Kulturë
Cikël poetik nga Haxhi Muhaxheri
E merkure, 26.03.2014, 07:44 PM
Cikël poetik
Haxhi Muhaxheri
SHQIPËRIA
Ishte nuse
që ia kishin zili perënditë
Nga shkëlqim i nurit të saj
dritë merrte edhe dielli
Kahmot e lakmonin
kodoshet e Olimpit
Ajo nuk jepej
ajo nuk merrej
Ata e mallkuan
dhe e gjymtuan
Atëbotë
Europa qeverisej nga djalli
21. 03. 2014
KOSOVËS
Emrin lakuar ta kanë ndër shekuj
E pritë të zinin keqas djalli e i biri
Me lutjen për të madhin
Për atë bimë dardane
Këngën e mortit
E ktheje në këngë lavdie
Kosova ime diell (i)lirie
ÇAMËRIA
Çamëria
Lumë i Loteve që nuk shteron
Malli i të dëbuarve që përvelon
Kënga e Shpresës që gjallëron
Çamëria
Është ora e lutjeve që nuk mbaron
Çamëria
Ëndrra jonë e përnatshme
Amaneti i shenjtë i etërve
Emblema e krenarisë së emrit
Çamëria
Është damari i ngushtuar i atdheut
Çameria
Tregimi ynë për barbarinë
Plaga ime e pashëruar
Libri i papërfunduar i historisë
Çamëria
Është kodi i pazbërthyer i perëndisë
29.04.2013
NE DHE LISAT
Kemi diçka të përbashkët
Rrënjët thellë në tokë
Kokën lart në qiell!
Lisat lëshojnë shtatin
Ne rrisim hapin
Ata i përkund era e moteve
Fëmijët tonë
Djepat me ninullat e lokeve
Lisat puthin qiellin
Ne lutemi për diellin
Të sotmën dashuri
Të ardhmën lumturi
Ata bartin historine e moshës
Ne kujtimet e trishta
Të kohëve me grip
Tokën tonë
E madhërojnë lisat
Shekujve
E zbardhin plisat!
25. 02. 2014
LISAT DHE PLISAT
Askush mund t‘i numëroj lisat
Askush mund t‘i përulë plisat
Me lisat flasin legjendat
Me plisat flet historia
Në gjokset tona
Shpesh u thyen stuhitë
Që mos të na priteshin lisat
Të mos na hiqeshin plisat
26. 02. 2014
POETI
Fle me të gjitha të dashurat
dhe zgjohet bashkë me dritën
Për ta zën frymëzimin e parë
Merr Udhën e Qumshtit
gjuhën e yjve mëson
Për vrimë të gjilpërës
Përbiron detin
në kërkim
të fjalës së pa thënë
Një këngë e re po vjen
PSE VDIQ POETI
Çdo fjale
vargu a poezie
shpirt i dha nga vetja
Mos pyesni
pse vdiç poeti
ai kishte veç lindje
ZGJOHU POET
Nuk jam engjull
Në tempullin e durimit
As memec i përgjumur
Zotin mallkoj
Që as kokën e ktheu
Kur Ti
Kosovës ia lidhje plagët
Zgjohu poet
Se përseri
Mund të „Tkurret Atdheu“
Zgjohu e zhvishi
Të gjitha marrëzitë e kësaj bote
Europa prapë fle
Edhe pse djalli ngre krye
Zgjohu për tokën dardane
Për „gjakun që nuk falet“
Zgjohu ore burr i dheut
E ti zëm pusi të keqës
Se koha nuk pret
Zgjohu Ali Podrimja
17.06.2013
EJA
Që moti i jam falur vetmisë
E gjumi mërguar më ka
Shtigjeve të dhembjes
Bashkë me ëndrrat
Dhe kujtimet për ty e dashur
Kot dergjem në planetin e pritjës
Edhe lutjet e kanë humbur kuptimin
Ato as zoti më nuk i merr vesh
Damarët e zemrës mi dogji malli
E çmendia pamëshirshëm më pushton
Harroj të gjitha dhe eja rrezja ime
Ndizi edhe njëherë motoret e shpirtit tim
Zjarri i dashurise le ta ngrohe gjithe boten
Të puthemi te lozim te duhemi
Me afshin e dikurshem deri ne agim
1987
. . .
Mini ese për poezitë e Haxhi Muhaxherit
Nga Rrahim Sadiku, shkrimtar
Poezia e Haxhi Muhaxherit shëtit nëpër kohë e ngulitet në truallin e atdhedashurisë, ku e gjen edhe etja prej poeti, edhe malli prej mërgimtari, edhe shtytja prej kërkimtari. “Damarët e zemrës mi dogji mall” na bënë të bashkëndjejmë ai, duke patur në horizontin e mendjes një kohë kur “yjet do na kenë zili” dhe “i njëjti diell na ngroh”, në atdheun ku janë zbrazur “të gjitha marrëzitë e kësaj bote” dhe aty janë shtruar edhe dhembje shumë të mëdha, të cilat i ndjejnë të gjithë, po që janë tragjike për zemrën e ndjeshme të poetit, që në poezinë e tij simbolizohet me të madhin Ali Podrimja, i cili edhe gjallë edhe tashti, na kujton se në mendjen krijuese “kënga e re po vjen”. Dhe kjo këngë e re madhërohet me plisat, lartësohet me lisat, lahet me dhembje e dashuri ?amërie, duke u shndërruar kështu në simbol fitoreje, dëshire që kjo e arritur të shkojë deri në fund, që bota shqiptare të jetë e ndritur dhe me vendin e merituar në trojet etnike e në botë.
21. 03. 2014