Halim (Shaqir) Spahiu (1897-1946), lindi në Gjakovë, në një familje me tradita atdhetare. Atdhetar që gjithë jetën e pasurinë e vuri n? shërbim të çështjes kombëtare. Ndihmoi materialisht LNÇ-në, u zgjodh kryetar i Këshillit Nacionalçlirimtar (KNÇ) të Rrethit të Prizrenit dhe anëtar...
Më falë ItakëQë të rrëfeva ëndrrënDhe drithërimën e funditNë prag të pranverës Më fal për të pabëratQë u desh ti bënimE si bëmë dot...
Aty pranQetësiDhe për një fije flokuÇmenduria të rritet në gishta Si nuk ditëm njëherëNe të mos jemi neE bari të rritet në lëkurat tona Të ëndërronim vertikalishtPa hy fare në ëndërr...
Pas vitit 1945, Kosova përsëri u robërua. Shqiptarët, vendosën të qëndronin dhe të rezistonin. Edhe më tutje në rend të obligimeve historike mbeti obligimi dhe qëllimi suprem i lëvizjes ilegale-çlirimi i trojeve të mbetura nën sundimin e huaj dhe bashkimi i tyre me shtetin amë...
Me bo vaki sonteMe i qel sytë nata para koheQoftëlargut do të zihet frymaNë ëndrrën tonë të fjetur Me bo vaki sonteLëkura copë-copë të bie nga shtatiGjaku të rrjedh si kruaMe duart tona të lodhuraTë heqim ndryshkun nga udhët...
Uh, bre.Çfarë ëndërr e rëndë, kjoKurrë nuk mund të besojaSe një ditë,Bash me muaMortja do hedhë valle Më thanëTë gjitha rrugët u mbyllënDynjaja pësoi kataklizëmLulëkuqet më qanin në gishtaUnë,Edhe më tejHaja thonjtë e gurtëNë kohen beronjë...
Sot, kur po përkujtojmë përvjetorin e 145, të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, besoi se të gjithë shqiptarët kudo që janë, me mirënjohje i japin vendin e merituar kësaj ngjarjeje kulmore, historike dhe aktuale. Dhe, se, s’ka dyshim, se LSHP, në historinë e popullit shqiptar, përbën...
Fillimisht desha të them se autori i librit, Dr. Mustafë Haziri, para pak ditësh më thirri në telefon dhe mu lutë që të shkruaja disa fjalë për librin e tij që e kishte përgatitur për botim. Megjithëse isha tepër e zënë, por pranova, se tema e punuar edhe si punim doktorate në dorëshkrim (ngase isha anëtare e...
Më kishte tregua gjyshja shumë-shumë më herët, se si kishte ardhur deri te një konflikt i vogël për herë të parë në jetën e tyre, në mes babit tim dhe gjyshit, respektivisht burrit të saj. Më thoshte, kjo ka ndodhur për herë të parë dhe për herë të fundit në mes tyre dhe mu atëherë kur ke lindur ti. Vetëm njëherë më kishte...
Rëndom ajo ishte e buzëqeshur dhe me plotë hirësi, por kohëve të fundit, disi vëreja një lodhje dhe një zbehje vjeshte të vonuar. E shikoja vjedhurazi në fytyrë, sytë e saj të zinj kishin humbur shkëlqimin e dikurshëm, pastaj edhe ajo grimë fytyre që i kishte mbetur, kishte filluar ti vyshkej dhe dal nga dal po merrte...
Ajo qëndronte e shtrirë në shtratin dysh. Me të madhe djersitej dhe gati-gati nuk dinte asgjë për veten. Asgjë nuk i kujtohej se çfarë i kishte ndodhur, ama bash asgjë. Vetëm si në ëndërr dëgjonte jehun e telefonit që i bëhej se vinte nga kati i parë i shtëpisë. I bëhej se ai telefon cingëronte pandërprerë. Dhe kishte...
Nuk më besohet... jo... jo, kjo që thua ti, nuk mundë të jetë e vërtet. Këtë që po e tregon tani, më tepër mundë të jetë ndonjë ndodhi nga fantazia e jote e bujshme e një njeriut të moshuar... më falë-ë, se sa realitet . E di... më fal, e di se e ke vështirë-ë, e di se si te gjithë ne... edhe ti ke kaluar muaj të rëndë, por tani..
-Kush je, më trego kush je ti, dhe nga të njohë unë... – këto fjalë i përsëriste nëna për të satën herë të cilat iu ishin ngulitur thellë në memorien e saj. Këto fjalë i përsëriste vazhdimisht, si refren të lodhur të ndonjë lipsi, duke më shikuar paturpësisht, ngultas në sy. Nganjëherë më merrte dorën e më përkëdhelte...
Në flokun e nënës simeKaherë ka rënë borëBuzëqeshja në fytyrë si relikt i ka mbeturNë pasqyrë rrallëShumë rrallë shikohetThotë se pasqyra e përqeshShoqet i numëron në gishtaFjalëpakë është me fëmijëtQudiEdhe përrallat i kanë sosur Fustanet e shumta i ka falurDisa po i zvogëlohen gjatë natës...
Mezi ika nga një ëndërr e keqe mbrëmëQë më mbylli gojën, kënd nuk mund të thirrjaFrikohesha se do mbyteshim në stuhiKëmbët sa një trohë më kishin mbeturNuk mund të vrapoja nga ëndrra e ligë Flokët fije-fije më shkonin luginësHijet e zeza luhaja ndërtoninThonjtë e këmbëve më hanin lëkurën...
Presioni, dhuna e terrori serbe ndaj shqiptarëve në përgjithësi, e i atyre të Kosovës në veçanti, ka rrugë të gjatë, laramani të shumëfishtë veprimi e forma të veçanta aplikimi, gjithnjë duke iu përshtatur rrethanave të mundshme të zbatimit. Në këta shekuj të gjatë, shqiptarët përjetuan dhunë politike, dhunë shpirtërore e dhunë...
Druaj se një ditë dot më bien flokëtTë zeza futë si kujtimet që çaraveshenE më qanë në prehër dita në të sosur Dhe, ende frikohem se një ditëUdhët do më bëhen tërkuzëE nuk i zgjidhë as fati i pafat...
Deri sa shfletoja librin “Kontributi i femrës në luftën çlirimtare të Kosovës në Kaçanik dhe Han të Elezit (1998-1999)”, të autorit Hajrush Kurtaj, veten e ndjeja të zënë piskë dhe memoria e stër ngarkuar, u kthye mbrapa për njëzet e tëhu vite. Një epokë e tërë më doli para syve...
Sot,Duke ecur rreth ShatravanitDikush më thaZonjë, e shikonSe as PrizreniNuk është si dikur Gur mbi gurKujtimet vijën nga baladat Sokakët janë ngushtuarSi hartat e atdheutAtje në theqafje...
Pas Marrëveshjes së Mukjes, ndaj Ballit Kombëtar, si forcë politike kombëtare zhvillohet një fushat komprometuese, duke e akuzuar drejtpërdrejt si bashkëpunëtore të fashizmit, dhe pas kësaj lindi nevoja që krerët e saj të mblidhen dhe me ndihmën e misionarëve diplomatik të shërbimeve...
