E premte, 29.03.2024, 05:16 AM (GMT)

Editorial » Sidheri

Elvi Sidheri: Letra e fundit para rënies heroike e Kristo Bagerit drejtuar të atit, Josif Bageri

E marte, 08.06.2021, 08:21 PM


Letra e fundit para rënies heroike e Kristo Bagerit drejtuar të atit, Josif Bageri

Ekskluzive nga Elvi Sidheri

Të gjithë kemi dëgjuar për patriotin e shquar nga rajoni i Rekës së Epërme në Maqedoninë e sotme, Josif Bageri, njëri ndër veprimtarët më të shquar të Kolonisë Shqiptare të Sofjes, poet e botues i një sërë botimesh në gjuhën shqipe, i cili vijon të merret si shembull i gjakut shqiptar në këto vise malore të Maqedonisë, ku dikur pati banuar një popullsi autoktone shqiptare e fesë ortodokse, tanimë pjesërisht e asimiluar apo e shpërndarë gjetiu me kalimin e viteve.

Pakkush ndërkaq është thelluar në një tjetër pjesëtar të familjes Bageri, pikërisht djali i Josif Bagerit, i quajtur Kristo Bageri, i cili do të binte heroikisht në luftë me pushtuesit turq në datën 21 Prill të vitit 1906, si pjesë e çetës komite të prirë nga vojvoda bullgar Bobi Stojçev, në fshatin Lugunci në rajonin e Velesit.

Pikërisht dhjetë ditë përpara se të vritej në fushën e betejës, i goditur për vdekje nga plumbat e bashibozukëve turq, Kristo Bageri i shkruan të atit, Josif Bageri, një letër sa prekëse, aq edhe krenare e plot zell e vetëmohim patriotik, ku shpjegon arsyen përse ka rrokur armët për të çliruar truallin e tij atëror nga pushtuesi turk, duke ia kushtuar sakaq luftën dhe flijimin e tij të afërt, pikërisht veprës madhore në shërbim të çështjes shqiptare, të babait të tij.

Më poshtë përkthimi në gjuhën shqipe i kësaj letre, të sjellë nga versioni i botuar në gjuhën bullgare në një gazetë të kohës:

“Ati im, zemra ime digjej për liri.

Për mua gjithçka ishte zhytur në mugëtirë dhe terr kur e shihja çehren e përgjakur të Maqedonisë.

Kjo gjë më pati shtyrë ta përqafoja luftën kundër turqve të pashpirt.

Gjithçka që unë bëj, është pikërisht pasojë e veprimtarisë tënde të përkushtuar për çështjen shqiptare.

Qysh në fëmijëri pata përfytyruar një tablo të bardhë, ku përkundër rrethanave natyrore, qenë shkruar ato fjalë që përditë dëgjoja të shqiptoheshin përreth meje vazhdimisht.

Ishte kjo shprehje: “LIRI A VDEKJE”

Duke qenë i edukuar me këtë frymë, nuk mund të bëja dot asgjë tjetër veçse ta pranoja fatin tim dhe t’ia nisja luftës për lirinë e Maqedonisë tonë të bukur.

Ti, ati im, shumë shpesh më pate treguar mua, se qysh në kohë të lashta, Maqedonia dhe Shqipëria krah për krahu kishin ngritur krye duke luftuar kundër sunduesve të tyre politikë, gjithmonë duke e ndihmuar njëra-tjetrën kështu.

Për këtë shkak, duke i pasur përherë në mendje fjalët e tua kuptimplota, erdha në këto vise të jap jetën time për hir të lirisë të fqinjës tonë, Maqedonisë.

Nëse po bëj diçka të mirë apo të keqe, kjo gjë mbetet të gjykohet nga brezat e ardhshëm në secilin prej këtyre viseve të robëruara.

Në mbyllje të asaj që dua të them, ati im, të nxis të vijosh të punosh për hir të lirisë së Shqipërisë, njëlloj siç ke punuar gjer më tani.

Vetëm në këtë mënyrë dikur Shqipëria do të ngrohet nga rrezet farfuritëse të lirisë së bukur dhe të ëmbël.

Biri yt: Kristo”

Letra e mësipërme, që përjetëson flijimin heroik të këtij djaloshi shqiptar të rënë në fushën e betejës kundër pushtuesit disashekullor turk, na shpërfaq edhe më qartësisht frymën e paepur patriotike dhe vrullin atdhetar që Josif Bageri pati përçuar edhe në familjen e tij, duke e mbrujtur të birin, Kriston me idealet e lirisë dhe luftës gjer në pikën e fundit të gjakut për çlirimin e trojeve amtare.

Kjo dëshmi gjithashtu na tregon se dikur popujt e shtypur në këto vise, shqiptarë e maqedonas/bullgarë, patën ngritur armët bashkërisht për liri, ideal për të cilin radhazi dhanë jetën at e bir, Josif e Kristo Bageri në vitet 1906 e 1915.



(Vota: 33 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:

Artikuj te tjere

Elvi Sidheri: Një botim i çmuar për historiografinë shqiptare Elvi Sidheri: Aventurieri arbëror i shekullit XVI që sundoi brigjet e largëta të Indisë Elvi Sidheri: Anton Nikë Berisha - Krijues i mirëfilltë i letrave, që jeton me letërsinë dhe për letërsinë Elvi Sidheri: Vargjet e para në spanjishten mesjetare kushtuar Gjergj Kastriotit Elvi Sidheri: Gjenerali me origjinë shqiptare nga Shkupi që shpëtoi të krishterët e Stambollit Elvi Sidheri: Botohet “Qasje Artit Poetik” të Aristotelit, me shqipërim nga profesor Anton Nikë Berisha Elvi Sidheri: Dy Pjetër Bogdanët e mesjetës së arbërorëve dhe bullgarëve Elvi Sidheri: Familja Radovani dhe krerët shqiptarë të Kishës Katolike në Bullgarinë mesjetare Elvi Sidheri: Komitët shqiptarë në foto dhe dëshmi të panjohura të fillimshekullit XX Elvi Sidheri: E vërteta e munguar e vrasjes e mitropolitit të Korçës, Foti Kalpidis në vitin 1906 Elvi Sidheri: Intervistë me Entela Binjakun Elvi Sidheri: Intervistë me artistin Zoran Kardula Elvi Sidheri: Intervistë me gazetarin sportiv dhe shkrimtarin spanjoll José Manuel Puertas García Elvi Sidheri: Komitët e harruar shqiptarë të luftës për Maqedoninë Elvi Sidheri: “Jehu i Përjetësisë”, ose përçimi i trashëgimisë më thelbësore të veprës dhe jetës së At Zef Pllumit Elvi Sidheri: Rrush e dhelpra (metaforike e jo vetëm) Elvi Sidheri: Vlora, dikur qendër e hebraizmit në Mesdhe Elvi Sidheri: Aleksandër Molosi, njeriu që ngjizi madhështinë e Epirit të lashtë Elvi Sidheri: Memento për një kolos Elvi Sidheri: Rrota e Ujit, një shtjellim i rrallë i të kaluarës kosovare

Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora