Ndue Dedaj: Burri me veshë
Ai njeri i vetmuar ngjante si një statujë në parkun qendror të qytetit. Rrallë e lëvizte kokën, si t’i peshonte mbi supe trefishin e asaj që ishte. Thinjat i kishin mbuluar veshët, por nuk ishte aq i moshuar sa dukej. Njerëzit që kalonin atypari ndaleshin një çast dhe nuk ia ndanin sytë, a thua se në portrertin e tij kishte diçka enigmatike. Por jo...


























