E nemi Dum Dumi. TrusakatiDoktor Ziu. Buça e Katundit.Nusja me pashterkë të kuqeKëlyshi me zgjebe. Dhe, Hadumi. E nemën. Po, kush nuk e nemi?!Mikja i dha gji. Fuqi për luftë. Thonë: të zë vetëm nëma e Nënës...
Populli në shumë raste është sikur edhe i mbyturi, që rroket edhe për gjarpëri dhe mundohet duke i lëvizur këmbët, duart e kokën të dalë në breg. Por, gjarpëri është gjarpër, që di vetëm të kafshojë dhe të të fundosë në fund të hurdhës. Më kot do edhe një herë të dalësh mbi ujë, ta mbledhësh veten me forcat e fundit...
Moti kohë nuk kisha kaluar në Tavernën e “Klubit të artistëve”. Edhe pse, ditënatë me vite i kisha kaluar me miq të penës mes atyre artistëve. Një dramë e imja: “Repriza e vëllazërim-bashkimit” (2005), lindi si ide në “Klubin e Teatrit të Kombësive”, në Shkup. Vite të “ndryshimeve demokratike”...
Natën e kalova në “Qafë – Thanë”Mes maleve. Dhe, mushkonjave:Spitalit Përrenjas. Dhe, Rogozhinë.Hënë nuk kishte. Dielli bënte gjumëZonja Vdekje, më mbante në prehër:Ballin ma lëmonte me dorë. Flokët. Të nesërmen, Engjëlli im GruaHeret, më dha gji. Fuqi për luftë. Dhe, Unë: erdha para Agimit…
Fatkeqësisht, e kam thënë moti kohë nëpër shkrimet e mia publicistike dhe libra. Nuk e di, këto partitzanë partiak besnikë të partive politike shqiptare: shkrimet dhe librat e shkrimtarëve, a i lexojnë për të hipur në Malin e Shenjtë të Perëndive, Baba Tomor?!...
Unë nga mesi juaj, moti kam ikur fizikishtDhe, jam kthyer. E keni gabim, o miq gjaku.Vetëm një njeri mund t’më trokasë në shtëpiMarrë, kur të dojë Ai. Hedhë mbi shpinë. Unë nga mesi juaj, moti kam ikur fizikishtDhe, jam kthyer Profet. I dashur dhe i urryer.E di Eshkundura: I ka trokitur një natë n’derëJo...
“Përputhja”, një emision televiziv për çdo javë përpiqet të luaj rolin e shkuesit (mësitnit) tradiconal shqiptar. E dalldisë popullin shqiptar me shkuesni martese para kamerave televizive. Kapërcej Nënat tona shqiptare, dhe baballarët brez pas brezi. Familjarëve: miqëve, hallave e tezeve, Larg, me shekuj. Sot, për ta gjeur një Grua...
Dardha Gorrice te Ara rrëzë Malit,Të cilës si fëmijë i ngjitesha në majë.E mbushja gjirin, dhe zbrisja nën hijeBarkun e rrasja. Dhe, i fusja sy gjumë:Përpara syve të Ujkut: Loçi dhe Unë. Dardha Gorrice te Ara rrëzë MalitNuk është më. E preu Destan Balli për dru.Zjarrin ta ndezim në Dimër...
Bariu i maceve endacake te “Parku i Grave” në Shkup, i mbëlidhte macet dhe i sillte në shtëpi. Jo, nuk e kundërshtoja. Edhe, pse: kisha, probleme familjare. Nuk ishte kohë e lehtë, nateditë me vite i rrethur nga të katër anët me Koronavirus dhe Pandemi. Masa Qeveritare: Mos dilni në rrugë pa maska...
Grua besnike, natën e mirë! IkaPasmesnate, më pret një Grua tjetër:Poezia. Dhe, është xheloze.Nëntë burra nuk mund ta bëjnë zapNatën. Vetëm Unë ia jap hakun. Grua besnike, natën e mirë! IkaFalemnderit. Që, nuk je xheloze...
