Luan Çipi: Xhelo Dautaj

Luan Çipi

XHELO DAUTAJ

E njoha Xhelon në Plazh

Krosonte, me hap të gjatë .

-Nga të kemi, mik?- i thash.

-Kam lindur në Kallarat.

Është burrë me histori

Shumë i ri, doli në mal,

La shtëpi e prokopi

Në luftën për ideal.

Prit më pritë brigada e tetë

Bashkë me trimat partizan.

Të krenohet, ka të drejtë

Për fitoret mbi gjerman.

Atdheu mbarë çlirohet,

Parakalon fitimtar

Xhelo Dauti, caktohet

Në Tepelenë- sekretar.

Gëzon e feston rinia,

Ja nis punës me furi:

Do mëkëmbur Shqipëria

Që nga jugu në veri.

Xhelua, me Nikën Korçare,

Bijë nga një familje e madhe,

Në detyrat misionare,

Gojë ujkut hedhin valle.

Shkojnë në Mat, në Burrel

Tridhjetë  vjet, te balt e kuqe,

Rrugës Dritës, nën tunel

Vrapojnë mbi ‘’kuaj me huqe’’.

E lënë Korçën-‘’Paris’’,

Zëvendësojnë Vlorën, si nuse

Me këpucët qep e gris

Bukë thatë, ujë nga puse.

Mirë i shkolluan të bijat,

I selitën, i mësuan,

Mblodhën një nga një thërrmijat,

Gaze, halle, derte shkuan.

Tash, i vetëm, ri  i heshtur

Hedh e shkruan poezi,

Lëviz ditën, pa reshtur

Si të ishte djalë i ri.

Mediton “ i Kallarati”

Krenarisht, me kokën lart

Kujton vitet, jetëgjati

Ca të murrmë e ca të artë:

‘’Edhe rishtas po ta nisja

Atë rrugë do kisha ndjekur

Ndërgjegjen time, se shishja.

Për Atdhe, do kisha vdekur!’’

Vlorë, 30 Gusht 2010