Meti Rexhepi: Shkallareve të gruas

SHKALLAREVE TË GRUAS

Mehmetali REXHEPI

tambli i shteret

por burime të ëmbla i rrjedhin

*

si ta lësh pa e prekur me dorë të lirë

lëkurën petë tambloreje e shtrirë

*

në çdo zonë të prekjes

jargët e ujkut dhe avujt e zemrës

*

hyre në orbitën e saj magnetike

thuresh prej ibërshimesh të fshehura të asaj grishje

*

harrove se edhe ti je një yll

porse rrezet tua t`i kishte përpirë

*

shpinë për shpine dhe

t`i lexonte të lajthiturat ëndërrime

*

në kaltërsinë e mesditës

seç ta derdhte breshërimën e vranësirës

*

ngjiteshe relievit epshor bjeshkës për bri

vrik t`i ndillte vetëtimat rrufetë e rrebeshet me stuhi

*

shih të mbjellat e tua si t`i shkretuan

breshërimë dhe epshi i saj që s`frenuan

*

duar nektari pemë e gjallë

syrrushe e zezë syrrushe e bardhë

*

gji i qetë i detit të jetës

liman anijesh të molisura për spirancat e prehjes

*

thellësinë e gruas prej deti

asnjë pushtues zemrash nuk e preku

*

ajo ngërthen enigmën jo për sot

zbërthen ngjyrat për stinë e mot

*

Petrarka Serembe e se cili tjetër

prore mbetën të etur fund-ëndjen e gruas për ta gjetur

*

pas secilës veshje solemne

prirje t`i takonte edhe një zemre

*

sheshit e përmes zemrës shigjeta e shikimit më përshkoi

rrënjës katrore të marrëzisë një kllapë të vardisjes i ofroi

*

sajon brymë për pemën e zilisë

mburojë për të helmatisurën shtizë

*

ruaju mllefit të saj të parë

pendesën e tretë fare lehtë mund të ta falë

*

e ke fyer sedrën dhe heshtjes i vure pikë

karikaturën ta varë pikërisht në orën tënde të ligë

*

në lozën e saj ngjizet fara e rrezeve të gjenisë

e tokës avullore e dashnorit diellor apo e Hyjnisë

Nga libri: VETULLAT E MAJËBORËS; Lena, Prishtinë, 2021

Gjilan, 31 gusht 2019