve

Është territory i zogjve

Dhe vallet e tyre

Është hapsira jonë

Dhe këmisha e planetit

Prej këtu fillon

Mbretëria e mendimeve

Dhe djepi i yjeve.

16.

Cer gândurile dreptul la

O nou? prelungire de spa?ii –

Prea mari au crescut

Pentru spa?iul real

Vor conul de umbra

S?-l duc? spre centrul

Galaxiei M87. Acolo vor

Chipul t?u s? cupleze

Din lumini ?i umbre frumoase

P?n? acolo vor s? se ?tie

De tine

***

Kërkoj të drejtën për

Një stërzgajtje të re të hapsirës –

Për tepër të nëdha janë rritur

Për hapsirën reale

E kërkojnë konin e hijes

Ta çojnë drejt qendrës

Së Galaksionit M87. Atje duan

Shëmbëlltyrën tënde ta kurorëzojnë

Me drita e hije të hijshme

Deri atje duan të dinë

Për ty

17.

Dac? vreun gând

Î?i scap? dintre gânduri

Alergând înspre mine

Cheam?-l înapoi

Spune-i c? sunt o umbr?

Ce nu se mai aude

Iar dac? r?t?cesc

Pe ecranul visului t?u

Las?-m? acolo

Un portret nu cere

Nim?nui nimic.

***

Nëse ndonjë mendim

Të shpëton nga mendimet

Duke rendur drejt meje

Thirre të kthehet prapa

Thuaj se jam një hije

Që nuk po dëgjohet

Dhe nëse degdisem

Në ekranin e ëndrrës sate

Lermë atje

Një portret askujt

Nuk i kërkon asgjë.

18.

Spartura din pieptul meu

E cât o pe?ter?

Cât un fiord ?i

V?nturile din patru z?ri

Bat prin aceasta fereastr?

?i eu merg în continuare

Prin lume cu sufletul deschis

?i port în el grija

Fiec?rui fir de iarb?

?i lava a mai multe vezuvii.

***

Çarja e krahërorit tënd

Është sa një shpellë

Sa një fjord dhe

Stuhitë nga të katër anët

Fërshëllejnë përms kësaj dritareje

Dhe unë shkoj në vazhdim

Nëpër botë me shpirtin e hapur

Dhe mbaj në të brengën

E çdonjërës fije të kullosës

Dhe lavën e vullkaneve të shumta.

19.

Acest ?arpe prin gura sa

Se scoate pe sine -

Vulcanului asemeni.

Se-ntoarce cu l?untru–n afar?

?i merge cu coada înainte

F?când lumina cu amnarul

Pe str?zile lumii.

***

Ky gjarpër përmes gojës së tij

E nxjerr vetveten

Njësoj si vullkani

Kthehet nga brenda jashtë

Dhe shkon me bishtin përpara

Duke bërë dritë me eshkën

Rrugëve të botës.

20.

Am iubit trandafirul

?i el a îndr?znit

S? mi se urce pe suflet

Ca pe-o coloan?

?i am r?mas înl?n?uit

Ca Laocoon.

De ce–am f?cuto!

***

E doja trëndafilin

Dhe ai mori guxim

Të më ngjitet në shpirt

Porsi një kollonë

Dhe mbeta i zinxhirosur

Porsi Lakooni.

Përse e bëra!

21.

Ar fi de- ajuns

Un fir de p?ianjen

Pe care

Virusul scabiei

Ar putea ajunge

Pân? la cerberii

Olimpului.

***

Do të mjaftonte

Një fije merimange

Mbi të cilën

Virusi i zhugës

Do të mund të arrinte

Deri te drerët

E Olimpit.

22.

Arhipelagul de nori

Îl vede?i? Al meu este

Dintotdeauna

Oric?t de departe ar fi.

Aud un car trecând peste el.

Cine a îndr?znit

S?-mi calce imperiul?

***

Apo e shikoni

Arkipelagun e reve? Është imi

Gjithmonë

Sadoqoftë larg të jetë.

Dëgjoj një karrocë duke kaluar mbi të

Kush ka patur guxim

Të ma shkelë mbretërinë?

23.

Ascult?!…

Ascute-?i auzul

?i- ascult?

Pân? se-aude

Cum urc?

Seva prin arbori!

***

Dëgjo!...

Mprehe dëgjimin

Dhe dëgjo

Derisa të dëgjohet

Se si ngjitet

Lëngu në pemë!

24.

Atat? timp cât

Ies din comun,

F?r?–ndoial?

C? sunt altceva

?i-i drept s?

Mi se spun? nebun.

***

Aq kohë sa

Dal nga e përbashkëta,

Pa kurrfarë dyshimi

Se jam diç tjetër

Dhe kanël të drejtë

Të më thonë i marrë.

25.

Banchize polare

Înainteaz?

