Qazim Shehu: Margaritarë

MARGARITARË

 

QAZIM D. SHEHU

 

Fjala është margaritar

Në fund të detit të ndjenjës,

Vjen Xhon Satjnbek me polumbar,

Zhytet e na jep perlën.

 

E marrim perlën edhe ikim,

Ndërtojmë ëndrra për të,

Dikush nga pas na nxjerr thikën

Na ndjek e s`na lë.

 

Mos qoftë, o zot, ta ruajmë  perlën,

Në fat të  hidhtë   dënuar,

Më mirë të varfër ta mbajmë jetën

Sesa me margaritarin e çmuar…

 

 

DIELL I FTOHUR

 

Kur more veten dhe bukurinë

Tmerruar nga dashuria ime,

As e mendoja dashurinë,

Kaq me ngut të ikte.

 

Sirenë e zërit kur u shua

U shuan flokët edhe balli,

Krejt dielli u shtrydh e ra mbi mua

Kokërr portokalli.

 

Dhe prisja unë ngrohtësinë e tij,

E prisja fatin nojmë të ngrohur,

Pa kuptuar se si në dashuri

Dielli i saj qe ftohur…

 

 

NJERIU I MADH

 

Kur vjen në Tiranë Njeriu i Madh,

Flamurët  veshin pemët,

Diku, diku, në bulevard

Makinat ulin veshët.

 

Sa i nevojshëm është ky ankth,

Për të ndalur mendjen në madhështi,

Në plagë duartrokitjesh  kur na hedh

Ilaç nga fjalim i tij

 

 

VAZO

 

Kjo vazo ka qenë një baltë

Fryrë nga stuhitë e kohës,

Petale lulesh porsi mjaltë

Kur i lëshuan aromën.

 

Pastaj erdh mjeshtri dhe nga balta

E bëri qypin edhe vazon,

Shkëlqente ena nëpër salla

Si kupë triumfatorësh.

 

Kur koha me  dhe e mbuloi,

Humbi nënshtresës së tokës,

Baltë e papërfillur merrte hak

Ndaj koketërisë së formës…

 

 

TEPRIMI

 

Shamitë e shtrydhura të reve,

U nderën në gardhin e shtëpisë.

Dhe unë dola duke ndjerë

Lotët e stuhisë.

Si ?Të qante stuhia që gjëmimin

E nis dhe e ndal kurdo,

Po edhe stuhia kur ndjen teprimin

E butë bëhet ajo…

 

 

UDHËTAR

 

Jam udhëtar i dashurisë kur mendja

Bredh pa përtuar,

Në kapërcyell ëdndrrash me dy rrugë,

Gjithnjë

Në rrugë të gabuar kam shkuar.

Pak intuitë duhej të kisha,

Rrugën e duhur ta gjeja që në fillim,

Po s`do kisha bredhur me kaq dëshira,

As udhëtar s`do isha me kaq trillim…

 

 

SENDET

 

Sendet shpesh mbajnë syrin tënd,

Ja, kjo nyje arre për shembull,

Dhe kjo dërrasë që më çmend,

Porsi daulle  vjeshte.

 

Lë pastaj, sendet e vjetra,

Një bllok ,një laps e një fotografi,

Ku vështrimi jot i hershëm

Është zbehur tek vështrim I ri…

 

 

BRINJË E FEMRËS

 

Brinja e femrës damari  fshehtë mbrëmje,

Plagosur nga dëshirat e fshehta,

Prandaj dihat kjo mbrëmje me dhëmbje

Dhe shqyhet fundësirash të etura.

Hark violine e thyer.Ngaqë tingujt

Kush nuk ia dëgjoi,

Si fije bari dridhet mos bjerë

Në zjarrin e përgojimit  plot lojë…

 

 

VËRTETËSI

 

Duke e gjykuar kaq shtihane,

të rrokullepsur, zilepsur ,egërshane ;

këtë botë,

vendosa të mbushem me të vërtetën,

ndaj shkova dhe plotësova anketën

tek biblioteka e dijeve.

Atje gjithë njerëzit e mëdhenj

U ngjanin çilimijve,

Dhe librat e vjetër

U qenë dorëzuar mijve.

 

 

CIPA

 

Kush i vodhi hapat e mia në rrugë?

Koha

Era

Apo shiu me rrebesh?

Vjen një jehonë e zvagullt.

Ndërsa udha i mbulon me një cipë të akullt…

Gjithsesi ,cipën e akullit do e shkrij

Me këtë zarr të paktë të jetës,

Po nuk e gjej e s`mundem

Një cipë t`i vë sedrës…