Demir Krasniqi: Këqyrama njëherë surratin, tani lyp tambël prej meje!

Në një mbrëmje që sapo kishte rënë terri mbi tokë, një bari po iu grahte kopesë së deleve për t’i mbyllur në pojatën e tyre .

Në ato momente , qentë e katundit e kishin përla përpara një dhelpër dhe nuk po i lenin vend askund për të ikur . Dhelpra, si dhelpër që di të bëjë dredhia , duke e parë rrezikun e vet për jetë , u fut në mesin e kopesë së deleve dhe bashkë me to hyri në pojatë, ku çobani ua mbylli derën dhe nga terri i madh , as që e kishte vërejtur dhelprën që kishte mbetur mbyllur në pojatë , për ta kaluar natën së bashku me dele .

Dikur më vonë, zonja e shtëpisë – baçica *1) e kishte rrokë një kusi në dorë dhe po shkon tek pojata për t’ua mjelë tamblin dhenve .

Ia nisi e po i mjel delet rend me rend nëpër terr , nëpër pojatë.

Dikur kishte arritur tek dhelpra, të cilës ia kishte futur duart tek gjinjtë dhe po mundohej që t’ia milte tamblin , duke mos e parë se ajo ishte dhelpër !

Dhelpra e frikësuar , e rrudhi njëherë trupin , iu rrëqethen qimet dhe iu drejtua baçicës me këto fjalë:

-Oj, Zonja e shtëpisë ! Unë , po e di se ti po kërkon tambël prej meje , por këqyrma njëherë surratin , e tani lyp tambël prej meje !

__________

*1) Baçicë-a, në Malësinë e Gollakut quhet gruaja e cila përkujdeset për mbledhjen dhe përpunimin e bulmetit . Këtë detyrë , zakonisht e kryen Zonja e shtëpisë.