Selman Etemi: Ramadan Peci - Dani, Dëshmor i Kombit Shqiptar

RAMADAN PECI - DANI  DËSHMOR I KOMBIT SHQIPTAR

 (1973 - 1999)

Krenari e trashëguar dhe e dëshmuar breza të tërë

Danin tonë, e patem dhuratë nga Zoti, kurse ne ia falem Atdheut! (Çerkin H. Peci, babë i dëshmorit Ramadan Peci- Dani)

Për të dëshmuar, se, më e çmuar është liria se sa vet jeta, që nga koha më e hershme e rinisë së vet, e kishte krijuar në mendje dhe shpirt, e që ndikoi në plotëvyrtytësinë e një shqiptari të vërtetë, i cili e dëshmoi gjatë tërë jetës së vet, dhe më në fund me flijimin që bëri për çlirimin e kombit dhe atdheut, na ishte Dëshmori i Kombit Ramadan Çerkin Peci - Dani. Të jesh i tillë, me një fisnikëri e trimëri të rrallë e të dëshmuar për komb e atdhe, duhet të keshë edhe amtësinë nga një familje, siç na ishte dhe është familja Peci nga Zhazha e Shalës së Bajgorës, të dëshmuar breza të tërë kundër armiqëve shekullorë.

Nga Selman Etemi

Fshatin Zhazhë e kemi në anën më të dëshmuar kombëtarisht dhe më të përvuajtur barbarisht, dhe nga po i njejti mes, të kësaj pjese të Dardanisë patem dhe kemi trimat më të dëshmuar për Komb e Atdhe.  Kjo anë ishte gjithmonë qerdhe nacionalistësh të përbetuar në të mirë Kombi. Nga po ky mes pati luftëtarë të dëshmuar në luftë për mbrojtje të kufijve veriorë të vendit nga sllavoçetnikët serbë e malazezë, ku qëllim kishin copëtomin dhe grabitjen e tokave shqiptare. Fshati Zhazhë, edhe me vende tjera përreth, përjetoi dhunë të pandërperë nga forcat e krajlevinave sllavo-karpatiane, të ndara në periudha të caktuara. U bënë tortura të llojllojshme, me qëllim çrrënjosjeje të kësaj popullate shqiptare të kësaj ane, apo të zhbëhej fare, sepse nga këtu bëhëshin përballjet më të forta kunder hordhive çetnike.

Zhazha është fshati ku u lind stërgjyshi, gjyshi dhe babai i dëshmorit Ramadan Çerkin Peci - Dani. Ky fshat rrjedh nga vëllazëria nga fshati Boletin, pra fshati i Isa Boletinit, nga merret vesh se dëshmori Ramadan Peci ishte stërnip i tij. Kur tre vëllezërit: Ahmeti, Hajdari dhe Halali u ndanë, ky i fundit u vendos në lagjën Zhazhë që më vonë u bë fshat në vete. Ky fshat përbëhet nga tri lagje: Idrizaj, Smakaj dhe Sejdijaj, sipas emrave të tre djemëve të Halitit. Dëshmori Ramadan Peci i takon lagjës Idrizaj.

Ramadani edhe pse u lind në Mitrovicë është inspirua dhe preokupua nga fshati i origjinës dhe nga historia e lavdishme e të parëve të vet, që nga babai i vet e deri te stërgjyshi i tij Isa Boletini. Shumë patriotë nga Zhazha ua kishin kthye pushkën armiqve okupatorë, siç ishin: Hajrizi, Osmani, Lutifi, Ahmeti, Fazlia dhe vëllau i tij Xhemajli - Xhemë Zhazha. Në rast luftërash organizoheshin të gjithë si një kundër armikut, por këta që u përmendën ishin më të shquarit. Ky fshat ka dhënë edhe intelektualë, ndër të cilët duhet përmendur me krenari Ali Xhemë Pecin, i cili madje ishte edhe patriot më i dalluar jo vetëm në Zhazhë, por edhe në Shalën e Mitrovicës. Ali Peci ishte mësues, kur u organizua me Shaban Shalën e Letancit të Podujevës për çlirimin e Kosovës dhe bashkimin e saj me nënën Shqipëri, për çka përjetoi burgjet më famkëqinj: Mitrovicë, Prizren, Prishtinë, Nish dhe Goli Otok, për shumë vite me radhë. Pas burgjeve u diplomua në albanologji. Aliu dhe Çerkini janë profesorë të gjuhës dhe letërsisë shqipe e Muharremi e Xhemajli, djali i Aliut, janë magjistra të gjuhës dhe letërsisë shqipe. Muharremi është axha i dëshmorit dhe shquhet si punëtori më i zellshëm i arsimit shqiptar në Mitrovicë.

