Valbona Hadri: Loti në syrin e së bukurës

Valbona Hadri

LOTI NË SYRIN E SË BUKURËS

Erdhi e pastër si lot fëmije,

e bukur si gjithnjë fluturake,

fytyrë ëmbëlake,buzëqeshje e hapur dalë nga ngrohtësia e rrezeve deportuar nga këndi i vendqëdrimit të saj.

Rjeti valëzues lozonjar

ndiqte lëvizjet e vargëzuara në pejza margaritarësh.

Shpirtbardhësia e saj prej virgjëreshe ,shoqërohej me kthjelltësinë e ndjenjave,

dhimbjen e nxirrte nga shkëlqimi i syrit,

me fjalë mashtronte burimin e lotit të saj.

Pamja kristalore e një loti rrotullohej duke ngarendur deri tek buza e skuqur

ku gdhendej mjeshtria e fjalës së thënë nga thellësia e mallëngjimit.

Një rrëfim që shponte zemrën përtej

brishtësisë së  një shpirti të artë si diell.

Përse të shihet loti në syrin e së bukurës?

A thua vallë nga paragjykimet

duhet të përbuzet bekimi i Perëndisë?

Kot shkëlqimi i saj ndrinte si hënë.

Ishte nur për njerëzimin rrerh saj.

Bukuri veçane që ngjante me pranverën.

Vazhdo dhe ec

rrugëtimi yt u mbuloftë me të bardhën dritë,

shkëlqimi i syrit tënd u praroftè me dashuri!