Poezi nga Xhavit Gasa

Xhavit Gasa

SOFRA E POETIT

Sofra e poetit,

Është më e pasur,

Se sofrat që shtrojnë mbretërit.

Në sofrën e poetit,

Ulen të gjithë,

Nuk është si sofra e mbretëve,

Që ulen vetëm pasanikë....

Sofra e poetit,

Më e madhja sofër,

Aty ulen rrezet e diellit,

Që ngrohin botën.....

RRËNJËT

Do kuaj të hasdisur,

As kuaj nuk ishin,

Pa shalë e kapistër,

Nuk hingëllinin por ulurinin.

Kuaj që nuk dinin të vraponin,

Me këmbën e tyre të madhe.

Çdo gjë e shpërtyfyronin,

Shkëmoqnin lulet me gjethe e petale.

Harruan këta kuaj të verbër,

Se këmba e tyre e madhe,

Nuk i shkul dot rrënjët,

Që ushqejnë lulet me gjethe e petale...

RENDIM

Si farëhedhësi,

Që rend brazdë në brazdë,

Rendim ne poetët,

Nëpër fjalë,

Farat në tokë,

Fjalët në letër,

Nëse s'gjenë të ngrohtë,

Do të gjejnë vdekjen...