Axhën e dëshmorit Ramadan, Xhemajlin, e  kishin pushkatuar partizanët jugosllavë dhe klika e Ali Shukrisë në fshtin Zhazhë te Shtegu i Makfës, më 21 shkurt 1947 si armik dhe luftëtar kundër serbosllavëve.

Për t’ju kundëvënë gjithë të zezave të armikut, Familja Peci përsonifikohet edhe me shumë burra e trima të dëshmuar, duke veçu Xhemë Pecin (Zhazha), pastaj Hajdar Pecin (Zhazha) babagjysh i Dëshmorit Ramadan Pecit. Xhema, ishte anëtar i Frontit të Rezistencës Kombëtare kundërçetnike, i pushkatuar në vitin 1947. Kurse Hajdari (babë i të nderuarit Çerkin) rrugën e trashëguar por me plotë vështirësi, e, që qëllim kishte që ta pasuroi, zhvilloi, arsimoi, ta mbrojë, por dhe ta bashkoi Kombin në të vetmin trung natyral, Shqipëri etnike.

Edhe vitet e tetëdhjeta e sidomos të nëntëdhjetat për këtë mes ishin tejet të rënda por dhe të veçanta e të lavdishme për kombin, duke mos përjashtu edhe Luftën Çlirimtare të UÇK-së, pjesë e së cilës ishin edhe trimat e kësaj ane me bijtë dhe bijat më të mirë që kishte. Gjithmonë nga këtu pati burra të mençur e të besës. Ata u dëshmuan gjithëherë sipas nevojës dhe rasteve që t’i dilet zot këtij populli të shumëvuajtur. Një nga ta kemi Çerkin Hajdar Pecin dhe na është veteran i dëshmuar i arsimit shqip, si dhe i çështjes sonë kombëtare në përgjithësi, që nga vitet më të hershme, bile mund të thuhet por dhe të konstatojmë: -atëherë kur tek një pjesë e madhe e popullit mbretëronte përgjumësia e që reflektonte të kundërten e vlerës së mirëfilltë në të mirë Kombi; atëherë kur një pjesë edhe jo e vogël yryshonte për një copë të hidhur pushtet të sunduesit, Z Çerkin mu atëherë iu kundërvu atij sistemi shtypës, shkatërrues, përdhosës e që kishte qëllim që popullin shqiptar edhe ta zhbënte të tërin nga ajo Tokë Dardane. Kur dheu i kësaj Toke thirrte djem e bija që t‘i dalin Zot, vlerëmadhi Çerkin, si dhe më parë, bashkë me shokët e idealit të pastërt bënë atë, që së pari iu treguan kolltukgjinjëve shqipfolës se janë mbrapsht të koduar me kodet kushtetuese të Çubrilloviqëve, dhe nga ana tjetër, armikut shtypës serbosllav ia bënë të qartë: se ky vend kishte dhe ka Zot. Edhe përkundër persekutimeve nga më të ndryshmet nga okupatori serbosllav, Çerkin Peci është njëri nga organizatorët kryesor për formimin e Frontit të Rezistencës për Ribashkim Kombëtar Shqiptar (FRBK), e që u themelue në Prizren, në vitin 1990. Këtë e bëri së bashku me Afrim Morinën, Sokol Dobrunën, Mentor Kaçin, Fatlik Lilën, Naim Krasniqin, Enver Halitin, Fatos Aliun nga Presheva, e të tjerë. E që, së pari nga ky Front organizohen dhe mbahen tri  Kuvende:

Kuvendi i parë është mbajtur në Prizrenin e besëlidhjeve kombëtare, (1990).

Kuvendi i dytë u organizua dhe u mbajt në Gjakovë (Piskotë, 1990).

Kuvendi i tretë u mbajt në Vushtrri (1991).

Në Kuvendin e mbajtur në Vushtrri (1991). Mësa dihet, në këtë tubim marrin pjesë, bashkë me Hamit Mujën e Enver Halitin edhe Adem e Hamëz Jashari.