Spre coastele mele

For?ându-le,

Ca un vezuviu, inima

Le trimite c?ldura,

Topindu-le

***

Bloqe akujsh polare

Përparojnë

Drejt brigjeve të mia

Duke i përforcuar

Si një vezuf, zemra

U transmeton ngrohtësi,

Duke i shkrirë.

25.

B?jbâind,

Caut mereu

Pe întuneric ,

Pe lâng? gardul

Imposibilului.

Tot caut forme

Mijloace, solu?ii.

***

Duke e përpushur,

E kërkoj përherë,

Nëpër terr,

Pranë gardhit,

Të pamundurën.

Prore kërkoj forma,

Rrethana, zgjedhje.

26.

Bucurii inventate devreme

Imnuri anun?ate-n poeme.

În urma lumini e scrum

?i pietre uscate pe drum.

P?strate-n cutii de conserv?

Avem speran?ele-n fum

?i –avem nevoi de rezerv?.

***

Gëzime të inventuara me kohë

Hymne të paralajmëruara në poema.

Pas dritës gjendet shkrumi

Dhe gurët e tharë rrugëve.

Të rruajtura në kuti konzervash

I mbajmë shpresat në tym

Dhe kemi nevojë për rezerva.

27.

Cad frunzele câte una

?i el st? la marginea

Câmpului fluturându-?i

P?l?ria în semn de salut

Când în zare abia se mai

Z?re?te vara ?i via?a

Odat? cu care p?s?rile

Se îndep?rteaz?.

***

Bien gjethet një nga një

Dhe ai rri në brigjet

E fushës duke e valëvitur

Kapelën në shenjë përshëndetjeje

Kur në horizont posa

Shpërthen vera dhe jeta

Së bashku me të cilat zogjtë

Po largohen.

28.

Când moarta a fost

Mama mea

M-a crescut o c??ea;

Când mort a fost tat?l meu

M-a supravegheat un zeu.

Din sus venea ?i el pe la noi

?i–am împ?r?it un pahar amândoi.

***

Kur e vdekur ishte

Nëna ime

Më rriti një meçkë

Kur i vdekur ishte babai im

U përkujdes për mua një hyjni.

Dionisi vjente edhe ait e ne

Dhe e ndamë një gotë së bashku.

29.

Când speli ve?mintele

Îngerilor, iubi?o

?tiu: e lucru sacru.

Dar du-te cu ele

În alt sanctoar -

Afar?

Sub stele .

***

Kur i lan teshat

E engjëjve, të dashur

Ku ta di unë: është punë e shenjtë.

Por shko me ta

Në një vend tjetër të shenjtë –

Jashtë

Nën yje.

30.

Când trece prim?vara,

Cire?ul î?i plânge

Tinere?ea alb?

Cu lacrimi

De sânge.

***

Kur kalon pranvera

Qershia e vajton

Rininë e bardhë

Me lotë

Gjaku.

31.

Când vine poetul

Nu ?tie nimeni calea

Pe care a ajuns în cetate.

E o clipa-nsorit? de el.

?tim numai c? aduce

Un har ceresc ?i pleac?.

***

Kur vjen poeti

Askush nuk e din rrugën

Përmes së cilës ka arritur në kështjellë.

Është një cast i ndritur nga ai.

E dime vetëm atë se na e sjell

Një dhunti qiellore dhe shkon.

32.

Cât timp mai trebuie un cântec

?i eviden?a stelelor mai

Trebuie ?inut?, cât timp

Oamenii mai au nevoie de iubire

Mai au nevoie de hran?, de pace

Când arsenalul armelor în

Cre?tere ?i sursele de energie

Se reduc, departe r?mâne

Lini?tea mea.

***

Sa kohë duhet për një këngë

Dhe evidencën e yjeve

Duhet mbajtur, aq kohë

Sa njerëzit kanë nevojë për dashuri

Kanë nevojë edhe për ushqim për paqë

Kur arsenal i armëve në

Rritje dhe burimet e energjisë

Zbritje, larg mbetet

Vetëm qetësia.

33.

Cât timp s? fi trecut

De când m-am v?zut în oglinda

Cu p?rul negru ?i des

Cu din?ii albi în cununa?

Doar câteva clipe. Întorcându-m?

P?rul nins îl g?si ?i

Fata brazdat? de pluguri.

***

Sa kohë të ketë kaluar

Ç’prej se u pashë në pasqyrë

Me flokët e zeza e të shpeshta

Me dhëmbët e bardhë në kurorë?

Vetëm disa caste. Duke u ktyher

Flokët e zeza e gjetën edhe

Fytyrën e brazduar nga pllugjet.

34.

Cea mai sub?ire scoar??

A p?mântului eu sunt

?i de–aceea prin mine

R?sufl? vulcani.

Durerile ce–am adunat

Prin milenii, ies fl?c?ri

Spre cer, evanescente raze.

