Naser Aliu: Dashuri dhe jetë

Naser Aliu

Dashuri dhe jetë

Në fillim flisnin shumë ose fare

Aty ndërmjet vështronin njëri tjetrin në sy të ndritur

Dhe, lexonin shpirtin me kërshëri

Vit pas viti flasin herë më shumë

Herë më pak

Aty ndërmjet

Merren vesh edhe me dialektin vetjak të dashurisë

Që s´e kupton njeri

Por, kuptohen  tepër

Madje, edhe kur nuk merren vesh!

Mendimet ia lexojnë njëri tjetrit me vështrim:

Pakënaqësinë në tri a katër rrudha të ballit

Dyshimin me ngritjen e vetullave të thinjura

Habinë në sytë e picërruar

Fajësinë në përpëlitjen e qerpikëve të rralluar

Drojën në dridhjen e buzëve të harxhuara nga puthjet

Kundërshtimin në oktavat dallgëzuese

Dhe, këna?qësinë e gjejnë, atje lart, ndërmjet vargjeve të mësipërm

Dashuri dhe jetë është kjo!

Arbëri

Të dua

Dhe dua të të përkëdhel

Mirëpo

Unë të dua ndryshe

Kështu dhe ashtu... jo!

Narcizmi

»Sot ia shpëtova njërit jetën... «,

Tha ai në kafene me birrë në dorë

Më ndjeni për sedijen

Dija vetëm se jeta zgajtet

Për shpëtimin

Nuk kisha dëgjuar në Tokë

E paskeni dënuar sot pacientin, doktor

Nuk vdes kurrë apo jo?

Ai belbëzoi gjatë dhe mori një raki!

Perceptimi

“ Gruaja për disa sekonda kupton

Çka dëshiron burri prej saj!”

Thonë psikologët

Disa burra tërë jetën

Nuk marrin vesh

Çka dëshiron gruaja prej tyre

Them unë!

Sedra

»Shtëpia jote është e Zotit  dhe e Mikut!«

Shqiptari

Mbeti me shekuj në oborr

Zotërat dhe Armiqtë  u shtrinë  në divanin tonë!

Dhe, për çudi

Shqiptari mburrej

Me shtëpinë hotel!