Çerkin H. Peci ishte i caktuar organizator dhe udhëheqës për Mitrovicë, Vushtrri, Shalë dhe Podujevë.

Enver Halit Haliti, stërnip i Halit Bajramit nga Luboveci, është caktuar organizator dhe udhëheqës për Drenicë. Enver Haliti (profesor i gjuhës shqipe) u pushkatua nga soldateska serbe të ndihmuar nga tradhtarët e Kosovës shqipfolës që në fillim të Luftës së UÇK-së

Kjo organizatë kishte qëllim, çlirimin dhe më pas edhe bashkimin e të gjitha trojeve shqiptare të ndara e të aneksuara padrejtësisht. Gjithë kohën kjo Organizatë punoi në konsolidim në të gjitha trojet etnike. Sa për dijeni: në vitin 1990, në Gjakovë u qepën uniforma ushtarake me Emblemën e Frontit të Rezistencës për Ribashkim Kombëtar (FRBK).

Mund të konstatojmë, se ky Front ishte Organizata e parë e këtij lloji në të gjitha trojet etnike, e që, më vonë synohej të shëndërrohej në një Ushtri të mirëfilltë Shqiptare - kuptohet, në Kosovë.

Për pasojë, që aktiviteti i kësaj Organizate të ketë edhe suksese të mëtejme, nuhatësit qoftë shqipfolës apo sllavo-udbashë, kjo Organizatë u dëmtua, por jo edhe tërësisht. Pasuan arrestimet, burgosjet e dënimet të faktorëve më udhëheqës të saj.

I nderuari Çerkin Peci, vetëm për një pjesë të aktivitetit të vet, qe i dënur nga gjyqet sllave tri herë:

I pari gjykim u organizua dhe u mbajt në gjykatën e Mitrovicës, që për aktakuzë kishte, Pjesëmarrjen në Demostrata të vitit 1981. Përçka edhe pas këtij dënimi pasojnë ndëshkimet tjera: E largojnë përgjithmonë nga arsimi shqip; shpallet i padëshirueshëm për çfarëdo vendi tjetër të punës - pra, ishte i diferencuar nga ai pushtet gati nga e tërë jeta.

I dyti gjykim, për vepër penale, i bëhët në vitin 1982, për aktivitetin e Z Çerkin në Lëvizjen Nacional Çlirimtare të Kosovës dhe Viseve Shqiptare në Jugosllavi, e, që ishte nën udhëheqjen e të madhit Jusuf Gërvalla.

Gjykimi i tretë i bëhët në vitin 1991, për shkak të aktivitetit të tij të drejtpëdrejt në Frontin e Rezistencës për Bashkim Kombëtar.

Në këto gjykime u dënua dhe u gjykua bashkë me bashkëveprimtarët me vite të shumta burgimi. Gjyqe këto tejet të pamëshirshme ndaj shqiptarëve, të cilët për atdheun po bënin gjithë të munduren dhe duke mos llogaritur aspak edhe jetën.

Me rëniën e babait të tij Çerkinit në burg, më 1991 Dani u largua nga Kosova për në shtetet europiane: Holandë, Gjermani, Suedi dhe Poloni, ngase ishte i organizuar në veprën ilegale me babain e vet, për çka pushtet i kishte rënë në gjurmë.

E ndiente mungesën e atdheut dhe vuante shumë sepse robëria po ia rëndonte Kosovën, prandaj në fillim të vitit 1996 kthehet në Kosovë. Së pari u martua dhe i linden dy vajza: Mimoza dhe Qëndresa. Kur i lindi vajza e dytë lufta e UÇK-së veç kishte fillua e, prej dëshirës që ajo të mbijetojë luftën, gjyshi Çerkini e emëron Qëndresa dhe, vërtetë qëndrojë e gjallë dhe bashkë me motrën Mimozën dhe me nënën Kimetën jeton afër Hamburgut, jo larg gjyshit të vet, ku kishte shkuar si refugjat pas luftës, sepse si bijë luftëtari ishte në vazhdimësi e rrezikuar prej policisë sekrete serbe, barabar si nëna dhe motra e saj.

Peripecitë e graus dhe vajzave të dëshmorit gjatë luftës ishin të tmerrshme, si gjithë të tjerëve, sepse Dani ishte i zanun me luftën dhe fare pak mund të interesohej për to.

