Poezia "Për burrninë zamadhe të shekujve që vijnë" u shkrua në vitin 1931 në sfondin e një krize të revoltës shpirtërore të poetit, që shpërtheu për shkak të persekutimit të tij. Me këtë varg, poeti përpiqet të mbrohet nga shekulli i ujkut, si mburojë, duke mos kuptuar ende se armë të tilla mbrojtjeje i thyen totalitarizmi stalinist...
I vetmi gëzim për mua, si i mërguar që jam, është dita kur e mbaj frymën në "Starbucks" se jo vetëm do pi një ekspres, por vetëm atje takoj edhe të njohur.Se këtu, ku jam, në San Petërsburg të Floridës, po nuk pate kokë e makinë, atëherë, ëhë, mbetshë me shëndet se nuk ta ka ngenë njeri që të merret me ty.Po dole, je me fat...
Tirona është e tillë, kaq unike në çdo nuancë të shumanshmërisë së qytetarisë së saj, saqë të gjithëve pa përjashtim, na bën të ndihemi bij të saj, qoftë nëse, si stërgjyshërit e mi, katër breza më parë, kemi ardhur në këtë qytet të bekuar njerëzish të butë, të ëmbël, mikpritës e shpirtmirë, kur ajo do të shpallej kryeqytet nga patriotët...
Në poezi ka më shumë jetë se jeta jonëmë shumë jetë se të mbjellat e një stinemë shumë jetë se një ditë e bukur, dhemë shumë jetë se një e puthur dashurie Magjia fjalës në poezi është e veçantëat´se kam lënë anash dhe as të harruardisa poezi të mia më parë kanë qenëkëngë të kënduara, e tregime shqiptare...
Aty pas vitit 2000, u njoha me tempullin dhe orakullin e Dodonës, me madhështinë e tyre në botën e antikitetit. Që nga fusha e betejës në Trojë, Akil Pelindi iu drejtua me lutje tempullit të Dodonës, kurse Odiseja do të vepronte sipas këshillave të orakullit, kur të kthehej në Itakë. Enea i Trojës, para se të hidhej në Itali, erdhi në Dodonë...
Tili, siç e thirri më pas vajza e sallonit të bukurisë, me emrin e të dashurit të saj të emigruar e të harruar prej pesë vjetësh, befas u rebelua duke i lënë të gjithë pa mend…Kalova rininë këtu si mos me keq, në këtë vitrinë të pluhurt, pa ma varur askush. Këto bukuroshe që shesin plaçka apo u bëjnë paruke zonjushave në kthinën matanë, u buzëqeshin...
E njoh poetin e këtij qyteti,jemi takuar 3 herë,ndërkaq qyteti tani është bërë i poetit,mund ta gjesh gjithandej...Herën e parë e pashë, kur unë do të vdisja, herën e dytë: po vdiste një kohë e unë po dilja nga ferri,herën e tretë: unë isha pakëz i gjallë dhe ai pakëz i vdekur...
Do të them, pra, se pasi dëgjova rrëfimet e të gjithëve e pasi celebrova Meshën e orës së mesditës, qëndrova në këtë fshat deri afër mbrëmjes, duke u lutur dhe duke i lutur këta njerëz, që janë më të fuqishmit e këtij fisi, që të shfuqizonin disa ligje ose zakone dhe t’i zëvendësonin me të...
"Janari i përflakur, dhimbje fisnike", është emërtuar Akademia përkujtimore, kushtuar Presidentit Rugova, në 18 vjetorin e amshimit. Skenari i menduar mirë dhe paraqitja skenike domëthënëse. Janë heronjtë e janarit, në mes tyre ikona e pavarësisë, Presidenti Rugova...
Shtëpia e Kulturës “Abdulla Krashnica” në Preshevë organizatore e këtij koncerti me një titull të madh, të ashtuquajtur Dita e Plisit të Bardhë e reklamon me të madhe se në Preshevë për herë të parë organizohet koncerti Dita e Plisit të Bardhë nga Ansambli në fjalë dhe se nëpërmjet këtij koncerti të këngëve dhe valleve popullore...
