Blerim Rrecaj: Çaste me ty

Blerim Rrecaj

ÇASTE ME TY

Sytë në qiell

Qielli si livadh i pjerrtë me mjegull

A si një shtrat dhome

Shtëpie bujtine hoteli

Mbuluar prej resh

Si me një çarçaf të vjetër

Të cilin pritet ta ndërroj dielli

Derisa ecim nëpër një trotuar të qytezës

Shohim shiun

Shohim pikat e shiut të shumëpritur

Që fillojnë të zbresin si alpinistët

Nga maja malesh me ndihmën e litarëve

Syndritur e me mallëngjim

Afrohemi te derë vetëhapëse

Se në të troket ky ylber

Duke i rënë harkores së hekurt

Të dyerve të drunjta  diku

Te një truall e te një shtëpi e vjetër

Çaste qetësie

N'verandë t'ëmbëltores

N'dhomën e bardhë pa tavan

Më xixëllima yjesh

Zbriti qetësia ngadalë

Si një nuse nëpër shkallë

Me kostum tradite

Të bardhë e me ar

Me tabak në duar

Sa e mbuloi tërë terrin e natës

S'dijmë ç'të shijojmë më parë

Në këtë orëmirë

Këto çaste heshtjeje

Një kupë akulloreje

A limonadën

Çfarë merr era

Pasditë me vapë vere

Çfarë i bëmë kësaj ere

Që me vete

Do të na marrë fjalët

Do na fshijë kujtimet

Do na i djeg çastet

E ka seriozisht

Kjo erë e ngrohtë

A do me ne të tallet

A do bëjë veç pak humor

Për të na parë buzëqeshjet

Nën hije

E zëmë hapësirën

Që bëhet e jona

Gjelbërim përreth

Si të ishim diku në një mal

Mbi tavolinë avuj të bardhë

Nga filxhanat ngjiten lart

Dhe kokrra sumbullash kristali

Të ujit mineral

Pos tjerash

Në verandën e bufesë

Së Radio Kosovës

Te fontanë e saj

Trumcakë pëllumba e korba

Pijnë ujë me rend

Sikur të merreshin vesh

Pranë e përballë nesh

Pos tjerash edhe

Një copë hapësire e heshtur

E barit të tharë ngjyrëartë

Të prerë si flokët

Të kositur si kujtimet

Mbi kokë qiell i hirtë fresksjellës

Sërish

Sërish zëmë një hapësirë

Pa-prit e pa-kujtu

Si të tjerët që kanë zënë

Këtej e këtu

Në këtë natë fundkorriku

Biseda bashkatdhetarësh

Gjallërojnë vendbukurin tonë

Era endet e lë gjurmë të dukshme

Nëpër gjethe të gjelbërta gjethesh

Ky vrap fëmijësh

Përherë frymëzues

Edhe një verë e ëmbël

Për t'u mbajtur në zemër