Namik Selmani: Nën dritat e Bostonit
Eci me një bark metalik të stërmadh në tokë e oqeane,Ku përralla bëhet e vërtetë nën këto re puploreDikush rrufit kafenë si në një klub të largët lagjeje.Dikush dremit dhe dikush shpleks kujtimet që sharrohen. Nuk ka dallandyshe e pëllumba të prekin krahët e celikta...

























