Atë mund ta takosh kudo në Shkodër, dhe e ke të garantuar se, njohur-panjohur, ti flasësh, ai është i gjithi aty, sy përtej ca xhamave të trashë dhe veshë që kapin çdo sinjal. Me vështirësinë e të folurit rrjedhshëm, që është gjithashtu pjesë e profilit të tij, ai u ofron falas humor të...
Ata kthehen nga qindra vite rrugë në përjetësi, rivijnë për të qenë pjesë e së sotmes, për të kthyer kohën pas dhe për të zënë vendin e merituar edhe fizikisht, në tokën, shpirtin, zemrën dhe kujtesën e kombit. Vijnë ne statuja, vijnë në art, vijnë të gjallët, sepse ata ishin, janë dhe do të jenë përgjithmonë në etjen e e shqipes për dritë...
Sot, Roza Anagnosti mbush 82 vjeç, një moshë që në rastin e saj nuk matet me vite, por me dritë. Me dritën që ajo solli në ekran, në skenë, në kujtesën dhe ndjesinë kolektive të artit shqiptar, të atij arti, i cili pavarësisht trysnisë ideologjike dhe diktatit të mbikqyrjes, mbeti i madh, sepse...
Morea, gadishulli i lashtë i Peloponezit, nuk është thjesht një toponim gjeografik në hartat e Greqisë së jugut. Ajo është një kujtim i gjallë në ndërgjegjen e kombit shqiptar, një copë e humbur e Arbërisë që vazhdon të jetojë në rrëfimet, në këngët dhe në gjakun e bijve të saj të shpërndarë nëpër botë...
Historia e Marie Tucit është e denjë për çdo vullnet të devotshëm të besimit dhe mirësisë, përkushtimit dhe sakrificës. Jeta e saj në dhurimin e zemrës asaj që besonte, ishte e larë në dritën e hyjshme të bekimit. Fundi, fundi i saj është i pagjasë, ngjethës, ishte një vepër e pamëshirshme e...
Vdekja e nënave nuk është thjeshtë këputja e një prej lidhjeve hyjnoren të tokësores sonë, e asaj në themel të së cilës ngrihet e ngulmët madhështia e sfidave tona.Ndarja e përgjithmonshme me nënat është shumë më shumë, është humbja graduale dhe e pamëshirshme me modelet e idealizuara të gruas, që...
Ka diçka të shenjtë në mënyrën se si një grua e mban botën mbi shpatulla, jo si mit, por si përditshmëri e heshtur. Ajo është fillimi dhe përfundimi i çdo fryme, drita që mëkon, forca që duron, heshtja që krijon. Në të rrjedh një fuqi që nuk ka nevojë për zë të lartë, sepse shprehja e saj është vetë...
Ka njerëz që e kalojnë jetën pa zhurmë, pa kërkuar asgjë për vete, dhe megjithatë, bëhen pishtarë që ndriçojnë errësirën e kohës së tyre. Një prej tyre është Kardinal Ernest Troshani (Simoni), një emër që sot, në 97-vjetorin e lindjes, qëndron si një monument i heshtur i qëndresës shpirtërore, i faljes dhe i dashurisë së pakushtëzuar për Zotin dhe njeriun...
Mëshira, bujaria, altruizmi, zemërbardhësisë; nga gjeste humanitare kanë marrë atributet e spektaklit tragjik. Individë, grupe dhe emisione televizive po pasurojnë deri në më të pështirën manifestim, butaforinë e bamirësisë dhe spektaklin e turpit. Po lind kështu shteti i mizerjes, shteti i së drejtës për ta...
Historia e Mata Hari-t është një prej atyre rrëfimeve ku realiteti dhe legjenda ndërthuren aq ngushtë, sa është e vështirë të ndash gruan nga miti, njeriun nga simboli. Ajo, valltarja ekzotike që mahniti Europën me misterin e saj lindor dhe i bëri burrat më të fuqishëm të kontinentit të...