FAMILJA PECI  LINDI, RRITI DHE DHUROJË DËSHMORË E HERONJË KOMBI

Pra, nga familje kombëtarisht të dëshmuara në vazhdimësi për çlirim, bashkim dhe zhvillim të kombit të vet, linden dëshmorë e heronjë me namë. Mund të themi se, nga trima të dëshmuar në të mirën e kombit si dhe nga trimëreshat, lindën veç heronjë e heroina që i dulen zot atdheut kur kerkonte nevoja. Një dhuratë të tillë nga kjo Familje atdhetare patëm edhe të madhin dëshmor Ramadan Çerkin Pecin.

U lind më 19.10.1973 në Mitrovicë. Rinia e tij nuk i ishte krejtësishtë e rendomtë, sepse ishte kohë që bartte në vete plagët që lëndonin rininë e tij.  Pesha e dhunës ndaj prindit nga pushtuesit vetëm sa shkonte e shtohej dhe ishte e pandalshme. Babë kishte Çerkinin që survejohej në çdo hap nga satrapët pushtetarë sllavë dhe shërbëtorët shqipfolës të tyre.

I madhi dëshmor Ramadani, filloren e kreu në vendlindje. Arsimin e mesëm e përfundoi në shkollën ekonomike poashtu në Mitrovicë. Si nxënës i shkëlqyeshëm që ishte, e bënte të dallohej nga shumë të tjerë. Përsonaliteti i tij, edhepse në moshë të re, kombëtarish ishte i kompletuar. Kjo vërehej dhe çmohej edhe nga shumë mësimdhënës. Kjo reflektohej edhe në raport dhe sjellje me të tjerët. Tek shumë të rinj dhe të reja, nxënës, mbillte dhe thellonte ndjenjën dhe vyrtytin e pastër kombëtar. Për mendjën e tij të qiltër dhe zgjuarësinë që kishte, e shkurtër ishte Poema e Vaso Pashës “O moj Shqypni, e mjera Shqypni”, të cilën e ditke të tërën përmendësh, derisa edhe letrarë, apo mësimdhënës qofshin ata, kishte që nuk guxonin ta zbërthenin e lërë ta thonin rrjesht për rrjesht, sikur që e bënte Dani.

Çdoherë, që nga mosha e hershme rinore ishte i dalluar kombëtarisht. Nga vitet më të hershme rinore, në zemër dhe mendje kishte formimësinë tamam kombëtare. Edhe në aspektin mësimor korrte suksese diturie. Jo vetem për pasion, por për dashurinë për kulturën, kombin dhe atdheun, çiftëlija i ishte e pandara e tij. Përmes qiftëlisë së tij këndoheshin këngë trimash e trimëreshash më më zë të Kombit.

Qëllim kishte, që çdo gjë shqipe të ruhej, por dhe të kultivohej. Se, edhe kënga dhe çiftëlija ishin ruajtës dhe shpërndarës të ndjenjës kombëtare tek të tjerët. Këndonte me pasion, dy e tri herë në ditë, këngën e Bec Sinanit. Bile shpesh këtë këngë ia adaptonte edhe të madhit Fehmi Lladrovcit, të cilin e adhuronte shumë. Është për t’u veçuar, se në atë moshë të re që ishte, pos gjuhës së vet amëtare shqipe i zotëronte edhe tri gjuhë tjera: atë të anglishtës, holandishten dhe gjermanishten.

Por ditët e mësimzënjës në shkollë të mesme ekonomike ia ndërpret rasti i thyrjes së fotografisë së satrapit Tito. Ky ishte rast dhe shkak, që Dani të përjashtohej nga shkolla. Mirëpo në fund të vitit shkollor, privatisht kryen edhe klasën e katërt, të fundit dhe diplomon shkollën e mesme ekonomike. Dëshira për studim e shtyri që të kalojë në Shqipëri dhe atje t’i vazhdoi studimet e mëtejme. Baba Çerkini përmes Ulqinit dhe Vlladimirit në kufirin Mal i Zi - Shqipëri e kalon ilegalisht në Shqipëri. Por, ndodhi ajo që s’pritej të ndodhte. Pas shumë përipetive dhe vështirësive kalon në Shqipëri. Atje i ndodhi e kundërta e asaj që pritte. U gënjy nga ajo që e kishte pritur. Dani i hidhëruar tejmase, organet e sigurimit të shtetit amë, pasi që e mbajnë të mbyllur, tradhëtisht e kthejnë prapa në Kosovë, ku më pastaj pasojnë maltretimet çnjerëzore ndaj tij në UDB-në e Mitrovicës. Andaj, edhe kjo iu shtua vuajtjeve të tija të radhës, të atyre vuajtjeve që ende i ndjente në vete. E sidomos e mundonte vuajtja e babait Çerkin nëpër kazamatet e pushtuesit sllav. Por të gjitha këto e bënin më të pasur dhe të fortë në shpirtë, që, një ditë do vijë koha, për të gjitha këto Dani do të merr hak.

