Kulturë
Poezi nga Dibran Demaku
E marte, 10.08.2010, 07:51 PM
Dibran Demaku
PLEPI
Është zgjatur shume
kurorën ka nxjerrë mbi re
duhet shkulur nga rrënjët
nuk matemi dot me te
DJEPI
Me dërrasa të thjeshta i bërë
ahu,qarri apo bungu
përkundur një jetë të tërë
fisit i qëndroi tek trungu
NËSE
Nëse tunden lisat
do na nxihen plisat
Nëse flenë trimat
minjtë dalin nga vrimat
Nëse ikën kujtesa
do na lërë dhe besa
Nëse kënga digjet
do ndizen dhe brigjet
Nëse vdes burrëria
do lëngojë liria
KU
Ku mbetën lisat
ata lisa të malit
që u shkëlqenin plisat
në buzëqeshje të djalit
Ku mbetën gurët
ata gurë shkëmborë
i murosën tek murët
-emblemë në kraharor
RRISK DRITE
Ne duhej të rrinim
gjithmonë zgjuar
Në çdo fund dite
në çdo agim
Sepse vetë jeta
na kishte larguar
në një rrisk drite
në një ëndërrim
Dhe zemër e lënduar
i mat tash vitet
duke i shumëzuar me sekonda
minuta e orë
në dy cepe planeti
e plagosur përpëlitet
për pak ajër të vendlindjes
frymuar në kraharor