Gjon Keka: Ëndrra osmane dhe mbetjet e saj

Ëndrra osmane dhe mbetjet e saj

Nga Gjon KEKA

Serish është ndezur debati rreth periudhës së pushtimit barbar osman,  dhe natyrës demoniake të këtij pushtuesi,  por edhe ndikimit tmerrësisht negativ që ai pati në jetën,  kulturën,  shoqërinë dhe popujt e kontinentit tonë të lashtë. Ajo që sot ne po dëgjojm në shekullin XXI,  sidomos nga disa “akademik” turq të ardhur shpesh me ftesë të disa mbetjeve sulltaniste që qëndrojn si në pushtet ashtu edhe në fusha të tjera të politikës dhe institucioneve tjera në vend si në Kosovë ashtu edhe në Shqipëri,  se gjoja perandoria osmane nuk ka qenë pushtuese,  por ka qenë një bashkëqeverisëse apo një lloj administratore e këtyre vendeve.

Nuk ka më marrrëzi,  më absurditet dhe gënjeshtër më të madhe në këtë shekull se kjo tezë e re e këtyre “akademikëve” që si duket truri i tyre është produkt i mentalitetit primitiv islamiko-sulltaniste.

Është e drejtë e këtyre “akademikëve” të argëtohen me iluzionet e tyre,  por jo të hedhin të pavërteta të mëdha mbi fytyrën e historisë së kombit tonë,  histori kjo e ndërtuar mbi sakrificën dhe shenjat e mëdha të kohës që përshkuan shpirtin e këtij kombi të lashtë me rrënjë të thella europiane.

Është e tmerrshme të dëgjosh këso broçkulla dhe të pavërteta të mëdha, pra gjëra antihistorike,   aq më keq kur ata luajn me faktet dhe plagët e kombit tonë duke u munduar t'i fshehin ato dhe lyer më bojën e tyre ideologjike sullataniste-islamike periudhën më të errët,  më gjenocidale të popullit tonë të shkaktuar nga pushtimi i perandorisë barbare osmane.

Pra sipas këtyre “akademikëve” turq duhet lënë anash karakterin dhe frymën e kohës,  tiparet e saj,  faktet,  dokumentet e rëndësishme historike të kombit tonë arbënor europian, gjykimet e shëndosha,  dëshmitarët e asaj kohe, plagët e brendshme dhe të jashtme e shumë tjera dhe në vend të tyre të sjellin një pasqyrë plastike dhe bojë ideologjike mbi gurët e ndërtesës së madhe të kësaj peirudhe të historisë së kombit tonë,  duke e fut kështu këtë periudhë në labirintet e gënjeshtrave, iluzioneve, politikës ditore e te interesit e servilitetit të tyre dhe mbetjeve,  pastaj të imazhit të vetkënaqjes së historisë sipas syzeve të tyre dhe mbetjeve osmane në trojet tona.

Kështu ata duan që t'i japin një imazh të korruptuar kësaj periudhe dhe largimit sa më tepër nga besnikëria ndaj fakteve,  dokumenteve,  dëshmive,  kronikave dhe gjurmëve të historisë së kombit tonë.

Thjeshtë ata me këtë veprim kanë thyer dyfish ligjin e historisë dhe të drejtës së kombeve.

Sepse e para kanë braktisur realitetin dhe faktet historike,  dhe së dyti po duan ta rregullojnë imazhin dhe veprimet e satanizuar të perandorisë barbare osmane dhe pushtimit të saj,  gjenocidit dhe barbarisë që ajo i bëri kombit tonë,  e që gjendet brenda faqeve të historisë sonë,   nëse lejohet një gjë e tillë kjo do të ishte një turp kombëtar,  sepse pranon të futet gënjeshtra brenda historisë dhe të vërtetës,  dhe siç dihet e vërteta nuk duron gënjeshtrën brenda oborrit të shëndritshëm të saj, ndërsa nuk do ta pranonte asnjë komb krenar dhe me identitet të palëkundur një gjë të tillë, apo një turp të tillë më faqet e historisë së tij.

Pra thënë më mirë këta “akademikë” turq duan që ta zhdukin llogarinë tronditëse të ngjarjeve historike brenda periudhës së pushtimit barbarë osman ndaj kombit tonë të lashtë arbënor dhe në vend të saj t'i japin bojën e tyre ideologjike duke e kthyer aq lehtë dhe në mënyrë të demonizuar këtë periudhë si një periudhë të lumtur të bashkëjetesës dhe administrimit të përbashkët.

Me kërkesat e tyre për të ndryshuar gjykimin dhe faktet ndaj së kaluarës së kësaj periudhe dhe barbarisë e gjenocidit që bëri perandoria barbare osmane ndaj kombit tonë, duke u munduar të shlyejnë termin “pushtues” dhe në vend të saj “bashkëjetesë”,  shihet qartë se ëndrra e vjetër osmane ende nuk ka vdekur,  dhe kjo tregon shenjën më të qartë se sa e demonizuar është ideologjia politike turke dhe orekset e pangopura të saj.