Pra, kur Kosova ishte në rrezikun më të madh, rrezik që të zhbëhej e tëra, edhe si tokë dardane, Ramadan Çerkin Peci - Dani vullnetarisht veshë uniformën e UÇK-së, dhe u gjend në logun e trimave atdhetarë. Këtë e kishte pritur kohë të gjatë. Bile, edhe tani për të ishte më vonesë, sepse një përgatitje të tillë (për luftë) shumë kohë më parë e kishte vërejtur tek babai i vet, Çerkini. Kushtrimi për atdheun i ishte i shumëpritur, sepse i erdhi koha që ta përmbushë misionin e tij për çlirim dhe pavarësi. Armiku serbosllav kishte ndërmarrur ofenzivën (e IV) kundër UÇK-së dhe posaqërisht kundër popullatës së ikur nga shtëpitë dhe të vendosur në malet e Zuniqit afër fshatit Broboniq. Atje ishin të vendosur me mija shqiptarë, gra, fëmijë, pleq e plaka. Prandaj pikërisht në mbrojtje të tyre atë ditë ra dëshmor Ramadan Ç. Peci në pranverën e tij të njëzetë e gjashtë. Kyçja e tij në luftë të UÇK-së, daton prej 20.10.1998 dhe zgjati deri në momentin kur bie dëshmor, mu në vijën e frontit, në vendin e quajtur Kodra Kolena, më 27.05. 1999. Ishte ushtar shumë i dalluar, dhe luftën e vet e bëri si ushtar i Brigadës 142 të Zonës Operative të Shalës.

Bashkëluftëtarët e Danit flasin me pietet siç folet për një hero, sepse të tillë e bënin të bëmat dhe heroizmi luftarak. Thonë se Dani ishte gjithnjë i gatshëm të përballet me armikun dhe gjithë sfidat e luftës, që ishin shumë të mëdha, deri të jashtzakonshme. Gjithnjë i suksesshëm në aksione lufte. Frikën nga armiku e konsideronte si turpin më të madh. Një rënie e tillë, vërtetë të bën krenar dhe të shton shpresën se në një atdhe për të cilin bien kësi dëshmorësh si Dani dhe gjithë të tjerët robëria ska vend.

Popullata, poashtu flet me krenari për Danin si për një humanist që kurrë gjatë luftës nuk e harroi, por iu gjend me të gjitha furnizimet, që nga ushqimet deri tek ilaqet. Dhe sot, kur e kujtojmë si të tillë, nuk mund i përmbajmë lotët, edhe pse shumë herë gjatë luftës i kishte porositur: Në se vritem mos me qani, sepse unë do të jam i lumtur në se vritem në këtë luftë, sepse kjo është luftë e shenjtë si çdo luftë tjetër për çlirim.

Në telefonatën e fundit kur heton se nëna po merzitej për të, i kishte thënë: Mirë po bëke nanë që paske filluar të merzitesh, sepse unë do luftoj e kur të të lajmërojnë se kam ra dëshmor do ta përballosh më leht. Ti, nanë me ke lindur djalë për ta mbrojt Kosovën në fushë të mejdanit, se Kosova s’mbrohet me dëshira e fjalë, po me mund, sakrifica e gjak, siç po bëjnë shumë djemë e vajza të Kosovës. Mjaft do ta keni se Kosovën ma s’do ta shkeli këmbë serbi dhe na do të prehemi të qetë në tokën e kësaj Kosove martire!

Vërtetë kjo qe biseda e fundit e Danit me nënën e vet Sabilën që e kishte në mërgim. Ashtu edhe ndodhi. Dani ra heroikisht në malin Kolena mbi fshatin Verrnicë të Mitrovicës 6 ditë më vonë kundër ekspeditës së fundit serbe, duke i mbrojtur shqiptarët e strehuar në Zmiq, të cilët i kishin përzënë nga shtëpitë. Ra për të mos vdekur kurrë, në muajin më të mirë të pranverës së tij të 26.

