Luan Kalana: Themelet e shtëpive rënkojnë

THEMELET  E SHTEPIVE  RENKOJNE

"atje ku duket balta më e ëmbël se mjalta, .....në  Atdhe."

Hëna bukuroshe puthi Tokën dashnore,

veç bukurive, fotove,  poezive , kërshërive,

pas dëshmitare,  krushqit dasmorë, okularë

shihnin të vinte dhëndri e nusja me kurorë...

Mes zërash misteriozë,  muret rënkonin,

-Ku janë djemtë, burrat që morën kurbetin..?!

shtëpitë vajtojnë s'dëgjon njeri, çatitë  lotonin..

lanë nënat, gratë qe ritën fëmijet me djepin..

E rëndë sa më s'ka plaga e kurbetit,

prehen, luten, le njerëzit e gjë e gjallë,

për ta ka një qytezë, varet e ujët e detit,

ndërsa shtëpitë flasin me vete, rënkime, fjalë..

Dikur qanin strehët kur lindte një femër,

sot shtëpitë, murret, mbeten pa emer :

-kush do t'i mbuloje , do t'ua qajë hallet,

t'u  hedhin nga një grusht dhe,  në varet..

-"A keni dhe Ju një fole,  një shtëpi,

ku keni lindur , keni pirë me okë gji,

mos na lini ne vetmi, s'jemi jetim,

oxhakun pa  tym, pragun ta puthni

mbetem gërmadha pa shprese, hi,

s'dihet kush do na adptojë për pronësi.

Emigranti, në gjithësi ka emrin  njeri,

s'është skllav por banor  i planetit,

me mall e dashuri, ka familje e shtëpi

me zemër guri e duar prej hekuri...

Vatani, shtëpitë si kallugre po qajnë,

mbeti oxhaku pa vatër, pa trashëgim,

presin t'u vijnë fëmijët, nga bota pa anë,

rojnë me shpresa,  t'u japin  nënat  gji.

Luan Kalana

New York, USA

P.s.

Hëna e plotë në mbrëmjen e 25 Dhjetorit 2015,  pas shume vitesh,  ne kete date ajo ishte 50 mije kilometra me afer tokes se zakonisht, .. Bukuria dhe ndricimi i saj ishte mahnites e  frymezuese,  sidomos per poetet dhe gjithe ata qe kane shpirt artistik, .. pa le per femijet qe fjeten me enderra te frikshme e mergimtaret me zemer te ngrire...Nata misterioze u mbush me lajme dhe alibi, , , zëra , zhurma, hije , rënkime, ...