Cikël poetik nga Alma Begaj

Alma Begaj - Durrës

 

Shkëputur nga vëllimi me poezi "Farfurima e shpirtit''

 

 

DRITË NGA DASHURIA

 

Rrufeja

çan qiellin.

 

E vret në errësirë

qiririn e natës’.

 

Nga jashtë,

vjen shenja jote;

e, papritmas, gjithçka

ndizet, ndriçon!

 

Manteli i ngrohtë

më mbulon të tërën

me shkëlqim.

 

Tani me dritën tënde

ekzistoj dhe jetoj..!

 

 

NATË

 

Në sy

m'kaloi nata mbrëmë

i gëzova mendimet shterpë

armët i mblodha qetë-qetë

rrëmbyer nga dridhje zemre.

 

Ëmbëlsia e buzës tënde

shije të shenjtë m'la në gojë,

hapsira pa zë përshkova

kur koreografinë e valles mendjelehtë

vetë dëgjova e vallëzova.

 

 

TROKTH

 

Kuajt, trokthën tokën

era u përkëdheli jelet

nata ua ngatërroi shtegun

mëzkat lotin vallen e mëngjesit..

hënëza ikën e buzëqeshet.

 

 

NJOHJE

 

Po i hyj vetes brenda, me pa se ç'ka.

Nëse mundem.. portën do ta mbyll

e do ngujohem në kët' kull'...

Mos prit çelësin të ta jap!

 

 

MES SHPIRTIT DHE MENDJES

 

Jemi fryt i kohës, si njësi paralele

mes shpirtit dhe mendjes

në goditjet e çdo çasti,

 

Dhe, si ciganët që enden,

me fijet e mendimit

projektojmë të ardhmen.

 

Vallëzojmë mbi të lashtat melodi,

të kaluarat na shembin,

të tanishmet i jetojmë në agoni.

 

E endemi në ato që do të vijnë,

sepse fijet e kujtimeve,

gjithnjë dhe ende me ne udhëtojnë.

 

 

EH, Ç'NGOPJE N'BARDHAK

 

Puhia e detit,

nuk ngurroi aspak

që, bashkë me valën,

hënën t'ma derdhte

..n'bardhak..

 

E piva e më dehu,

fijevetullën e saj,

syrin kur ma shkeli

buzëqesha pa skaj,

..eh, ç'ngopje..

 

 

GRIMCA

 

*

E shëmbe dheun

nën çapin që po hedh.

Hije plot nur fytyra.

 

*

Je midis grimcash

të së përditshmes.

Bukur plotësohemi.

 

*

Më mungojnë yjet.

Kur u vodha buzëqeshjen,

në pus i hodha.

 

*

Me duart e mia

trazova valën e ujit

dhe jashtë, u turbullua pasqyrimi.

Sytë e tyre, më thanë lamtumirë..

 

 

ÇUDI..

 

Hënëza e vetme

mbi një tendë blu,

m’i ngatërroi orët

kur ëndërroja për dashuri..

 

Dëgjoja zërin tënd

që vinte nga aq larg,

asgjë nga fryma jote

të përqafoja në boshllëk..

 

Pse më zgjodhi mua?

 

 

TA HUMBA FYTYRËN

 

Në sy humba pamjen,

dhe errësira u mbush me dritën tënde.

Në skajin e heshtjes së shkretëtirës së brishtë

dritën e agimit thekove,

dhe era e detit i mori krahët e mi,

kur uji yt, hyri në mua.

 

 

MBRËMË

 

Mbrëmë,

të ëndërrova në ngjyrat e kohës,

era luante me flokët e kujtesës.

 

Mbrëmë,

kam jetuar dhimbje e vajtim

loti ishte i hidhur deri poshtë në gji.

 

Mbrëmë,

Prita të vije, e jetoje ëndrrën me mua

të ecnim të dy nëpër natë deri në agim.

 

Sonte do të vish?

 

 

THESARI

 

Kam lindur nga zemra jote

ditën e parë të pranverës.

Thesarin, ti më nuk e gjen

u ngatërrove keq

në kryqëzimin e shkretëtirës

kur kërkove shtegun e trëndafiltë.

 

 

NDËR LOT..

 

Unë, do të pres

nën hijen

e një stilolapsi,

mes dhomave,

brenda një kështjelle

që fsheh brishtësitë e mia

mes lotit të mirësisë.