María Corina Machado është një figurë kyçe e opozitës venezueliane, e njohur për angazhimin e saj të palëkundur për demokraci dhe të drejtat e njeriut. Në tetor 2025, ajo u nderua me Çmimin Nobel për Paqen për punën e saj të palodhur në promovimin e të drejtave demokratike dhe përpjekjet për një kalim të drejtë dhe paqësor nga diktatura në demokraci...
Një fitore që tejkaloi kufijtë e një ndeshjeje futbolli, që u bë këngë, lot, fluturim dhe dritë. Mbrëmja e 11 tetorit 2025 do të kujtohet gjatë si nata kur Shqipëria u përqafua me lavdinë, kur zemrat shqiptare në çdo cep të botës rrahën në një ritëm të vetëm kuqezi. Në “Gradski Stadion Dubo?ica” të Leskovcit, përballë një publiku armiqësor...
... sepse vetëm dashuria mund të na tregojë se çdo gjë në jetë merr kuptim nga dashuria dhe vetëm ajo.... sepse duke dashuruar mësojmë se sa të rrezikshme janë urrejtja dhe smira, inati dhe përbuzja, të cilën nuk i mundim dot me asgjë, veçse me shpirtin ngadhënjimtar të dashurisë...
Një rrugë që na shpie te kujtesa dhe nderimi shkruhet në hartën e të sotmes së Parisit të legjendarëve. Një shteg që na udhëprinë në dimensionin e një të drejte krenarie dhe mirënjohje, na rrëfen botën e dijes dhe kulturës, si pjesë në të cilën ne kemi të skalitur kujtesën e përgjithmonshme...
Në këtë fotografi të rrallë, e cila ngjiz në vete frymën e një epoke të ndërrimit të botëve, shfaqet Liqeni i Shkodrës si një arterie e gjallë, ku pulson fryma e komunikimit, e tregtisë dhe e mbijetesës. Është viti 1920, një kohë e ndjeshme për Shqipërinë e sapodalë nga periudha e turbullt...
Me një palë dylbi dhe një fletore shënimesh, Dr. Jane Goodall udhëtoi nga Anglia në xhunglën e Tanzanisë në vitin 1960 në moshën 26 vjeç për të studiuar shimpanzetë. Ajo që mësoi ndryshoi mënyrën se si bota i shihte primatët.Më 1 tetor 2025, bota humbi një nga figurat e saj më...
Ligjësitë e jetës në rrafshin ndjesor nuk kanë qenë kurrë të buta me ne. Shpesh na e bëjnë të vështirë të gjejmë përshkueshmërinë e duhur të qenies sonë në marrëdhënie, në pritshmëri, në zgjedhje. Jeta nuk është një çast i vetëm, por një varg shkreptimash; dhe mjafton një prej tyre për të...
E deshti Migjeni Shkodrën, dhe s'drashti tue i dhan njaq dashni e adhurim, njaq amëlci e idhnim, njaq andrra dhe gazmim, anipse t'vdirun prej lëngimit të tuberkulozit qi e përndoqi, e vdekjes qi e ndau prej vargjeve t’tij t’vetëtimshmë, e njatij shpirti fort t’dhembshun...
Ti nuk e di, as... ndoshta nuk ke për ta marrë vesh kurrë, megjithatë, vetëm ti mundesh të ma thuash, se nëse të mendoj mëkatoj, ose jo?Sepse, siç mund të ta kenë thënë edhe ty, mëkati është trazim i shpirtit dhe lëndim i zemrës, siç është shpërthim...
Në vitin 1945, me garanci nga qeveria komuniste, u kthye në Shqipëri dhe filloi punë si mësues. Por u arrestua më 15 maj 1947 dhe iu nënshtrua torturave çnjerëzore për gati një vit. Akuzat ndaj tij ishin politike, të pabaza dhe të motivuara nga hakmarrja ideologjike...