Përshkrim i shkurtër nga bashkëluftëtari i dëshmorit Dani, Eset Ujkani, i cili ishte edhe komandant i Njësitit ditën e rënies së këtij dëshmorit, e që përqëndrohet në përiudhën e kohës së Luftës ‘98 - ‘99 (vetem në Mitrovicë): “…Dani shquhet me aktivitetet e tij si humanist në ndihmë të popullatës e cila çdo ditë e më shumë e ndjente mungesën e artikujve elementarë ushqimorë. Është numër i madh i familjeve të cilat e kujtojnë Danin, i cili u ofroi artikuj ushqimorë. Ndër ta mund të veçohet profesori i gjuhës Shqipe, Fazli Hajrizi, i cili në shumë raste tregon si Dani iu dergoi thasët me miell në momentin ku ai dhe familja e tij nuk kishin as një gram miell e as bukë. Si ky rast ka edhe shumë e shumë raste të tjera ... Nga Ilirida, Ramadani (Dani) me shokët, siç janë: Eseti, Gania etj. pas ofenzivës serbe në Iliridë, nga ambulanca e improvizuar në Iliridë kanë tërhequr gati të gjithë sasinë e medikamenteve shëruese të cilat gjendëndeshin në atë ordinancë, dhe, ato së pari i kanë dërguar në fshatin Vinarcë, e më pas janë dërguar në pikën ushtarake të Terrnavcit. Ato iu dorëzuan komandant Kamishit, e me këto barëra janë shëruar popullata e cila qendronte në malet e Brusit, e në shumë vende të tjera. Këto barëra ju ofruan mijëra qytetarëve të këtij rajoni.

Aktivitetin ushtarak të Danit do ta shkruaj prej rënies së granatës në tregun e Mitrovicës, edhe pse ky kishte aktivitete ushtarake edhe të mëparshme që kishte vepruar në rajonin e Shalës:

Posa morem informatën, se në tregun e Mitrovicës kishte rënë granata, ku ishin vrarë dhe plagosur me dhjetra njerëz, Dani së bashku me shokët e tij të luftës, filloi përkatitjen për organizimin e një aksioni për hakmarrje ndaj ushtrisë dhe paramilitarëve serbë. Në një tog prej 12 vetësh, (në mesin e  të cilëve ishte dhe Dani), në orët e mbrëmjes shkuan tek tregu i Mitrovicës dhe sulmuan  strukturat polico-ushtarake, e cila kishte qenë aty, ata janë tërhequr duke lënë automjetet e tyre të zbrazura. Numri i luftimeve me forcat ushtarake serbe është i madh, por unë do t’i përshkruaj vetem disa që me kujtohen:

Në vitin 99 forcat ushtarake serbe filluan qe të hynin edhe në Iliridë. Nga shtëpitë të cilat ndodhëshin përballë Urës së Gjakut, afër stacionit të autobusëve, kanë qenë të pozicionuar Dani me shokë. Ata, atë ditë që nga ora 3:00 nuk i kanë lejuar që të shkonin në drejtim të Shipolit forcat policore-ushtarake serbe. Afër stacionit të autobusëve kishte mbetur për disa orë vetura e mbushur me policë serbë dhe më vonë edhe një veturë tjetër e eprorit të policisë serbe. Në përpjekje për t’i  tërhjekur policët dhe ushtarakët serbë, në drejtim të Danit me shokë është gjuajtur me të gjitha llojet e municionit nga pragat dhe autoblindat që kishin qenë të pozicionuara në stacionin e autobusëve dhe rrugë aty afër. Dani me shokë kanë qendruar në ato pika për  tërë kohën, edhe pse disa herë kanë qenë të mbuluar nga dheu qe ngritej nga rënia e granatave në afërsi! Forcat serbe në këtë ditë pësuan disa të vrarë dhe të plagosur.

