Jozef Radi: Nji urim i beftë për Rita Orën

Nji urim i beftë për Rita Orën

Nga Jozef Radi

Emni Rita Ora, prej kohësh e rreh veshin tim, po siç ndodh random me gjithë ata që kanë tashma nji reliev të përcaktuem të shijeve dhe ekzigjencave të tyne muzikore, e shtyjnë pak me arrogancë në shpërfillje ose i lejojnë nji hapsinë aq të vogël asaj çka ndodh përreth, sa nji ditë mbeten paksa jashtë kohe, bash prej këtyne mënyrave selektive e shijeve të tyne, fatkeqsisht të paaxhornuara…

E ndërsa “shetisja” ashtu i përhumbun midis flamurëve të nji feste të madhe ndër shqiptarë, befas bukuria tallazuese e Kim Kardashian m’u shfaq e plotë, veshun e gjitha në të kuq me nji shqiponjë që i rrinte gjoksit të saj si nji grafullim tundues…

Mendova se asht nji lojë… Po edhe nëse asht lojë fotoshopi – thashë, – i lumtë atij që e ka mendue! Ndala pak ma gjatë dhe e kundrova at bukuri të veshun me diçka që m’përkiste edhe mua, e kjo më dha nji afërsi të çuditshme, nji atmosferë dashnie që merr befas kuptim dhe ti s’e gjen psenë e kësaj që ndodh me ty… Megjithatë, thashë, po e gërmoj pak psenë e këtij operacioni mediatik dhe gjeta ndër rreshta se… i vëllai i Kim: Rob Kardashian, ishte afërsisht “i dashtuni” i Ritës, kangtares së lindun në Kosovë në vitin 1990…

Pra, nji lidhje ishte… ashtu krejt pa lidhje nuk ishte!!!

Po kush dreqin na qenka kjo Rita Ora, që paska kaq pushtet në muzikë dhe që unë s’po ditkam asgja… thashë me vete, dhe ia nisa nji udhëtimi kërkues që më zhyti ndër botë të panjoftuna rinie… Mbrenda pak çastesh ti e gjen veten mes nji mrekulli të pabesueshme: takohesh me nji vajzë të ikun nga vendi i saj, dhe ndjen nji artiste komplete, me përmasa të jashtzakonshme, artiste që pak çaste ma parë ishte për ty krejt e huej, e largët, askushi…

Hej injorant! – i thirra vetes – dhe vazhdova zhytjen nëpër at natë magjike, ku nji bionde sensuale, diçka ma shumë se njizet vjeçe, të afronte gjithçka: mbi të gjitha nji za plot jetë me nuanca e vibracione grabitëse; energji dhe shlirtësi të natyrshme, nji timbër edhe pse disi të ngjashëm e të krahasuem me superyjet e momentit, kishte diçka të vetën, të pangatrrueshme, rrebel; kisha njoftë kangtaren e nji brezi që jeton në rrugë, në hare, në shkujdesje të plotë dhe pashë se ajo, me nji lehtësi të pabesueshme, ishte nji prej atyne…

Ishte nji udhëtim rrëmbyes… mahnitës… që më detyroi me kuptue se kangë mbas kange përballesha nji personalitet muzike, me nji arrogancë të pabesueshme vokale, që i kishte thye gjithë portat dhe hendeqet dhe me drejtohesh me forcë: Sonte jam unë mbretnesha e shijeve të tua… Unë… dhe askush tjetër!!!

Dhe ti ndjehesh i vogël dhe i madh njiherësh: i vogël pse vizita jonë në kangët e saj asht në kufijtë e të qenit i 100 milionti; i madh sepse ajo i ka dhanë nji përmasë të re shpirtit tand, nji përmasë që prej kësaj nate s’mundet kërkush ta vrasë…

Ishte nji udhëtim që e kapërceu mesnatën pa u ndje, që më futi atje ku s’e besoja, më bani të ndjehesha adoleshent, i pamoshë, i papranguem; të ndjehesha njiherësh planet dhe grimcë… dhe e gjitha kjo prej asaj vajze që kishte kapërcye hendeqet dhe ngurtsinë e etapave ngutshëm falë nji talenti dhe energjie të pabesueshme… Ajo ishte nji vajzë kosovare, që pjesën ma të madhe të jetës e ka kalue në Angli, e që raportet muzikore i kishte me ma të randsishmit e kohës së vet; nji vajzë që shfaqej ngado skenave si nji prej kangtareve ma të sukseshme të panoramës muzikore botnore…

Të Falemnderës Ritë,

zani yt prej sot, prej kësaj mesnate vjeshte, iu ba pjesë e atij relievi tashma të konfiguruem qartë, edhe pse me pak vonesë, e ndjeu se zani yt i paska mungue pa e ditë as ai vetë pse…

Ndërsa nata e mbyllte ciklin e vet duke u futë te dita e re, pashë se n’at shoqni magjike e të pabesueshme të kësaj çupuline të skenës dhe spektaklit, ajo kishte mbushë 22 vite të jetës së saj…

O Zot – thirra! Rita Ora mbushte at çast 22 vjeçe: e pabesueshme!

Më takonte ndër të parët me e urue…!

Takoheshim papritmas në vetminë e nji nate dhe ndjeheshim miq prej kur s’mbahej mend… Edhe njiqind ditë si kjo Rita!

Çfarë mund t’i uroja tjetër?! Asgja ma shumë se at pavdeksi që zani i saj tashma e ka; at mrekulli që ma kishte falë aq papritmas dhe që tash e kisha të pamundun ta braktisja…

Nji falenderim ari Rita Ora, për magjinë e kësaj nate, ku krejt rastësisht të njofta ty, zanin tand, të cilin mjaft prej atyne që sot ndjehen dive të kangës, ta lakmojnë…

U ndala për pak dhe mora frymë thellë! Gjithë kët shkrim e kisha shfry nën tingujt e kangës së saj “Hello, hi, goodbye!”, dhe pa frikë mund të shprehem se mund ta ndigjoj pa u lodhë për nji kohë të pacaktueme… dhe jo vetëm atë…

Prej kësaj nate, bjondja e lindun në Kosovë, e që sot jeton skenave të mëdha, Rita Ora, nji prej mbretneshave të popit botnor, asht edhe mikja ime… Uroj të jetë edhe mikja e gjithkujt që s’u lodh së lexuemi këto shënime mesnate, nën shoqninë magjike të Rita Orës!!!