Niko Kacalidha: Apokalips

Niko Kacalidha

Apokalips

Ditën e parë me një grusht balte magjike

krijoi duart. I shtrëngoi me të tijat

dhe u bind që s’ia mernin.

Ditën e dytë me një gurrstrëralli krijoi

sytë. U afrua ti shihte. “Të miat,

tha, janë më trasparente”.

Ditën e tretë i fryu në gojë me një gjethe.

Dhe doli zëri me një “Oi…oi..”

Ditën e katërt me një copë argjili krijoi

zemrën. E kurdisi me të tijën dhe

provoi rahjet.Dhe tha : ‘’ s’më arijnë’’.

Ditën e pestë krijoi muskujt. I shtypi

muskujt e lodrës, të mos qenë më të

fryra  se ato të tijat.

Ditën e gjashtë krijoi gjakun, i tmeruar

pa lodrën që vrapoi me magjinë e rendjes

   dhe e ndoqi të bukurin pas drurëve të

   parajsës për ti kujtuar apokalipsin.

Ditën e shtatë, ua la poetëve ta bënin botën

   nga e para.