Duke udhëtuar në faqet e librit, bindemi se autori është vëzhgues i hollë, pasi gjetjet dhe problematika e shumta, tregojnë se Romeo Lazaj, hyn në letrat shqipe me bindje dhe kurajë për t’i thënë gjërat troç, ashtu siç i ndjen, ashtu siç janë, pa zbukurime letrare apo ngjyra ylberi...
Mund të ishim të parët në çdo qasje progresi, por zgjodhëm të ishim të parët në mohimin e Zotit. 6 shkurti i vitit 1967, Enver Hoxha mbajti fjalimin ”Revolucionarizimi i mëtejshëm i partisë dhe pushtetit”, me të cilin filloi lufta kundër ”ideologjisë fetare” e ”zakoneve prapanike”. Nisi kështu një nga etapat më të errëta të diktaturës komuniste...
Brahim Avdyli që në paraqitjen e tij të parë, në fundvitet shtatëdhjeta ka zgjuar kërshërinë e lexuesit, por edhe të kritikës letrare posaqërisht për frymën e re poetike që solli në poezinë shqipe. I ardhur nga një provincë e thellë rurale me meritë arriti të futet tek shkrimtarët më të rëndësishëm të viteve ’80, për t’u ngjitur bindshëm në horizontin e madh...
Dy vjet pa ty, NënëLotin derdh në këngë.Qaj pa lot përbrendaSa më dridhet zemra... Unë në Tërbaç përsëri do të shkojPo kush do të më presë me krahë hapur,“Erdhe, a të keqen!”, kush do të më thotë,Iku trimëresha me stuhi brengash matur …
Vaçe Zela, “Artiste e Popullit” dhe këngëtare me famë të madhe gjatë periudhës së diktaturës komuniste. U zbulua rastësisht në moshë të re në Lushnjë. Kishte një zë të jashtëzakonshëm. Këngët e saj në vite mbeten popullore dhe të preferuara nga publiku. Vaçe Zela mbetet "Zëri" i jashtëzakonshëm që mbushte me energji skenat shqiptare...
Më parë se ta njihja Don Ndue Gjergjin, i njoha vendlindjen në Kosovën tonë, tej në Stubllën e Epërme të Vitisë, një vend i blertë, me kisha dhe peizazhe plot diell, vërtet si të krishterta, kështu m’u duk, një qetësi peshpëritëse…
Të gjithë ikin një ditë, ashtu siç zgjolli dhjetë vite më parë, e magjishmja e traditës sonë të këngës, Vaçe Zela. Ajo që mbetet pas është çfarë do të skaliste me shkronja përjetësie shkëlqimimin prej ylli të veprës, atë sublimitet të shpirtshëm që ju mëkua gjeneratës si një ambroz perëndish...
Që ta njohësh luftën, në të vërtetë, duhet ta kërkosh nën lëkurën e viktimave dhe në sytë e ushtarëve.Ushtarët e penës letrare të Gani Mehmetaj, janë edhe viktima. Viktima të një kauze artificiale. Therorë të një shteti artificial në gremisje...
Hyrja në një qytet ose në një qytetërim, të shumtën e herëve nis nga periferia. Brendinë e çdo bërthame Enigma e Madhërishme e Natyrës gjithnjë e ka mbështjell me cipën e saj, jo të njëtrajtshme, ku më të hollë e ku më të trashë. Ndodhitë e shkruara dhe të imagjinuara njerëzore janë brenda realitetit, por gjithnjë...
E mora lajmin e trisht të ndarjes nga jeta të Albi Brahushës, mikut të vlertë dhe zelltarit të përkushtimeve të cilësishme krijuese, përmes Facebook. Mu desh ta lexoja dhe ta rilexoja njoftimin e Bashkisë Shkodër që ta besoja se nuk është më mes nesh “Sokrati” i atyre viteve të pështjellimta, kohë ku ne kërkonim vetveten...