Matanë xhamave errët. Imzot, lehin qentë! Vetëm përtej çative shoh një dritë. E hap dritaren, është dhoma e Vjollca Rrapit. Me siguri e ka harruar dritën ndezur, apo e ka marrë gjumi mbi libër! Po, dritaren? Dritaren, a e ka lënë sonte hapur pasmesnate? Nuk e di. E shuaj dritën dhe shtrihem në shtrat. Rrokullisem lëmsh nëpër errësirë...
Në shtëpinë tonë kurrë! Edhe sotNuk është mbajtur Zi. Heu!Edhe kur ramë në luftë. JetëNjëherë lindet. Njëherë vdiset.Edhe pse: Unë linda dy herëDhe, njëherë vdiqa. Nuk e di Imzot!Edhe sa herë do të vdes. Ringjallem:Në prehërin e Cucës Boheme. Nën RrapMe dy shtamaverë. E një qiri mbi kokë...
Epabesueshme?! Edhe pse, Shkollën e Mesme Normale “Zef Lush Marku” e kisha kryer për katër vite me radhë në Shkup, asgjë nuk dija për fshatrat shqiptar që e rrethonin Shkupin Historik. Përveçse Radushës, nga ku kaloja me tren për në Kërçovë, dhe një nxënësi nga fshati Sudeniçan...
Shkupin Historik, vite me radhë e përmbyti Natyra. Nuk e them Zoti (Allahu). Shpërngulja e shqiptarëve me dhunë për në Turqi (1912 - 1915, 1953 - 1959) nga vrasja ilegale UDB -ës. Grabitja e tokave, taksat e rënda, papunësia, terrori e propaganda se gjoja “muslimanët” janë turq dhe si të tillë më mirë të shkojnë në Turqi...
Krijuesi rebel shqiptar i përndjkur, nuk ka pasur fat në kohën e sistemit komunist të marri lirshëm frymë, shalojë lapsin me dy tyta tymemjegull në libër. Majëmalit ta përqafojë Diellin. Individë të paktë kanë qenë ato, që i kanë përgëzuar këto “shpërblime” të Oborrit partiak...
Kopeja me zgjebe, herë pas here ka lindur edhe nga një dele të zezë. Nana me prejardhje hoxhallarësh, dhe tituj shkencor që kishin studjuar edhe në Kajro, nuk e priste si shenjë paralajmërimi një lindje të këtillë në shtëpi. Aqmëpak, edhe në vathë, familje.Megjithatë, edhe ajo Dele e Zezë...
Me Miken ulemi në rërëdallgët i sulen bregut.Shelgjet i lajnë gërshetatmë thotë: Unë i laj vargjet. Qetësi!E dëbova Nusen me poshterkë të kuqeShtoi, dikur:Po, Buçën si do ta shporrësh?Buzëqesh.Se, buçet kanë ca huqe...
Vite më parë gjatë Manifestimit kulturor tradicional me karakter ndërkombtar Mbrëmjet e Poezisë Strugane, në një intervistë dhënë një gazetareje të huaj në mes të tjerave thashë: Mbrëmjet e Poezisë Strugane janë të politizuara deri në palcë, më shumë ka politikanë dhe spiunë sesa poetë. Vërtetë edhe ashtu ishte në atë kohë...
Moti merrem me studimin e veprimeve “patriotike” dhe karakterin e rrumaducëve shqiptar. Veçanrisht, me ata “patriotë kuqezi” dhe hoxhallarë që e fshehin veten nën petkun partiak dhe fetar. “Njerëzit e sotshëm me tru të moçëm”, siç ka thënë Filip Papajani. Ose, Teki Dërvishi: “Xhamitë janë fabrika për prodhimin e turqve”...
Qyteti më merr nëpër gojëPse rri me Ty në Tavernë?!Pusi vë me Dy shtama verë. Qyteti kurdis edhe aferë:Se, u mbytëm në lumë.Kot u përpoqën tellallëtHeu! Poet, jam Unë. Dexhalli shpalli shpërblim:Një nënshtetësi në “Xhehnet”:Për atë që më zë në TavernëNatën, me dy shtama verë...