***

Lëvorja më e hollë

E dheut jam unë

Dhe mu për këtë perms meje

Shfryjnë vullkanet.

Dhembjet që kam grumbulluar

Gjatë mileniumeve, dalin flakëra

Drejt qiellit, rreze evanesçente.

35.

Cer gândurile dreptul la

O nou? prelungire de spa?ii

Prea mari au crescut

Pentru spa?iul real.

***

U kërkoj mendimeve të drejtën për

Një stërzgjatje të re të hapsirave

Për tepër të mëdha janë rritur

Për hapsirën reale.

36.

Vor conul de umbr?

S?-l aduc? spre centru

Galaxiei M87. Acolo vor

Chipul t?u s?-l sculpteze

Din lumini ?i umbre frumoase.

Pân? acolo vor s? se ?tie

De tine.

***

E kërkojnë konin e hijes

Ta shpiejnë kah qendra

E galaksisë M87. Atje

Fytyrën tënde ta skulptojnë

Nga dritat dhe hijet e hijshme.

Deri atje duan të dine

Për ty.

37.

Continente întregi se defri?eaz?

De fa?a cu noi

?i nu facem nimic

Întru salvarea lor.

Ard p?durile planetei

?i noi stam cu mâinile-n sân –

Niciun avocat nu le ap?r?.

***

Kontinente të tëra çpyllëzohen

Para syve tanë

Dhe nuk bëjmë asgjë

Për shpëtimin e tyre.

Digjen pyjet e planetit

Dhe ne rrimë me duart në gji-

Asnjë avokat nuk i mbron.

38.

Copil?ria mea -

În bulg?re de aur,

De care nimeni

N-are voie

S? se apropie.

Prea am pl?tit

Cu neânchipuite dureri.

***

Fëmijëria ime –

Një plis ari,

Ndaj të cilit askush

Nuk guxon

Të afrohet.

Për tepër e kam paguar

Me dhembje të paimagjinuara.

39.

Cum a? putea, lini?tit

La Masa Divin s? stau

Când peste Poarta ?i cruce

Trece un abur?

E r?suflarea lui Mircea?

Sub strea?ina Carpa?ilor

Îmi tremur? privirea

Stând singur la Masa-ucenic,

Arcul timpului cautându-l

Peste Poarta, spre Cozia.

***

Si mund të rri i qetë

Në Tryezën e Shenjtë

Kur përmbi Portën dhe kryqin

Kalon një avull apo mos

Është frymëmarrja e Mirçeas?*

Nën strehën e Karpatëve

Më dridhet shikimi

Duke ndenjur vetë në Tryezë-çirak,

Akrepin e kohës duke e kërkuar

Përmbi Portë, drejt Kozisë.

________

*Mirçea Plaku ishte bashkëkohanik i Skënderbeut.

BIBLIOGRAFI

Poet dhe prozator. U lind më 4 korrik 1939, në lokalitetin Seciuri, komuna Roshia de Amaradia, rrethi i Gorzhit (Olteni). Shkollimin fillestar e ndoqi në vendlindje, pas të cilit e përvetësoi mjeshtrinë e traktoristit, zdrukthtarit, aviatorit, duke punuar 11 vjet. Nga viti 1982 iu dedikua ekskluzivisht shkrimit. Është anëtar i Unionit të Shkrimtarëve të Rumanisë nga viti 1983, i përjashtuar më 1984, i ripranuar më 1994. Vepra letrare: Peshore (poezi), Editura Litera, Bukuresht, 1978; Antena galaktike (poezi), Ed. Albatros, Bukuresht, 1985; Interyje (poezi), Ed. Eminescu, Bukuresht, 1997; Kujtime nga bota tjetër (prozë e shkurtë), Ed. Perpessicius, Bukuresht, 2006; 222 katrena (poezi), Ed. Perpessicius, Bukuresht, 2006, Relacion i ndaluar, Ed. Arefeana, Bukuresht, 2009, Fituesi nuk merr asgjë (vëllim bilingv, rumanisht-shqip, Bukuresht, 2009). Për krijimtarinë e tij kanë shkruar kritikë dhe eseistë eminentë të letërsisë rumune. Bashkëpunon me një numër të konsideruar revistash letrare, duke qenë i përfshirë në 34 antologji poetike, në rreth 25 almanakë të revistës Rebus dhe revistave tjera, me prozë të shkurtë, poezi formash të ndryshme, epigrame etj. E ka patur lektor shkrimtarin e famshëm rumun me origjinë shqiptare, Viktor Eftimiu (1967), dhe është i përfshirë me vargje në gjuhën shqipe në antologjinë Magjia e fjalës (Bukuresht, 2009), si dhe në veprën e Serban Al. Doru Scriitorii gorjeni/ Shkrimtarët gorzhenë (Fije fjalori), Ed. Ager, Tërgu Zhiu, 1998, fq. 113-114.

(Vota: 9 . Mesatare: 5/5)