Por si mund të kërkohet një gjë e tillë e ndërrimit të termave nga pushtues në bashkëqeverisës apo bashkjetesë,   kur faktet,  dokumentet,  dhe realiteti i plotë fletë me dritën e tij se kjo perandori barbare zbriti në kontinentin tonë me falmurin e errësirës së saj ideologjike duke sjellë në këtë kontinent errësirën ideologjike-islamike, mjerimin e primitivizmin dhe të gjitha dukurit e shumta negative. Meqë ajo sipas këtyre “akademikëve” turq nuk qenka “pushtuese”, por, ”bashkëqeverisëse” apo “bashkëjetese”, atëherë si të gjitha kronikat historike flasin, për gjenocidin dhe barbarinë,  pastaj edhe për beteja të përgjakshme si ajo e vitit 1389,  1443,  1448,  1453/54,  1467/68,  1478/79,  1526, 1556,  1568 e gjerë në kalbjen e kësaj perandorie te errësirës .

Por në të njëjtën kohë pushtimi barbar turk shkaktoi një ndryshim negativ tjetër akoma më të madh në jetën e njeriut,  të popujve dhe në mënyrën e zhvillimit të përgjithshëm në kontinentin tonë.

Ata shkatërruan djepin e fabulave, të artit,  të shkencës,  kulturës,  humanizmit dhe të civilizimit të lashtë të popullit tonë brenda kontinentit të lashtë europian. është pikërisht ky pushtim barbar që futi vendin në kolaps dhe shembi urat e tij të vjetëra duke lënë kështu këtë pjesë në errësirë dhe prapambetje dhe pa te ardhme përgjatë 532 vitesh. Pra ata sollën me vetë edhe injorancën,  despotizmin, ,  korrupcionin,  çarjet dhe përçarjet brenda vendit, si dhe mbollën pabarazinë.

Ndërsa duhet potencuar edhe një gjë se jo vetëm turqit barbar shkatërruan monumentet e vjetëra të popullit tonë të lashtë arbërnor,  por fatkeqësisht asaj i ndihmuan edhe disa nga “shqiptarët” e islamizuar me dhunë nga kjo perandori e që i shërbenin politikës,  ideologjisë dhe ushtrisë së saj dhe ishin bërë servil të këtij pushteti barbar.

Për këto faktet janë të specifikuara në çdo kronik historike të kësaj periudhe të errët, dhe atë nuk mund ta zbeh, as ta ndryshoj apo ta lyejn më bojën e ideologjisë së tyre, sepse ato janë fakte dhe ndodhi reale dhe nuk ka asnjë justifikim apo hapësirë për tendencë të sjelljes në pikën e ndryshimit brenda natës duke sjell maskën turke të marrëzisë të veshur me ndonjë histori lumturie marrëdhëniesh me turqit. Arbënorët nuk kanë pasur,  nuk kanë dhe nuk do të kenë asnjëherë gjëra të përbashkëta me turqit apo lidhje tjera me ta, pretendimet e këtyre akademikëve turq se gjoja populli arbënor dhe turk ka pas apo ka gjëra të përbashkët janë gënjeshtra të kulluara,  mund të them se e vetmja gjë që na është imponuar me turqit ka qenë lufta kundër këtij armiku barbar dhe asgjë tjetër.

Dhe siç dihet për të mbrojtur kauzën e kombit tonë arbënro dhe qenjen e identitetin e tij europian,  luftuan breaz të tërë,  për të dalluar këtu Gjergj Kastriotin strategun dhe liderin e shtetit të Arbënit i cili luftoj gjerë në vdekje,  dhe të gjithë ata që mbrojtën kombin tonë luftuan duke vënë në shërbim deri edhe pikën e fundit të gjakut arbënor vetëm e vetëm për ta dëbuar një herë e përgjithmon këtë pushtues barbar nga trojet dhe kontinenti i lashtë i familjes sonë europiane.

Prandaj nisur nga kjo ska se si të emërohet ndryshe ky pushtues,  pos si barbar, madje e gjithë kjo periudhë tingëllon si një tregim i i vërtetë e i përgjakshëm në histori.

Kështu që me pak fjalë si mund të mendojn “akademikët” turq,  e aq më pak ta fshehin shpatën e gjakosur të perandorisë barbare osmane,  e cila ka marrë jetë të shumë kombeve dhe të mos quhet pushtues. Ajo jo vetëm se ishte pushtues,  por një perandoori barbare e cila rrënoi të gjitha ndërsa të vetmet la si mbetje të saj disa minare politike sulltaniste-islamike,  ideologjinë e saj dhe mbetjet e saj që sot po mbrojnë dhe punojn në shërbim të kauzës së saj politiko-ideologjike

Asesi nuk duhet lejuar,  por as nuk duhet të vie në shprehje që temrat nga pushtues të ndërrohen në “bashkëjetes” apo “bashkëqeverisë”, sepse është historia ajo që mbanë faktet brenda saj,  dhe historianët duhet të jenë të paanshëm, ngase paanshmëria e një historiani është domosdoshmëri, prandaj nuk duhet lejuar ndërrimi i këtyre termave as sot dhe në asnjë kohë.

Por ne duhet të hulumtojmë akoma më tepër deri në thellësinë e zemrës së historisë duke nxjerrë edhe ato fakte apo dokumente të fshehura në dritën e të vërtetës që bota të kuptoj dhe të shoh me sytë e saj të kaluarën dhe periudhat e ndryshme të historisë së kombit tonë arbënor europian.