Gjatë ofenzivës serbe nëpër  fshatra, Ramadan Peci - Dani së bashku me shokët, në hyrje të fshatit Vinarc doli që t’i ndaloi këto forca, dhe për një kohë ata penguan forcat serbe që të lëviznin drejt fshatit Vinarc, e me këtë aktivitet i’u mundësoi me mijëra refugjatëve që ishin në fshatin Vinarc që të tërhiqeshin. Ka numër të madh te rasteve që u sulmuan parmilitarët serbë, por do ta veçoj rastin që ndodhi në Iliridë në afërsi të ambulancës ‘’Sami Beqiri’’, ku një tog militaresh hyjnë në lagjën Iliridë që të plaqkisnin, dhe pas aksionit që ndërmorri  Dani me shokë, vetura e plaçkitur me paramilitarë mëzi eci deri në rrugën magjistrale të Ibrit, dhe aty mbeti së bashku me paramilitarët e vrarë e të plagosur. Me fillimin e ofnzivës së madhe serbe në pranverën e vitit 1999, Dani së bashku me shokët e njësisë së togut u gjend në Iliridë, dhe, që nga ora 9 e mëngjesit e deri në orën 12, për tri orë rresht luftuan me forcat ushtarako-policore serbe. Lufta u zhvillua në afërsi shumë të vogla, deri në disa metra. Forcat ushtarako-policore serbe edhe në këtë ditë pësuan humbje të mëdha, ku edhe televizioni shtetëror i Serbisë pranoi humbjet që patën forcat ushtarako-policore të tyre. Lufta u zhvillua derisa forcat policore-ushtarake serbe e kanë lëshuar rreth rrethimin që ia kishin bërë Danit me shokë. Ofenziva serbe shkonte në drejtim të fshatit Vaganicë dhe në rrugë të Vaganicës, Dani me shokët e shkatërron autoblindin e ushtrisë  armike, e cila ishte versulur në drejtim të fshatit Vaganicë. Gjatë këtij aksioni, Danin e gervishti pak në shpinë një plumb që u shkrep nga autoblinda, e cila villte zjarrë pa ndërprerë. Në pranverën e hershme të vitit 1999, popullata që kishte mbetur në Iliridë dhe fshatrat përreth vuante çdo ditë e më shumë nga mungesa e artikujve ushqimorë. Dani së bashku me Esetin e organizuan aksionin e sulmimit të fabrikës ‘’Një Maji‘’, ku thuhej se kishte sasi të mëdha ushqimi. Aksioni ishte i suksesshëm, dhe fabrika u pastrua nga serbët. Aty u gjend armatim, municion dhe uniforma të ushtrisë armike. Në depo të kësaj fabrike u gjend sasi e madhe e ushqimit, siç ishte: miell, sheqer, kripë, oriz, mish i konzervuar, vaj, e ushqime të tjera, e cila iu shpërnda ushtarëve të UÇK-së dhe popullatës civile. Kjo sasi ushqimi e gjendur aty e zbuti shumë mungesën e ushqimit, që vërehej qartë tek popullata dhe UÇK-ja. Sidomos te pjesëtarët e UÇK-së kishte mungesë të madhe të kripës e cila u gjet aty dhe iu dërgua. Këto janë vetëm një pjesë shumë e vogël e aksioneve, të cilat i ndërmorri gjatë luftës Ramadan Çerkin  Peci - Dani. Dani ra heroikisht, duke luftuar ballë për ballë me forcat ushtarako-policore serbe, mu në vijën e parë të luftës frontale në maje të malit ‘’Kolen’’, e cila gjendet përballë rrugës që drejtohet për në Skënderaj”

Për gjitha të bëmat si dhe kontributin e pashoq të dhënë në Luftën e UÇK-së, Kryesia e Partisë Republikane në Mitrovicë, merr vendim që t’i propozojë Kuvendit të Republikës së Kosovës, që Ramadan Çerkin Pecin - Danin ta shpalli, Hero i Luftës Çlirimtare të Kosovës.

Familjen e nderuar Peci, e falënderojmë për Dëshmorin që na e dhuroi. E falënderojmë për gjithë atë kontribut të dhënë prej kohërave më të hershme që ne ta gëzojmë këtë Liri sot. Falënderojmë prindërit, që e lindën dhe me plotë mund e rriten, arsimuan por dhe e edukuan kombëtarisht, që për çlirim dhe bashkim të Kombit dhe kësaj Toke Dardane e dha Jetën.

Të dhënat ndihmëse:

-Bashkëbisedim me Çerkin Pecin, babë i dëshmorit të kombit Ramadan Peci- Dani, (Hambug, Maj 2012)

- Paraqitje shkrimore nga bashkëluftëtari i Ramadan Çerkin Pecit - Danit, Eset Ujkani (Maj 2012)

- Intervista e z Mentor Kaçi dhënë (bërë) me z Besim Muhadri