Mazllum Saneja: Poezia bashkëkohëse polake - Kinga D?becka

POEZIA BASHKËKOHËSE POLAKE

(Zgjodhi dhe përktheu nga polonishtja: Mazllum Saneja)

Kinga D?becka u lind më 1981 në Varshavë. Kreu Fakultetin Ekonomik – informatikën në qytetin ?ód? të Polonisë.

Që në moshën 17 vjeçe zuri të shkruajë poezi, së pari për fëmijë. Është autore e disa vëllimeve poetike.

KINGA D?BECKA

VARGU I JETËS

Qëndroj në radhë në tremen e jetës

Ora ime qetas bën tik-tak

A thua do të arrij në jetën e salloneve

Apo ndoshta do të mungojnë për mua kuponet

Që në kështjellë është si çelës

Ndaj edhe me shpirt edhe me trup

Lëviz radhën përpara

Që të mos vdes tepër e re

LËVOZHGA NGA HIDHËRIMI

Për mua lumturia e jetës së përditshme

Të prekësh zemrën tënde

Të ndiesh ritmin e saj

Që duke pompuar gjakun godet kokën

Atëbotë më jep forcë

Që t’i vij rrotull varrit tim

Tërë trishtim  e dëshpërim

Dhe rënkimi dhe vaji

Ndaj lermë të prek zemrën time

Se nuk  dëshiroj të mbyllem në lëvozhgë nga hidhërimi

LUMTURIA

Lumturinë të cilën e ndiej

Ma mbush shpirtin

Ndonëse asgjë nuk krijoj me dhunë

Që të mundem akoma të arrij

Që gjithnjë shpirtin e lumtur të ndez

NJERËZORJA

Në kërkim të fatit jam

Të gjej miq në të mirë në të keqe

Të jetoj në qetësi në harmoni

Askurrë të kredhem në fundërri

Që të më nderojnë njerëzit                                                                                                    

Dhe në këtë mundim të përditshëm

Të ruash njerëzoren

Ndonëse sot kjo është vështirë

PARAJA

Dikur dikush bëri pyetje

A thua më mirë është të kesh apo të jesh

E unë më tej pyes

A thua më mirë të jetosh keq apo mirë

Dhe vetvetes ia jap përgjigjen

Sepse nëse ke vetëm para

Dhe asgjë nuk merr

GRILAT NË DRITARE

Përmes dritares sime e shikoj botën

Dhe fare nuk shoh grila

Që të ruajnë në këtë botë të ekzistosh

Që normalisht dhe bukur të jetosh

Tashmë kaherë këto grila i preva

Që sapo mora vesh

Që vetë këto grila në dritqare i vura

Se pa Zotin në zemër jetova

JETA

Në jetë ka ngritje e rënie

Që nganjëherë na shoqërojnë

biseda të pafundme

Ëndërrime të përmbushura përgjysmë

Fitoret e humbjet

Mendime të peshuara mirë

Po para së gjithash  jeta

Kjo dhanti e mrekullueshme nga Zoti

Na dikton udhën tonë

AI

Çfarë po ndodh me Ty

Që nuk je në qiellin tim privat

Apo ndoshta shkon përgjatë korijes së ullinjve

Ashtu sikur e bëmë në parajsën tonë

Dhe pyes vetveten

A thua do të të shoh akoma në qiellin tim

MAMAJA

Ti e di se çfarë ndiej ndaj Teje

Sa shumë të dua të respektoj

Gjithnjë malli më merr për Ty

Ai mall i lektisur për përsonin më të afërt

Sa gjakim kam të bisedoj me Ty

Të qesh pakufi deri në lot

Ndonëse e di se nganjëherë nuk i kupton tezat e jetës sime

Ndonëse nganjëherë më mirë se unë  e kupton shpirtin tim vetmitar

Sa fort më duhesh që të kem pranë o Mamë

Dhe gjithnjë në endërr të shoh