E marte, 23.04.2024, 03:22 PM (GMT+1)

Kulturë » Mërkuri

Poezi nga Timo Mërkuri

E marte, 13.12.2011, 08:56 PM


Poezi

 

Nga Timo Mërkuri

 

 

Trishtimi i së shtunës

 

E hidhur kjo e shtunë, shumë e hidhur

dhe e trishtuar ishte

gjer në dhimbje

kur i ulur në prag të vetmisë

i lodhur nga pritja

jetoja dëshpërimin

me detin në sy.

 

Kjo e shtunë, kur deti

më mbështeti mbi supet e ankthit

pëllëmbët e zbaticës

e duke më parë trishtueshëm nën qepallat e valëve

ku shkëlqenin stërkalat e lotëve

më tha:

-Mos e prit më këtu vajzën,djalosh

Mbrëmë iku bashkë me zbaticën

andej

nga flake  ti sot unazën e ylberit

që doje të vije në gisht të pranverës.

 

Tani është larg, shumë larg

Në sheshin Omonia a në sheshin e haresës

me një tjetër djalë, me të tjera ëndra

duke bërë prostitutën.

 

…E hidhur kjo e shtunë, shumë e hidhur…

 

 

Viti i hidhur

 

Kjo kukull e bukur

Kjo kukull që hap e mbyll sytë

Si e preu kështu vajin e  vajzës së vogël

  në prehërin e nënës qante babain e vrarë

dhe i çeli gëzimin e harenë mes zisë.

 

Atëherë u kujtuam, këtë vit

kishim haruar të qeshnim.

 

 

Kujtim nga Athina

 

Nga Athina

nuk më kujtohet mirë Akropoli madhështor

as metroja e re

as Safon s’e takova.

 

Por më kujtohet një vajzë e vogël nga qyteti im

në lagjen Kifisia, zbathur  në shi

që zgjaste dorën si një degë bajame

e lypte lëmoshë, me një det dhimbjeje në sy.

 

Turistët e shumtë që ka Athina

a e sodisin vallë këtë fëmi?

 

 

Prolog tragjedie

 

Një kukull vala nxori në breg

në djepin e ranishtes, të flerë gjumë

 

Por ajo loton e dot nuk flet

për një skaf të  mbytur diku.

 

 

Ndodhi

 

Një buzëmbrëmje dhjetori

në Ajo Anargjiro

një vajzë pesëmbëdhjetë vjeçe  nga qyteti im

rinte ndanë trotuarit,

si një trëndafil i flakur.

 

 

Binte borë, por ajo

veshur me minifund

me një buzëqeshje të arnuar mbi kozmetikë

kishte vapë

në këtë rrugë të Selanikut.

 

Veç një pikë loti që i rodhi tradhëtisht

i theu konturet idilike të muzgut.

 

 

Në përcjellje

 

…Mund t’ju dhuroj akoma, sa pa ikur

disa guralecë deti të bardhë

që t’ju pëshpërisin netëve mijra dashuri.

 

Dhe disa korale të kaltëra mund t’ju dhuroj

nxjerrë nga thellësia e shpirtit tim.

 

Në qoftë se ju pëlqejnë këto pina

Ua fal menjëherë, e kam për kënaqsi.

 

Vetëm ju lutem, mos pikturoni mbi to skafe.

Skafet janë dhimbja e qytetit tim.



(Vota: 4 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora